#امام_جواد_ع_ #روضه از بس که پای تا سرم آتش گرفت و سوخت شیرازه های پیکرم آتش گرفت و سوخت آتش ز جان سوخته ام شعله می کشد از آن زمان که مادرم آتش گرفت و سوخت از کودکی ز خاطره ی رنج مادرم تا پای مرگ خاطرم آتش گرفت و سوخت زهرم دهید باز، مگر راحتم کنید در کنج حجره بسترم آتش گرفت و سوخت مثل کبوتری که فقط بال و پر زند این بازمانده ی پرم آتش گرفت و سوخت از احتضار من پسرم شد به اضطرار وای از دلش که در برم آتش گرفت و سوخت خواهر نداشتم که عزاداری ام کند از راه دور دخترم آتش گرفت و سوخت جسم مذاب را چه غم از هُرم آفتاب خورشید هم ز پیکرم آتش گرفت و سوخت این چند ساعتی که عطش را چشیده ام با یا حسین، حنجرم آتش گرفت و سوخت دل پای مرگ حضرت لیلا به ناله گفت: مجنون منم که دلبرم آتش گرفت و سوخت انگار می شنیدم عزای رباب را می گفت: کام اصغرم آتش گرفت و سوخت با این که جان تازه و جسم جوان من... از کینه های همسرم آتش گرفت و سوخت... بالای تربتم بنویسید: عمر من... از غصّه های مادرم آتش گرفت و سوخت شاعر محمود ژولیده  🍃🌹🍃😭