حتما تا حالا شده به کسی غبطه بخوری. خوش به حالش که می تونه..‌‌‌‌‌..... خوشا به سعادتش که....‌‌‌. و فکر کنی که چطور می تونی مثل اون باشی؟ یا چطور می تونی شبیه اون رفتار کنی؟ ولی تا حالا فکر کردی اشیا هم به هم غبطه می خورند یا نه؟ یادم هست تو ادبیات دبیرستان، مبحثی داشتیم به اسم جان بخشی به اشیا.یکی از صنایع ادبی بود که خیلی بهش فکر می کردم‌. مثلا وقتی قابلمه رو روی گاز می گذاشتم و فندک رو می زدم، انگار می گفت:"الان می سوزم!" یا ظرف ها ،انگار وقتی اسکاچ رو می مالیدم روشون،می گفتند:"آخیش!تمیز شدیم!" و هزاران موقعیت دیگه که با این نگاه می ساختمشون. این روزها خیلی فکر می کنم به وسایلی که برای بازارچه چهارشنبه ها ازشون استفاده می کنیم. میزهایی که داشتند خاک می خوردند.ولی الان بار شادی تحمل می کنند و می خندند و احتمالا میزهایی که قرار بود جای این ها باشند و نیستند الان دارند حسرت می خورند! یا پرچم هایی که مچاله بودند در خود و الان آزادانه می رقصند در باد و یادآور مظلومیت و مقاومتند. و شاید خود ما! بیا به این فکر کنیم که چقدر غرق در روزمرگی هستیم و بی حرکت؟ از خودمون و عملکردمون راضی هستیم؟ چطور می تونیم بهتر باشیم؟ تاثیرگزار باشیم. حامی باشیم و یاریگر #بازارچه‌مقاومت‌بانوان‌‌رونیکا #بی‌تفاوت‌نیستیم. #بانوان‌همدل‌رونیکا *ble.ir/join/8CeCgvt3xb*