امام رضا علیه‌السلام: در این ماه فرزندان او را کشتند و زنانش را اسیر و اموالش را غارت کردند؛ خدا هرگز این گناه آن‌ها را نیامرزد. @ashoora_61

درنگی در نامه امام حسین علیه السلام به محمدبن حنفیه

ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه قمی(متوفای368ق)به دو طریق از امام باقر (ع) نقل می کند که: امام حسین (ع) نامه ای از مکه به محمد بن علی نوشت که در آن آمده بود: بسم الله الرحمن الرحیم از حسین بن علی به محمد بن علی و گروهی از بنی هاشم ، اما بعد، کسی که به من ملحق گردد به شهادت می رسد و کسی که از این کار سر باز زند، فتح و ظفر را درک نخواهد کرد ، والسلام ( کامل الزیارات باب ۲۳حدیث ۱۹۵ص۱۵۷) در نقل دیگری ابن قولویه از امام باقر(ع)نقل می کند که حسین بن علی (ع) نامه ای از کربلا برای محمد بن حنفیه بدین مضمون نوشت : گویا دنیا نبوده و آخرت همیشگی بوده است.( همان حدیث ۱۹۶) و در نقل دیگری از حمزه بن حمران از امام باقر(ع)یا امام صادق(ع)وارد شده است که از آن حضرات درباره تخلف محمد بن حنفیه سوال شد و آن حضرت در پاسخ فرمودند : ای حمزه ، در این باره سخنی با تو می گویم ، ولی دیگر در این باره مپرس ، حسین (ع) وقتی عازم عراق شد ، کاغذی خواست و بر آن نوشت : به نام خداوند بخشنده مهربان از حسین بن علی به بنی هاشم ، هرکس از شما به من بپیوندد شهید می شود ، و هرکه روی گرداند، به فتح دست نمی یابد والسلام.( بصائرالدرجات ص۴۸) در این میان محققان درباره((لم یبلغ الفتح)){به فتح دست نمی یابد}اختلاف صورت گرفته است : مرحوم مجلسی درباره فراز این روایت گفته است که دراین صورت گناهی بر متخلف نیست( بحارالانوار ج۴۲باب ۱۲۰ ص۸۱)بنابر نقل بصائر الدرجات ، امام حسین(ع) فتح و پیروزی را در شهادت معنا کرده است ، و با وجود این نقل پذیرش سخن علامه مجلسی از روایات، مشکل می گردد، بلکه امام (ع)در صدد بیان این نکته است که فتح واقعی وکامیابی حقیقی در شهادت در راه دین و عقیده معنا پیدا می کند و این سخن به معنای ماخذه و عقاب افراد محروم از ملحق شدن از حرکت امام حسین (ع) نیست، بلکه ایجاد گفتمان فرامادی وباز کردن دریچه ی جدید پیشروی شیعیان بوده که مرگ عزت مند ، فنا و نابودی نیست بلکه بقاءو حیات جاودانه می باشد. @ashoora_61

