eitaa logo
اشعار حسینی و آموزش مداحی
5.1هزار دنبال‌کننده
283 عکس
179 ویدیو
37 فایل
کانال اشعار حسینی این کانال زیر مجموعه کانال مقتل ضامن اشک است. اشعار بر اساس مطالب مقتل است. http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af آی دی برای ارسال اشعار @Yaghoubian آی دی استاد @m_h_tabemanesh آی دی تبادل @purbakhsh
مشاهده در ایتا
دانلود
«مثنوی عید مبعث» ندای وحی پیچیده تلاوت کن تو ای قاری و إقرأ بِاسمِ‌ربِّک را که تو پیغمبری، آری! میان باغ رویت گونه ات گل داده بود از تب به روی منبر مهتاب خواندی از “عَلَق” آن شب بلرزان با وقار خود دل سنگ هُبَل ها را کمی آرام کن روح پریشان گسل ها بگو از حال میخانه بگو از عالم مستی بزن فالی “أدِر کأساً” بکش بر باده ها دستی شراب از برکت چله نشینی اش ثمر دارد و این باده هزاران مشتریِ پشت در دارد بیا بندی بزن چینیِ لبریز از ترک ها را بیا آزاد کن از گور ، جان دخترک ها را خدا وقتی که قرآن را سروده در رثای تو یقینا آمده انجیل و توراتش برای تو بنات‌الله می‌خواندند در کعبه سه تا بُت را تو ثابت کرده ای با سوره ی مریم تفاوت را تو که اولیٰ تر از روح الامینی! یا امین الله کمی در آسمان ما تجلی کن جناب ماه اگر آنها ابوجهل اند و اهل کینه و قهرند خدیجه با علی جانت هوا خواه تو در شهرند رسول الله گفتن لفظ اغیار است ، نه زهرا به گوش توست زیبا تر همیشه واژه‌ی بابا فراز کوه دوش تو علی در عرش اعلیٰ بود و این تصویر عرفانی فرود لات و عزّی بود حسن در هر کجا سایه به سایه بوده همراهت حسین آرامِ جانت بود و تب می کرد با آهت کسی همنام تو بر مرکبی از نور می آید شبیه بعثتی موعود ما از دور می آید 🖍️
. ✍ ➖➖➖ رسیده موسم رحمت به حرمت باران وزیده در دل صحرا نسیم نافله خوان شکفته در دل صحرای بی سر و سامان گلی که داده جهان را به مهر خود سامان نسیم از نفحاتش نفس کشید و نشست به روی دوش بهار و گذشت فصل خزان رسیده آیه اعجاز و خوانده نون و قلم به نامی نامی احمد خلیفة‌ُ الرحمن چه شاخه ها که به مدحش شکوفه سر داده چه چشمه ها که گرفته به شوق او جریان اشارتی ز کلیم و بشارت از عیسی محمد عربی شد رسول جاویدان زبان از عطر گلاب محمدی سرشار همین که نام محمد رسد به صحن دهان کسی که در پی وصفش جماد ناطق شد کسی که در پی مدحش خرد شده حیران به آن جمال جمیلش قسم که درلولاک وجود بی بدلش شد دلیل خلق جهان حدیث سرمدی او رسیده تا افلاک قسم به آیه ی کوثر به هل اتی به دخان نشان به سوره ی طاها محمد و یاسین که آیه آیه گل است وشکفته در قرآن چنان که موج خروشان سیزده دریا رسیده چشمه به چشمه به صحن آن دامان و سر زد از گل رویش دوازده خورشید دوازده گل خورشیدِ عالم امکان دوازده گل خورشید منجلی از عشق نخست فاطمه و آخرش امام زمان چقدر دور سرش شمس ما قمر دارد اویس و مصعب و سعد و ابوذر و سلمان پیمبری که خدایش نیافریده مگر برای بذل محبت میان عالمیان به جای ناله و نفرین دعا و نافله خواند برای طایفه ای ک شکست از او دندان فقط نه یار شفیقش که دشمن او هم به مدح صوت بلیغش گشوده مهر زبان تمامی علما و تمام اهل عقول به فهم بحر کلامش چو موج سرگردان به جز جمال جمیلش که جلوه ای زخداست ندیده هیچ گلی را بدون خار انسان فلک ندیده به چشمش به روز و شب هرگز نه آفتاب و نه مهتاب اینچنین تابان کسی که نور خدا هم طواف کرد اورا چرا همیشه نگردد به دور او کیهان؟ یقین که تلخی کامم حلاوتش با اوست خوشا تلاوت نامش به هر زمان و مکان خوشا تلاوت نامش و بعد از آن نامی که شیعه بعد خدا و رسول خود دراذان خوشا تلاوت نامی که اسم اعظم اوست کلید قفل تمام مقدّرات جهان نبی برای علی و علی برای نبی دو جسم بوده ولیکن دو جسم با یک جان کسی که داشت به بدر و به خندق و به حنین یلی چو حضرت حیدر سپاه بی پایان علی عالی اعلا، علی ولی الله که خارج است مقامش زهرچه فهم و بیان قسم که قدر خدا را فقط علی دادند شناخت قدر علی را فقط خود یزدان قسم به بذر شکفته به عشق او در خاک قسم به درِّمیان صدف شده پنهان علی است آنکه حکومت برای او بوده شبیه چکه ی آبی ز بینی حیوان شبیه آتش و آب است، جمع اضداد است چگونه اش بنویسم نسیم یا طوفان؟ به غیر قامت حیدر نمی خورد هرگز ردای حق خلافت به قامت دگران گشوده کعبه برایش چو مادری آغوش هم او که بسته از آغاز با خدا پیمان به ذوالفقار چه حاجت که با ستیغ نگاه گرفته جان یلان را چو شیر در میدان قسیم نار علی و قسیم جنت علی هو العلی و هوالحق، هوالعلی میزان علی‌ست باقی و باقی علی است وجه الجلال به آن دمی که شود «كُلُّ مَن عَلَيهَا فَان» نماد عدل و عدالت شکوه رافت و عشق طلایه دار دو عالم به قله ی ایمان ستاره ای که درخشید روی شانه ی ماه و شام بتکده ها شد ز هیبتش ویران ستاره ای که درخشید و ماه مجلس شد تمام ،آینه ای حق نما و نور افشان فدای چشم سیاهش سپیدی چشمم به انتظار نگاهش سروده ام دیوان به ذکر اشهد و انّ علی ولیُ الله بلال باش و اذان گو و عاشقانه بخوان بخوان تو نام علی را الا بِذکرِ الله بده قصیده ی دل را به دست نامه رسان بگو که وسع من این است و عذر من هم این اگر ز من نپذیری دریغ و آه و فغان نجف که قبله قلبم شدی دعایی کن قدوم شاعر خود را به صحن خود برسان ➖➖➖ .
. بخوان به نام خداوند خالق یکتا خدای عالم امکان، خدای بی همتا یتیم مکه بخوان از هر آنچه نازل شد بگو برای همه سرّ علّم الاسماء از این به بعد تو ترویج حق پرستی کن به اذن حضرت حق شد رسالتت برپا چنین مروج دین باش و از کسی نهراس میان هجمه ی طوفان تو نیستی تنها بشُوی دامن مکه ز شرک و غفلت و جهل هر آنچه شد تو توکل کن ای رسول خدا به اصل لَم یَلِدُ، باور وَ لَم یُولَد به خاک افکن و بشکن تمامی بت ها به ذکر یا علی و یا عظیم معجزه کن مبارک تو ردای نبوت ای طاها ز اصل مبعث تو یک کلام می ماند که دین به حب علی مستدام می ماند ✍ .
. سیاهی بود و ایمان در دل ظلمت عصا می زد جهالت راهبر می شد خودش را نور جا می زد نمی بارید غیر از غم،نمی رویید غیر از یأس گل ریحانه در گور حماقت دست و پا می زد زمین تا مرز عصیان رفته بود از جرم آدم ها زمان در خواب بود و فتنه ناقوس عزا می زد خدا از سنگ بود و داشت شیطان در دل دنیا به شادی دست در خلق هزاران ماجرا می زد برای ختم این کابوس جانفرسای مرد افکن زمین دست توسل رو به درگاه خدا می زد جهان چشم انتظار آیتی در آسمان اما خدا اعجاز را بر سینه ی غار حرا می زد ندا آمد بخوان، ترسید، اما داشت در آن شب خدا با صوت جبرائیل ،«احمد» را صدا می زد زمان انعکاس نور بود و بعثت خورشید خدا مهر نبوت را به نام «مصطفی» می زد پس از یک عمر جان کندن میان هجمه ی غمها زمین لبخند با اعجاز «ختم الاوصیا» می زد محمد(ص)ذکر لبها شد،غریق خیر دنیا شد از اسم با مسمایی که دل ها را جلا می زد .
