. #امام_زمان خورشید رُخ مَپوشان در ابر زلف یارا چون شب سیه مگردان روزِ سیاه ما را ما را زِ تابِ زلفت افتاده عقده بر دل بر زلف خم بخم زن دستِ گره گُشا را ای بحر عفو و رحمت بر ما تَرشحی کن کز لوحِ دل بشوئیم مسوده ی خطا را فخر جهانیان شد ننگِ صنم پرستی جانا زِ پرده بنمای روی خدا نَما را ای آشکار پنهان بُرقع زِ رُخ بر افکن تا جلوه ات ببینم پنهان و آشکارا بی جلوه ات ندارد ارض و سَما فروغی ای آفتابِ معنی هم ارض و هم سَما را بازآ که از قیامت بر پا شود قیامت تا نیک و بَد ببینند در فعلِ خود جزا را ای پرده دارِ عالم در پرده چند مانی آخر زِ پرده بنگر یارانِ آشنا را بازآ که بی وجودت عالم سُکُون ندارد هجرِ تو در تزلزل افکند ماسوا را حاجت به توست ما را ای حُجتِ الهی آری به سوی سلطان حاجت بُوَد گدا را عمری گذشت و ماندیم از ذکرِ دوست غافل از کف به هیچ دادیم سرمایهء بقا را ما را فکنده غفلت در بسترِ هلاکت دارو کن ای مَسیحا این دردِ بی دوا را ساقی بیار جامی زان راحِ روح پَرور تا از کفت بنوشیم پیمانه ی صفا را سحرِ مجازِ فرعون اعجازِ قبطیان شد ای موسی حقیقت ابراز ده عصا را چون سامری هزارند گوسالهء سُخنگُو کز رتبه ی نُبوّت افزوده ادعا را وآن ساحرانِ ماهر کز حیرتِ خلائق زاوهام پیچ در پیچ پرورده اژدها را علم از میانِ مردم همچون پَری گُریزان بگشوده جَهل و نسیان چون دیو دست و پا را افسرده در قوالب روحِ خداپرستی پرورده بسکه شیطان در خونِ دل هوا را احکامِ دینِ خود را بازیچه می شمارند گَبر و یَهود و هِندو چون مُسلم و نَصارا صوم و صلواه زاهد با اینکه در ریا بود بی رغبت است اکنون هم شیوهء ریا را در شهرِ ما اِمام اند قومی عَمامه بر سر کز سر کُله بدزدند طفلِ برهنه پا را جمعی نگشته عارف مُعروف را زِ مُنکر فعال مایُریدند در اَمر و نَهیِ ما را بعضی وصالِ اکسیر در قتلِ نفس دیدند برخی زِ فتنه جویی جُستند کیمیا را در این زمانه از خلق وارسته شو فوادا از کف مده به غفلت عمرِ گرانبها را #یا_صاحب_الزمان #شادروان #فواد_کرمانی✍ .