کاش من همه بودم صد دست می‌خواهم که قلم بگیرم و صد چشم می‌خواهم تا همه جا را ببینم. ● تهیه ترشی برای فروش در بازارچه مقاومت● -مستقر در هیئت ثارالله زنجان- توپ آبی‌ِروشنِ کاموا قل میخورد جلوی پایم. میله های بافتنی تند و تند به هم می‌خورند. سرم را می‌چرخانم و کوه کلم و هویج را میبینم. دلم می‌خواهد بروم پیش حاج خانوم و بگویم بار دیگر چاقو گیر کند به پرِ گوشتِ دستت باید چسب زخم را روی چسب زخم بزنیم ها!! اینطور نمی‌شود. حدود صد دست می‌خواهم که قلم بگیرم و صد چشم می‌خواهم تا همه جا را ببینم. یک قلم و یک چشم برای صف اهدای طلا.. یکی برای غرفه دار هایی که در این سرما جیبشان گرمای اسکناس را حس نمی‌کند و با عبارت ( سود حاصل از فروش به حساب جبهه ی مقاومت واریز میشود) چادر آوارگان غزه و لبنان را گرم می‌کنند. یکی هم می‌خواهم بنشینم برای حلوا پزها بنویسم. دیگری را می‌خواهم تا پای دیگ آش بایستم و قلم بزنم. یا بروم پیش بچه‌ها و بپرسم مادرتان بین ترشی لیته و بادمجان انداختن چطور رجز خوانی برای اسرائیل را به شما یاد داده؟! - پنجشنبه ۱۰ آبان ۱۴۰۳ - #آشپزخانه_مقاومت #زنجان_همدل #هیئت_تراز برای ارتباط با این گروه حیات را در تلگرام و ایتا دنبال کنید🌱 •| @Group_Hayat |• ــــــــــــــــــــــــــ 🔻| روایت آشپزخانه مقاومت ✉️ با ما همراه باشید و به دیگران معرفی کنید: 📎|ایتا|بله