. حضرت رسول اکرم صل الله علیه آیه آیه همه جا عطر جنان می آید وقتی از حُسن تو صحبت به میان می آید جبرئیلی که به آیات خدا مانوس است بشنود مدح تو را با هیجان می آید مي رسي مثل مسيحا و به جسم کعبه با نفس هاي الهي تو جان می آید بس که در هر نفست جاذبه‌ی توحیدی است ریگ هم در کف دستت به زبان می آید هر چه بت بود به صورت روی خاک افتاده‌ ست قبله‌ی عزت و ايمان به جهان مي آيد با قدوم تو براي همه‌ی اهل زمين از سماوات خدا برگ امان مي آيد نور توحيدي تو در همه جا پيچيده ست از فراسوي جهان عطر اذان مي آيد عرشِ معراج سماوات شده محرابت ملکوتی ست در این جلوه‌ی عالم تابت خاک از برکت تو مسجد رحمانی شد نور توحید به قلب بشر ارزانی شد خواست حق، جلوه کند روشني توحیدش قلب پر مهر تو از روز ازل بانی شد ذکر لب های تو سرلوحه‌ی تسبیحات است عرش با نور نگاه تو چراغانی شد قول و افعال و صفاتت همه نور محض اند نورت آئينه‌ی آئين مسلماني شد به سراپرده‌ی اعجاز و بقا ره یابد هر که در مذهب دلدادگی ات فانی شد خواستم در خور حسن تو کلامی گویم شعر من عاقبتش حسرت و حیرانی شد اي که مبهوت تو و وصف خطي از حسنت عقل صد مولوی و حافظ و خاقاني شد «از ازل پرتو حسنت ز تجلي دم زد عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد» جنتی از همه‌ی عرش فراتر داری تو که در دامن خود سوره‌ی کوثر داري دیدن فاطمه ات دیدن وجه الله است چه نیازی است که تا عرش قدم بر داری جذبه‌ی چشم تو تسخیر کند عالم را در قد و قامت خود جلوه‌ی محشر داری عالم از هيبت تو، شوکت تو سرشار است اسداللهی چون حضرت حيدر داری حسنين اند روی دوش تو همچون خورشید جلوه‌ی نورٌ علي نور ، مکرر داری اهل بیت تو همه فاتح دل ها هستند روشني بخش جهان، قبله‌ی دنيا هستند اي که در هر دو سرا صبح سعادت با توست رحمت عالمي و نور هدايت با توست چشم امید همه خلق و شکوه کرمت پدر امتي و اذن شفاعت با توست با تو بودن که فقط صرف مسلماني نيست آنکه دارد به دلش نور ولايت، با توست بي ولاي علي اين طايفه سرگردانند دشمني با وصي ات، عين عداوت با توست بايد از باب ولاي علي آيد هر کس در هواي تو و در حسرت جنت با توست سالياني ست دلم شوق زيارت دارد يک نگاه تو مرا بس، که اجابت با توست کاش مي شد سحري طوف مدينه آنگاه نجف و کرب و بلا و حرم ثارالله .
. خبری آمده از عالم دیگر، اقرا حضرت باده به نام می و ساغر، اقرا تا شود از نفست عرش معطر، اقرا و خداوند تو را خوانده پیمبر، اقرا *"ساقیا، رونق میخانه مبارک باشد" بر تنت خلعت شاهانه مبارک باشد آیه آیه لب جبریل عسل می ریزد "وجعلناکم نورٌ" ز ازل می ریزد طبع مستانه، غزل پشت غزل می ريزد به زمین "حی علی خیر عمل" می ریزد "اشهد" عشق من انگار به لحن یمنی ست مرجع عاشقی ام راه اویس قرنی ست به دخیلی که زدم با گره ی دستانم پای چشمت "قمر" و "شمس" و "ضحی"می خوانم وقف محراب دو ابروی کمانت جانم عبد ایرانیتان، هموطن سلمانم افتخارم همه این است که در آن وادی تو  به یک مرد عجم منصب "منٌّا" دادی شجری طيبه از خانه ی طاها بايد دختری تا که شود همدم بابا بايد پس کنار تو فقط ام ابيها بايد مادرانه بشود مادر دنیا باید و خدا خواسته او صاحب کوثر بشود منکرش نیز بنا بوده که ابتر بشود حضرت ختم رسل لطف کن از شاه بگو تو صراط اللهی از راستی راه بگو ای که خورشيد منی خواهشا ًاز ماه بگو أشهد أن علياً ولی الله بگو *"دست غیب آمد و بر سینه ی نامحرم زد" جان احمد شد علی، جان علی شد احمد... .
