▪️عباس بن علی به عنوان آخرین یاور اباعبدالله برای آوردن آب به سمت فرات رفت و موفق شد وارد شریعه شود و مشکهایی که همراهش بود را پر کرد اما خودش آب ننوشید.

▪️اما عباس؛ در راه بازگشت به خیام مورد هجوم همه جانبه لشکر دشمن قرار گرفت و دست راست و چپش قطع شد و بدنش تیر باران گردید و نتوانست آب را به خیمه ها برساند و همانجا با لبان تشنه به شهادت رسید.

◾️اباعبدالله بعد از شهادت برادرش عباس؛ لباس جنگی از تن خارج کرد و لباس پیامبر را پوشید؛ سپس فرزند شیرخوارش را طلب نمود و سوار مرکب شد و به سوی میدان رفت. و برای او طلب آب نمود.

▪️اما دشمن حتی یک قطره آب هم به این کودک ندادند و به جای آب؛ تیری به گلوی این طفل صغیر زدند و او را در آغوش پدر به شهادت رساندند و ابا عبدالله خون گلوی طفل صغیرش؛ علی اصغر را به سوی آسمان ریختند و بدن بی جان طفل را برگرداندند.

▪️اباعبدالله در پشت خیمه ها؛ با نوک خنجر قبر کوچکی کندند و بدن کودک شیرخوارشان را بعد از وداع زنها با او دفن کردند.

▪️اباعبدلله قبل از رفتن به میدان با اهل بیت خود وداع کرد و سپس مسئولیت زنان و کودکان را به خواهرشان سپردند و فرمودند: زنان و کودکان را در خیمه ها نگه دار که بیرون از خیمه ها امنیت ندارد.

▪️لشکر دشمن؛ اباعبدالله را محاصره کرد و یک نفر سنگی به پشیشانی ایشان زد؛ میخواستند با گوشه لباسشان خون پیشانی را پاک کنند که حرمله؛ تیری به سمت قلب حضرت انداخت و خون از قلبشان فوران کرد. اباعبدالله بعد از تحمل جراحات زیاد و تشنگی مفرط؛ توانشان را از دست داد و بر زمین افتادند.

▪️فَأَحْدَقُوا بِک َ مِنْ کُلّ ِالْجِهاتِ ، وَ أَثْخَنُوک َ بِالْجِراحِ ، لَمْ یَرْعَوْا لَک َ ذِماماً، وَ لاراقَبُوا فیک َ أَثاماً، وَ تَعْلُوکَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها ، پس دشمنان ازهمه طرف به او هجوم  آوردند، و او را بسبب زخم ها و جراحتها ناتوان نمودند، و حُرمتى براى او مراعات  نکردند، و از هیچ گناهى در مورد او خوددارى ننمودند و سرکشان با شمشیرهاى تیزِشان در گودال برفرازش شدند ▪️زیارت ناحیه مقدسه

◾️عبدالله بن الحسن وقتی عمویش را در میان قتلگاه و زیر ضربات شمشیر و نیزه و سنگ و عصا دید به سمت گودال دوید تا از او محافظت کند اما یک نفر از لشکر دشمن با شمشیر؛ دو دستش را قطع نمود و حرمله با تیری او را به شهادت رساند.

▪️وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِکَ، وَ مُولِـغٌ سَیْفَهُ عَلى نَحْرِک َ ، قابِضٌ عَلى شَیْبَتِک َ بِیَدِه ، ذابِـحٌ لَک َ بِمُهَنَّدِهِ ، قَدْ سَکَنَتْ حَوآسُّک َ، وَ خَفِیَتْ أَنْفاسُک َ ، ▪️ سیدالشهدا در گودال افتاده بود و هنوز نفس میکشید که شمر وارد قتلگاه شد و و بر سینه او نشست و شمشیر خویش را بر گلـویش سیراب  مینمود، با دستى  مَحاسنِ شریفش را درمُشت می فِشرد،(و بادستی) سر  از بدنش  جدا مى کرد، تمامِ اعضا و حواسّش از حرکت ایستاد، و نَفَسهاىِ مبارکش درسینه پنهان شد.