شیخ رجبعلی خیاط، دوستان و شاگردان خود را از همکاری با دولت حاکم (پهلوی) و به خصوص از تعریف و تمجید آنان بر حذر می داشت. یکی از شاگردان شیخ از وی نقل کرده است که فرمود: «روح یکی از مقدسین را در برزخ دیدم محاکمه می کنند و همه کارهای ناشایسته سلطان جائر زمان او را در نامه عملش ثبت کرده و به او نسبت می دهند. شخص مذکور گفت: من این همه جنایت نکرده ام. به او گفته شد: مگر در مقام تعریف از او نگفتی: عجب امنیتی به کشور داده است؟ گفت: چرا!به او گفته شد، بنابراین تو راضی به فعل او بودی، او برای حفظ سلطنت خود به این جنایات دست زد.» درنهج البلاغه آمده است که امام علی (ع) فرمود:«الراضی بفعل قوم کالداخل فیه معهم»... «هر که به کردار عده ای راضی باشد،مانند کسی است که همراه انان،ان کار را انجام داده باشد.» منبع:چه بگوییم ص۲۴۷ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#تقید_فوق_العاده_به_ترک_دروغ مرحوم حاج شیخ عباس قمی رضوان الله تعالی علیه - در دم مرگ ناراحت بود که من در طی عمرم#یک_دروغ گفته ام و آن این بود که در مکه معظمه از یک نفر عالم معروف سنی اجازه حدیث میخواستم. وی گفت: شنیده ام شما روافض به ام المؤمنین عایشه بد میگوئید. از راه توریه گفتم: خیر. اکنون اگر خدای تعالی از من بازخواست فرماید چه جواب بدهم. منبع:اختران قم ص۲۹۵ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#اخلاق_در_خانواده آقای کریمی جهرمی درباره آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی می نویسد: «دریکی از روزها شرف یاب حضورشان بودم. ایشان احساس کسالت داشتند. یکی از نزدیکان وارد شد و احوالپرسی کرد. آقا فرمودند: «شب گذشته خواستم حمام بروم، همه خواب بودند حوله و لباس [هم] نبود. نخواستم خانواده را از خواب بیدار کنم. لذا با همان بدن تر لباس پوشیدم و بیرون آمدم و چون هوا سرد بود، احساس کسالت و ناراحتی کردم، به طوری که نمازهایم را با کمترین کیفیت به جا آوردم و خوابیدم.» این درسی است برای دیگران تا بنگرند که این مرجع بزرگ، در سنین متجاوز از ۹۰ سالگی حاضر نبودند کسی را از خواب بیدار کنند و تا این حد ملاحظه خانواده خویش را میکردند که حاضر نمی شدند آنها را بیدار کنند تا حوله و لباس به ایشان بدهند و این درس را باید در مکتب ایشان آموخت. منبع:نوری از ملکوت ص۱۵۴،۱۵۵ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

1️⃣شخصی از آیت الله #بهجت پرسید: برای ازدیاد#روزی به چه دعایی ملتزم باشیم؟ فرمودند: کسی که می‌خواهد روزیش فراوان شود بعد از نماز صبح ذکر(( اللَّهُمَ‏ أَغْنِنِی‏ بِحَلَالِکَ‏ عَنْ‏ حَرَامِکَ‏ وَ بِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِوَاک))را زیادتکرار کند و قبل و بعد آن هم صلوات بفرستد. 2️⃣یکی از شاگردان حضرت آیت الله العظمی نجفی مرعشی نقل میکردند: :روزی خدمت مرحوم آیت الله مرعشی رسیدم. ایشان فرمود :چرا اینقدر گرفته و محزونی؟ عرض کردم : آقا مقروضم، از فشارقرض شب ها خوابم نمی برد و برخی اوقات نمازصبحم نیز قضا می شود فرمودند: این ذکر را بعد از هر نماز یک بار بگو:«اللَّهُمَ‏ أَغْنِنِی‏ بِحَلَالِکَ‏ عَنْ‏ حَرَامِکَ‏ وَ بِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِوَاکَ» عرض کردم :برای این قرضی که دارم کافی است؟ فرمودند :بعد از نمازصبح 110 مرتبه بگو، چون به سفارش ایشان عمل کردم چندی نگذشت که تمام این قرضهایم برطرف شد. 3️⃣آقا سید ابوالحسن علی رضوی کشمیری گفت :عموزاده ام آیت الله سید عبدالکریم کشمیری فرمود:یخچال نداشتم، به حرم مطهر حضرت معصومه رفتم و از آن حضرت یخچال خواستم، به منزل که برگشتم دیدم درب منزل گاری ایستاده و یخچال آورده است. گفتم: از کجا آورده ای؟ گفت مامور نیستم بگویم. آقا سید ابوالحسن علی رضوی کشمیری گفت:از ایشان ذکری برای رفع تنگدستی خواستم. فرمود :روزی 110 بار بگو :«اللَّهُمَ‏ أَغْنِنِی‏ بِحَلَالِکَ‏ عَنْ‏ حَرَامِکَ‏ وَ بِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِوَاکَ» ✨امام_رضا (ع) این ذکر عجیب را (110 مرتبه) در تعقیب نماز صبح به آخوند ملا زین العابدین گلپایگانی سفارش کردند. https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#کرامتی_از_عارفی_بزرگ روزی حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی پس از پایان درس به همراه یکی از شاگردان خود به راه افتاد. سر راه، به حجره یکی از طلبه ها در مدرسه دارالشفا رفت. اندکی آنجا نشست، سپس برخاست و حجره را ترک کرد. همراهش با دیدن این ماجرا با تعجب پرسید: «حاج میرزا!هدفتان از سرزدن به حجره این طلبه چه بود؟» میرزا در پاسخ فرمود: «شب گذشته هنگام سحر، فيض الهی شامل حالم شد و فهمیدم این از ناحیه خودم نیست. وقتی دقت کردم، پی بردم این طلبه در نماز شبش،در حال دعا کردن در حق من است و فیضی که به من رسیده بر اثر دعای اوست. از این رو برای سپاس گزاری به حجره اش رفتم. منبع:رساله لقاء الله مقدمه،صفحه ه‍ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#شفای_چشمان_ایت_الله_بروجردی #ایت_الله_بروجردی این مرد بزرگ خدا فرموده اند: «دورانی که در بروجرد بودم، چشمانم کم نور شده بود و به شدت درد می کرد. تا این که روز#عاشورا هنگامی که دسته های عزاداری در شهر به راه افتاده بود، مقداری گل از روی سر یکی از بچه های عزادار دسته - که به علامت عزاداری گل به سر خود مالیده بود - برداشتم و به چشمان خود کشیدم، و در نتیجه فوراً چشمانم دید و نور خود را باز یافت و دردش تمام شد.» منبع:چه بگوییم ص۸۷۶ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

💐 به‌مناسبت سالروز ولادت مبارک حضرت عبدالعظیم حسنی علیه‌السلام، ۴ ربیع‌الثانی ١٧٣ق؛ 🔸 مرز مهران بسته شده بود و بعد از چند روز سرگردانی، کربلا ندیده، برگشتند. ☘️ حضرت آیت‌اللّٰه بهجت ، به ایشان پیغام داده بود: «بگویید قبل از اینکه برگردند قم، اول بروند زیارت حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام که ثواب زیارت امام حسین علیه‌السلام را بگیرند.» 📚 به شیوه باران، ص۵٣ (جلد سوم از مجموعه ۵ جلدی داستانهایی کوتاه از سیره و زندگانی حضرت آیت‌الله بهجت قدس سره) https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#مقایسه_صحیح_و_ناصحیح #ایت_الله_جوادی_املی حفظه الله می فرمایند: «انسان نباید خود را با افراد تبهکار و فاسق و منافق بسنجد و بگوید: الحمدلله خوشا به حال ما که در این راه آمدیم و به دام کفر و نفاق نیفتادیم. امام مجتبی می فرماید: هرگز خود را با بدان و اهل دنیا نسنجید و گرنه ضرر کرده اید. خود را با شهدای کربلا و یاران پاک ابا عبدالله الحسین، بسنجید، با آنان که چهل سال با وضوی نماز عشای خود نماز صبح را خواندند.» منبع:چه بگوییم ص۸۱۳ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#درمان_رفع_اضطراب استاد عابدی، از اساتید سطوح عالی حوزه علمیه و از شاگردان حضرت آیت الله العظمی بهجت و آیت الله شیخ مرتضی حائری هستند. https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#ایت_الله_شیخ_علی_پناه_اشتهاردی آدم می میرد،می گویند فلانی راحت شد. این یک خیال واهی و سست و بی پایه