سجادۀ گل امشب دلم لبریز شور وبی قراری است سرشار از عطر دل انگیز بهاری است صحن دل من از فروغ نور امید همچون رواق صحن ها آئینه کاری است از کوثر جوشنده ی عشق ومحبت امشب شب کام وشب رفع خماری است درموسم وفصل گل افشانی بعثت یک چشمه اشک از آبشار دیده جاری است درگلشن هستی شکوه دوست پیداست درهر طرف گل نغمه ی گرم قناری است دربزم پرشور ونشاط مبعث ای دل گفتم به طبع خود شب خدمت گذاری است با موجی از شور وامید وشادمانی گفتا مرا از لطف حق امیدوای است بگذار اشک از دیدگان خود فشانم تا نام سرسبز محمد را بخوانم آن شب حرا آئینه ی نور خدا بود آواز ذرات جهان یا ربنا بود درخلوت اسرار و پشت پرده ی غیب تنها محمد بود وجبریل وخدا بود بشنید «اقراءباسم ربک»یا محمد مبهوت درآواز گرم آشنا بود آمد به گوشش تا صدای «قم فانذر» سرتا به پا غرق فروغ کبریا بود وقتی نبی سجاده ی گل پهن میکرد سرشار از عطر مناجات ودعا بود انوار یکتایی به رویش موج می زد دیدار رویش آرزوی انبیا بود اهل یقین با یاد او احرام بستند آری محمد کعبه ی اهل وفا بود حبریل دربین زمین و آسمانها با این سروش جانفزا غرق نوا بود درچشم خوداوچشمه ی خورشید دارد بر روی دستش پرچم توحید دارد بعثت همان گلبانگ سبز آسمانی است بعثت همان خورشید گرم ومهربانی است بعثت غروب نور شمع ظلمت وغم بعثت طلوع آفتاب زندگانی است بعثت شکوفایی نخل استقامت بعثت به باغ دین شروع باغبانی است بعثت ستیغ نور شد در شام ظلمت بعثت شکوه لحظه های ارغوانی است بعثت رسالت بود بر دوش پیمبر آن رایت سبز همیشه جاودانی است بعثت همان ابر پراز باران رحمت بعثت همان خوان بزرگ مهمانی است بعثت بشارت داشت برخلق دوعالم بعثت همان پیک امید وشادمانی است بعثت برای محرمان خلوت دوست یک پرتوی از راز واسرار نهانی است بعثت شکوه وارمغان ایزدی بود آئینه ای زیبا زنور احمدی بود آمد نبی تا برهمه امید بخشد برسرد مهری زمان خورشید بخشد آمد نبی با پرچم یکتا پرستی برکائنات انگبزه وامید بخشد آمد نبی تا بربلندای زمانه با دست مهرش پرچم توحید بخشد آمد نبی تا با یقین وعشق وایمان دل را رهائی از غم وتردید بخشد آمد نبی تا برعزا شادی بپوشد با بعثت خود عاشقان را عید بخشد آمد نبی تا با ندای حق پرستی از بت پرستی خلق را تجرید بخشد آمد نبی سوی تهی دستان خسته تا آنچه از گلزار یزدان چید بخشد آمد نبی با مذهب اسلام وتوحید تا مردمان را مرجع تقلید بخشد سوی خلایق با پیام نور آمد با آیه های روشن وپرنور آمد او خطبه های عشق را ایراد می کرد دل های غم آلودگان را شاد می کرد او جوهر اندیشه ها را اوج می داد چون آیه های نور را ایراد می کرد ویرانی آوارهای ظلم وکین را با دست های عاطفت آباد می کرد از دختران زنده درگور جهالت با نغمه های مهربانی یاد می کرد پیوسته از یکتاپرستی گفت وآن گه بربت پرستان جهان فریاد می کرد وقتی که بت ها رابرون می ریخت گویی او کعبه را بار دگر بنیاد می کرد او هرگرفتار ستم را ای «وفایی» با شور آزادی خود آزاد می کرد گرچه ز دست بت پرستان دید آزار با خُلق نیکو خلق را ارشاد می کرد تا بین مردم از نبوت از ولی گفت اول رسول الله را مولا علی گفت
