امام هادی علیه السلام می‌فرماید: «استغنائک عن الشئ خیر من استغنائک به»؛ یعنی از چیزی بی‌نیاز باشی، بهتر است از این‌که به وسیله‌ی آن‌چیز بی‌نیاز شوی؛ زیرا وقتی روح از چیزی مستغنی شد(استغناء عن الشئ)، بهتر است از این که روح به وسیله‌ی آن چیز مستغنی گردد. پولدار شدن، استغناء بالشئ است ولی نیاز به پول نداشتن و مستغنی از پول شدن، این استغناء عن الشئ است. مؤمن شدن، ملتفت الی الله شدن و متوکل علی الله بودن، و به خدا وابسته بودن و... غنای روحی و روانی به انسان می‌دهد، و همین است معنای استغناء، یعنی استغنای از پول و ثروت. آن استغنایی که خدای تعالی استغنای طیّب می‌داند، این است که انسان از نظر روحی غنی شود. برخی از صفات با نفس انسان اتحاد وجودی پیدا می‌کنند؛ مانند همین غنا و وقتی اتحاد وجودی پیدا کرد، این غنا، غنای ذات و روح انسان می‌شود. ولی وقتی به وسیله‌ی پول غنا حاصل شد، این غنا ذاتی او نیست. غنائی است گذرا که گاهی هست و گاهی نیست. شما باید بیابید که غنی هستید و بی‌نیازید، البته نه با پول بلکه بدون آن. به فرمایش امام هادی(علیه السلام)، چون از پول بی‌نیازید، بی‌نیاز هستید، و این نعمتی است، و این شأن شماست. | حاج آقا حائری شیرازی، کتاب تحجر گرایی، ص ۷۱ تا ۷۳ |
🇮🇷
@asheghaneruhollah