ملاباسم کربلایی .... ۱۴۴۶ق @ashoora_61

استوری شب چهارم محرم

لیست مطالب متفرقه کانال عاشورا پژوهی: ۱.پادکست فرهنگ عاشورایی : آب ۲.پادکست فرهنگ عاشورایی: ابن طاووس ۳.پادکست فرهنگ عاشورایی: ابومخنف ۴.عاقبت رباب همسر امام حسین علیه السلام ۵.پادکست فرهنگ عاشورایی: منصور ارضی ۶.پادکست فرهنگ عاشورایی: ملاآقا دربندی ۷.عبدالله بن عمر و واقعه عاشورا ۸.حسن بصری و واقعه عاشورا ۹.ابراهیم نخعی و واقعه عاشورا ۱۰.ربیع بن خثیم و واقعه عاشورا ۱۱.عاتکه مادر یزید و واقعه عاشورا ۱۲.تاریخچه بنای حرم در قرن اول هجری ۱۳.پادکست فرهنگ عاشورایی : روضه خوانی ۱۴.ابوعثمان نهدی و واقعه عاشورا ۱۵.تاریخچه بنای حرم در قرن اول قسمت دوم ۱۶.پادکست فرهنگ عاشورایی: روضه خوانی قسمت دوم ۱۷.تاریخچه حرم در قرن دوم قسمت اول ۱۸.پادکست فرهنگ عاشورایی : قمه زنی ۱۹.عثمان بن زیاد و واقعه عاشورا ۲۰.تاریخچه بنای حرم قرن دوم قسمت دوم ۲۱.تاریخچه بنای حرم در قرن سوم ۲۲.عاقبت جنایتکاران کربلا : یزید بن معاویه ۲۳.تاریخچه بنای حرم در قرن چهارم ۲۴.پادکست فرهنگ عاشورایی : سیاه پوشی ۲۵.تاریخچه بنای حرم قرن پنجم ۲۶.شطرنج بازی و میگساری یزید و سر امام حسین علیه السلام ۲۷.عاقبت جنایتکاران کربلا : عبیدالله بن زیاد ۲۸.ام سلمه و عزاداری برای امام حسین (ع) ۲۹.تاریخچه حرم در قرن ششم هجری ۳۰.پادکست فرهنگ عاشورایی: بخشو ۳۱.غارت جبه کلاهدار امام حسین (ع) ۳۲.تاریخچه بنای حرم در قرن هفتم هجری ۳۳.عاقبت جنایتکاران کربلا: عمر بن سعد ۳۴.حداث الحسین ۳۵.زیبایی امام حسین (ع) ۳۶.پادکست فرهنگ عاشورایی: اطعام دادن قسمت اول ۳۷.تاریخچه بنای حرم در قرن هشتم هجری ۳۸.عاقبت جنایتکاران کربلا: شمربن ذی الجوشن ۳۹.معاویه بن یزید و واقعه عاشورا ۴۰.نابینایی ام البنین (س) ۴۱.تاریخچه بنای حرم در قرن نهم هجری ۴۲.تخریب قبر امام حسین (ع) ۴۳.عاقبت جنایتکاران کربلا: حصین بن نمیر ۴۴.پادکست فرهنگ عاشورایی: اطعام دادن قسمت دوم ۴۵.تاریخچه بنای حرم قرن دهم هجری: قسمت اول ۴۶.پشیمانی عبیدالله بن حر جعفی ۴۷.امام زین العابدین (ع) پس از عاشورا ۴۸.پادکست فرهنگ عاشورایی : سینه زنی ۴۹.عاقبت جنایتکاران کربلا: عمرو بن حجاج ۵۰.تاریخچه بنای حرم در قرن دهم هجری ۵۱.عاقبت جنایتکاران کربلا: احبش بن مرثد ۵۲.ظاهر امام حسین علیه السلام ۵۳.فرزندان قمر بنی هاشم (ع) ۵۴.پادکست فرهنگ عاشورایی: حاج رضا پور رکنی ۵۵.تاریخچه بنای حرم در قرن یازدهم هجری ۵۶.عاقبت جنایتکاران کربلا: اسحاق بن حیوه ۵۷.پادکست فرهنگ عاشورایی: زنجیرزنی ۵۸.تاریخچه حرم در قرن دوازدهم هجری ۵۹.تاریخچه بنای حرم در قرن سیزدهم ۶۰.عاقبت جنایتکاران کربلا: بحر بن کعب ۶۱.پادکست فرهنگ عاشورایی: تعزیه خوانی قسمت اول ۶۲.سیره رباب همسر امام حسین (ع) در عزاداری ۶۳.پادکست فرهنگ عاشورایی: تعزیه خوانی قسمت دوم ۶۴.تاریخچه بنای حرم در قرن سیزدهم : قسمت دوم ۶۵.عاقبت جنایتکاران کربلا : تمیم بن حصین ۶۶.منابع عاشورایی: رساله فضیل بن زبیر

