من ندانم ، به نگاه تو ، چه رازی است نهان که من آن راز ،  توان دید و گفتن ، نتوان #چقدر رازی در نگاه حزن انگیزت نهفته است که به ماورای آنها می اندیشی و  اینک‌ تنهای تنها با هم سنگرانت روزگار را می‌گذرانی و نگاه معصومانه و غم انگیزت به ورودی اتاقت است و چشمان کم سو و ضعیفت را به درب دوخته ای  که شاید  فرزندت به ملاقاتت بیاید ولی زهی خیال باطل که او  اینک غرق در تجملات و مادیات  گردیده  و به مدل و رنگ ماشینش  می‌ اندیشد واصلا فراموش کرده که پدر و یا مادری داشته و دارد. تازه اگر از او درمورد تو سوال کنی با بی حسی تمام می‌گوید؛ خانه ی سالمندان است و آنجا راحت است راحت یعنی چه؟ اگر تو زمانی که جوان بودی کمی دیر میکردی و او دلش هزار جا می رفت و دلنگرانت می‌شد اما تو با بی احساسی تمام می‌گویی آنجا راحت است..... بنازم.. اف بر تو باد  موجود بی وجود و بی احساس... نوبت تو هم خواهد رسید # وبالوالدین احسانا... سوره اسرا ِیه ۲۳ .. . ✍.احمدی