خورشید نبّوت آن که رخساره ی او رنگ محبّت دارد نور توحید بود آن چه به طلعت دارد بی وضو جن وملک نام نکویش نبرند نام اونزد خدا عزّت وحُرمت دارد نام او هست صفا بخش دل اهل جهان که به اندازه ی فردوس طراوت دارد اوست خورشید نبّوت که زروز خلقت مهراو دردل هرذرّه اقامت دارد این همان محیی دین است که از روز ازل به روی شانه ی خود مُهر نبّوت دارد این همان سرو سرافرازو همیشه سبزاست که به سر درهمه جا ابر کرامت دارد این همان واسطه ی مبدأ فیض ازلی است که زانوار خدا نور بصیرت دارد این همان سوره ی نوراست به قرآن مبین که دراین آیه خداوند بشارت دارد این همان شاخه ی طوباست که درفردوس است این همان عطر نفیس است که جنت دارد کرد خورشید نبّوت زحرا تاکه طلوع آسمان دیدبه رخ نور هدایت دارد همه ذرّات دران روز به حیرت دیدند که به قدقامت خود شور قیامت دارد سند روشن توحید پرستی با اوست همرهش مژده ای از صبح سعادت دارد در ره عشق سبکبال ترین عاشق اوست گرچه برشانه ی خود کوه رسالت دارد تا به معراج خدا سیر وسفر کرد شبی آن که جبریل به او عشق وارادت دارد درحرمخانه ی حق محرم اسرار خداست با خدا شب همه شب اوست که خلوت دارد اوست پیغمبر رحمت که به پای میزان برهمه اهل جهان لطف وعنایت دارد ای «وفایی» به گل روی محمّد صلوات بُردن نام رسول است که لذّت دارد
رسول عشق شادی دوباره دردل ما خانه کرده است درحیرتم سرور کجا خانه کرده است سرگرم شادمانی وشور است دل که عشق درکوچه باغ سینه ی ما خانه کرده است درانتظار رویش آن سرو عندلیب برنخل آرزو و وفاخانه کرده است تا جلوه گر شود ز رخ ختم انبیا نور خدا به غار حرا خانه کرده است جبریل تا که سعی کند درصفای او درمروه وصفا به صفاخانه کرده است او نخل سرفراز کمال نبّوت است ایمان او به عرش خدا خانه کرده است بادانثار مقدم آن گلبن امید اشکی که روی چهره ی ماخانه کرده است تا جان کند ذبیح فدای رسول نور هاجر به صخره های مناخانه کرده است طبع لطیف شعر «وفایی» چنین سرود شادی دوباره دردل ماخانه کرده است
هدایت شده از قرآن و امام حسین ع
برای مشاهده بیش از 100 آیه از آیات قرآن مجید در شأن رسول الله (ص) در کانال قرآن و امام حسین (ع) این هشتگ را بزنید 👇👇👇 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin
◾شب جمعه ◾شب زیارتی ◾السلام علیک یا اباعبدالله(ع) شبهای جمعه زائر قبر تو مادر است گریه‌برای‌راس‌پر از خون و حنجر است سینه زنان ز عرش بهمراه جبریل فوج ملک به کرببلا بهر اکبر است با ناله‌های مادر قامت کمانیت قامت‌کمان به‌سوگ‌عزایت پیمبر است خیل رسل به گرد نبی ضجه میزنند دیدم کنار فاطمه ساقی کوثر است با ذکر یا بنّیَ صدا زد حسین من بر آسمان کرببلا خون اصغر است تیر آمد و به حنجر ششماهه بوسه زد کار سه‌شعبه‌،سخت‌تر از نیش‌خنجر است گویا دوباره ظهر عطشبار کربلا است شرمنده از سکینه ببین میرلشکراست
. معنای دعای مستجاب آمده است تفسـیر شکوه آفتاب آمده است مانند همیشه از دل بهمن ماه میلاد بهـار انقلاب آمده است .