تحلیل دوم در گزارش ۳۱: واکاوی احتمالات آیه الله صالحی نجف آبادی

آیت الله صالحی نجف آبادی در کتاب (شهید جاوید) درباره نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه احتمالاتی را مطرح کرده اند که به دلیل اهمیت آن، به آنها اشاره می شود: احتمال اول: مقصود این است که هرکس از بنی هاشم به امام ملحق شود، شهید می شود، مثل پسران عبدالله بن جعفر، ولی دیگر از شهادت یا عدم شهادت خود امام و سایر همراهان آن حضرت ساکت هست( شهید جاوید ص۴۲۵)که در نهایت همین احتمال را قبول کردند. اشکال: اخبار شهادت امام حسین(ع) از زمان رسول خدا (ص) و فرجام کار او در میان بنی هاشم، امری دور از انتظار نبوده است، همان گونه که در ملاقات با ام سلمه و عمر بن علی و افراد دیگر به آنها اشاره گردید، این که چرا محقق ارجمند در صدد طرح این مدعا است که از این نامه، خبری از شهادت امام فهمیده نمی شود، وجه آن به درستی معلوم نیست. مضافا بر این که این احتمال با احتمال دوم ایشان و زنده ماندن تعدادی از بنی هاشم به جز امام سجاد (ع) در واقعه عاشورا تناقض دارد. احتمال دوم: مقصود این است که هرکس از بنی هاشم به امام ملحق شود کشته می شود و همچنین خود آن حضرت و همه همراهان شهید می شوند و این وجه با واقع منطبق نمی باشد، زیرا چند نفر از اصحاب امام از بنی هاشم و غیر آنان زنده ماندند.( همان) اشکال: این احتمال از این نامه تا حدودی درست به نظر می رسد، یعنی امام حسین (ع) در صدد بیان این نکته هستند که ملحق شدن به کاروان حسینی و شرکت در این حرکت اصلاحی-اجتماعی بذاته نوعی فتح و پیروزی است، چه منجر به شهادت بشود و چه منجر به شهادت نگردد، اما اکثر کسانی که به حضرت ملحق می شوند شهادت نصیب آنها می گردد، بنابراین، نگاه اکثریتی و اغلبیتی است نه اینکه تک تک افرادی که در کاروان حسینی حضور دارن یا به آنها ملحق می شوند، شهادت نصیب آنها می گردد. احتمال سوم: مقصود این است که اکثریت بنی هاشم چه لاحق و چه ملحوق شهید می شوند و از شهادت یا عدم شهادت خود امام به شخصه ساکت است، چون احتمال دارد خود آن حضرت جز اقلیت باشد یا جز اکثریت( همان) اشکال: در این احتمال، دو منظر قابل توجه است: اول آنکه محقق ارجمند تمامی این احتمالات را بنابر فرض عدم علم امام به وقایع پیشرو تحلیل می کنند، مبنایی که با روایات متعدد و شواهد تاریخی همخوانی ندارد، مضافا بر این که درگیری نظامی با حاکمیت و فرجام شهادت از احتمالات به شدت قوی در این مسئله بود که امام نیز به خوبی از آن آگاه بوده است. ثانیا: چرا نویسنده، مقوله شهادت و یا عدم شهادت امام را می خواهد از این نامه برداشت نماید؟ مگر قرائن دیگر و وقایع پیش تر از این نامه، به این مقوله نپرداخته اند، اصرار نویسنده برای این برداشت معلوم نیست، چرا که امام در این نامه نگاری، شهادت خود را مفروض دانسته است، حال یا با علم امامتی که در اختیار داشتند و یا با روایاتی که از حضرت رسول (ص) از طرق مختلف برای آن حضرت نقل شده بود و یا حتی با در نظر گرفتن احتمال بسیار زیاد عقلانی، هر چه بود حضرت در این نامه نگاری در صدد بیان شهادت خود نیستند، چرا که به آن آگاه هستند، بلکه از فرجام افراد دیگر خبر می دهند. احتمال چهارم: مقصود این است که بنی هاشم، چه لاحق و چه ملحوق در معرض شهادت هستند زیرا، امکان برخورد نظامی هست، ولی از شهادت و یا عدم شهادت خود امام به شخصه و یک یک افراد از افراد بنی هاشم باشخاصهم ساکت است.( همان ص۴۲۶) توضیح: این احتمال در ضمن احتمالات قبلی بررسی شد. احتمال پنجم: کلمه (استشهد) اخبار به معنای انشاء است و مقصود امام این است که از بنی هاشم استنصار کند و ضمنا می خواهد روح شهادت و آمادگی برای فداکاری را در آنان بدمد و معنای استشهد این است که هر کس به من ملحق شود باید آماده پیکار تا سرحد شهادت باشد.( همان ص۴۲۶) اشکال: آیا واقعا می توان از متن نامه و الفاظی که امام حسین(ع) در آن به کار برده است، چنین تاویلی را برداشت نمود؟ لحن نامه، بیانگر یک حقیقت واضح و روشن است و آن اینکه فرجام این حرکت چیزی جز شهادت در راه خدا نیست، نه اینکه امام به فرجام خود آگاه نبوده و تنها برای برانگیختن روحیه شجاعت این سخنان را مطرح کرده باشد، به نظر می رسد این دیدگاه از مبنای نویسنده محترم در جهت علم امام نشات می گیرد. @ashoora_61

شب پنجم محرم ..... @ashoora_61

صلی الله علیک یا اباعبدالله❤️@ashoora_61

عزاداری هندوها .... @ashoora_61