است، مرگ اول ناراحتی است،برای آن کسانی که جواب ندارند،کسانی که عملشان روی ملاکی نبوده و روی هوای نفس بوده است. https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#حاج_شیخ_عباس_قمی هیچ گاه خود را بر دیگران مقدم نمی داشت . در مجالس و محافلی که وارد میشد زیر دست همه می نشست ، و هنگام بیرون آمدن به دنبال همه راه می افتاد. اگر کسی از وی#تمجید می نمود خواهش می کرد ادامه ندهد. در خانه به احدی تحمیل نمی کرد و از کسی خواهش انجام کاری نمی کرد. اگر به او محبتی می شد سپاسگزاری می نمود. از سخنان#بیهوده و لغو همان طور که در تألیفاتش مکرر نکوهش کرده است،سخت پرهیز داشت. هرگز در فکر#خودستایی و گفتن خلاف واقع نبود. از عجب و غرور و خودپسندی به دور بود و راستی چنان بود که تعالیم عالیه اسلام دستور داده و سیره پیغمبر اکرم و ائمه طاهرین بود. منبع:اختران قم ص۳۰۳،۳۰۴ https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea

#داستان_فوق_العاده_زیبا به گزارش خبرگزاری رضوی، آیت‌الله‌ وحید خراسانی می‌فرمودند: وقتی‌که قضیه شفا دادن بیماران را از شیخ حبیب‌الله گلپایگانی عالم با تقوا و زاهد حوزه علمیه خراسان را پرسیدم، در جواب فرمود: مدت چهل سال تمام همیشه نماز شب را پشت درب‌های بسته حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام می‌خواندم و همه‌روزه هنگامی‌که درب‌های حرم را باز می‌کردند، اولین کسی بودم که قبر مطهر آن حضرت را زیارت می‌کردم. یک‌بار یک هفته مریض شدم، به‌طوری‌که توان رفتن به حرم را نداشتم؛ یک‌شب از پنجره خانه چشمم به گلدسته‌های حرم امام رضا علیه‌السلام افتاد. رو کردم به حرم و عرض کردم: آقا! خودت می‌دانی که مدت چهل سال همه‌روزه اوّل زائر تو بودم ولی یک هفته است که مریضم؛ معذرت می‌خواهم که نتوانستم به زیارتت بیایم! شیخ حبیب‌الله می‌گوید: یک‌باره خوابم برد؛ در عالم رؤیا دیدم امام رضا علیه‌السلام بر روی صندلی نشسته و گل قشنگی در دست دارد و دو خادم جلوی امام ایستاده‌اند. امام گل را به دست یکی از خادمین داد و فرمود: آن را به من بدهد. همین‌که گل را به دستم داد، احساس بهبودی کردم. ناگهان از خواب بیدار شدم. اتاق پر از بوی عطر بود و همان دسته‌گلی که امام در خواب به من داده بود، در دستم بود و کاملاً بهبود یافتم. بلند شدم طبق معمول همیشه، به جلوی حرم آمده و مشغول عبادت شدم تا اینکه درب حرم باز شد و مثل همیشه، اوّل زائر بودم. بعد از زیارت برای اقامه جماعت به مسجد گوهرشاد رفتم. بعد از نماز دیدم عده‌ای از بیماران جواب کرده دورم را گرفته و می‌گفتند: «شیخ حبیب‌الله! از آن گل که امام علیه‌السلام به تو داده، به بدن ما بمال تا خوب شویم!» متوجه شدم که این افراد که در جریان نبودند حتماً امام رضا علیه‌السلام آن‌ها را پیش من فرستاده است. از برگ گل‌ به‌سر و صورت آن‌ها مالیدم؛ متوجه شدم که بیماری آن‌ها خوب شده، از آن زمان به بعد فقط همین دستم که با آن گل را گرفته بودم، مریض‌ها را شفا می‌دهد. به شیخ حبیب‌الله گفتم: این گل را امام رضا علیه‌السلام به یکی از خادمین داد تا آن را به تو بدهد؛ از آن زمان به بعد دستت، مریض شفا می‌دهد. اگر خود امام رضا علیه‌السلام گل را به دستت می‌داد، چه‌کار می‌کردی؟ یک‌وقت شیخ حبیب‌الله چهره‌اش دگرگون شد و فرمود: «والله اگر امام رضا علیه‌السلام خودش گل را به دستم می‌داد و دست مبارکش با بدنم تماس می‌گرفت بعدازآن، مطمئن بودم دستم اگر به مرده می‌خورد، آن را زنده می‌کرد.» منبع:کانال تلگرامی سیره علما https://eitaa.com/joinchat/584450927Cd9c1eaa1ea