🏴 وبینار بین‌المللی بنیاد عاشوراء در سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) - ۳ 🇱🇧 عالم اهل سنت: ما واقعاً مبهوتِ این هستیم که این نهالی که امام خمینی غرس کرد چگونه در اثر اینهمه فشار و بحران سازی دشمنان از بین نرفت/ ثتبیت انقلاب اسلامی از ایمان خمینی به فرهنگ امام حسین(ع) ناشی شده است مشروح خبر در لینک زیر 👇 ashura-i-f.com/?p=2590 #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء #مؤسسة_عاشوراء_الدولیة #الإمام_الخمیني

#استوری 💔 شب جمعه است، هوایت نکنم می‌میرم... 🤲 الحمدلله که تویی یارم اباعبدالله 🤲 الحمدلله که تو رو دارم اباعبدالله ✋ السلام علیک یا اباعبدالله الحسین ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

🕋 به مناسبت سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت 🏴 ای جان جهان امام باقر 🏴 وی قبله جان امام باقر 🏴 وی کهف امان امام باقر 🏴 وی فوق بیان امام باقر 🎙 #حسین_طاهری 🥀 #شهادت_امام_محمد_باقر علیه السلام ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

🕌 حال‌وهوای مرز مهران در آستانهٔ روز عرفه - امروز جمعه ۲۵ خرداد ۱۴۰۳ عن الإمام جعفر بن محمد الصادق (عليهما السّلام) في ثَوابِ مَنْ زارَ الحُسَينَ (علیه السلام) یوم عرفة: «مَنْ أَتَاهُ في يَومِ عَرَفَةَ عَارِفاً بِحَقِّهِ كُتِبَ لَهُ ألفُ حَجَّةٍ وَ ألفُ عُمْرَةٍ مَقْبولَةٍ وَ ألْفُ غَزوَةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرسَلٍ أوْ إمامٍ عَادِل». امام صادق (علیه السلام) درباره‌ ثواب زيارت امام حسين (عليه السلام) در روز عرفه فرمود: «هر كس در روز عرفه در حالى كه حق امام حسين را مى‌شناسد به زيارت او برود، براى او پاداش  ١٠٠٠  حج و  ١٠٠٠  عمره‌ى پذيرفته شده و  ١٠٠٠  بار شركت در جنگ در ركاب پيامبر مرسل يا امام عادل نوشته مى‌شود.» 📚 منبع: ثواب الاعمال، ابن بابویه، ص ۱۱۵. نیز ر.ک: امالی صدوق، ص ۱۴۳؛ امالی طوسی، ج۱، ص ۲۰۴. ✋ السلام علیك یا أبا عبدالله ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

🕋 مراسم برائت از مشرکین، در صحرای عرفات آغاز شد مراسم برائت از مشرکین، دقایقی پیش (ساعت ۹ صبح به وقت مکه مکرمه، ۹:۳۰ صبح به وقت تهران) در صحرای عرفات آغاز شد. حجاج ایرانی و جمعی از حجاج غیر ایرانی با شرکت در این مراسم، به تبعیت از پیامبر اکرم(ص) برائت و انزجار خود از کفار و مشرکین را اعلام می‌کنند. همچنین در این مراسم، پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به حجاج بیت الله الحرام قرائت می‌شود. حج امسال با توجه به جنایات رژیم کودک‌کُش صهیونیستی با حمایت‌های آشکار آمریکا، احساسات ضد آمریکایی و اسرائیلی عمیق‌تری داشته است. #حج_ابراهیمی #الکعبة_تجمعنا #الكعبة_تجمعنا_لدعم_فلسطين #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 حسینی‌نیوز؛ مرجع اخبار عتبات عالیات و اماکن مقدسه

🕋 رهبر معظم انقلاب اسلامی: برائت امسال باید فراتر از موسم و میقات حج، در همه‌ جای جهان ادامه یابد، و فراتر از حج‌گزاران، به آحاد مردم تسرّی یابد حسینی نیوز/ سرویس اخبار حرمین شریفین: همزمان با ایام مناسک حج تمتع ۱۴۴۵ هجری قمری (۱۴۰۳ هجری شمسی – ۲۰۲۴ میلادی) حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای پیامی خطاب به حجاج بیت الله الحرام صادر کردند. ایشان حج ابراهیمی را “برای مسلمان، قوّت قلب و سرچشمه‌ی اطمینان” و “برای دشمن و بدخواه، هراس‌انگیز و پُرهیبت” خواندند و با اشاره به مسأله روز جهان اسلام ـ قضیه فلسطین ـ مسئله‌ی برائت برجسته‌تر از گذشته دانستند. متن کامل پیام ایشان را در لینک زیر بخوانید 👇 https://husayninews.com/?p=2057 #حج_ابراهیمی #الکعبة_تجمعنا #الكعبة_تجمعنا_لدعم_فلسطين #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 حسینی‌نیوز ؛ مرجع اخبار عتبات عالیات و اماکن مقدسه

📲 استوری برای روز عرفه عرفه؛ دریای بی‌کران رحمت الهی #استوری #عرفه #خدایا_ببخش #حاج_محمود_کریمی ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

🕋 عید ازخودگذشتگی مبارک 🕌 تصاویری از نماز عید قربان امروز. در حرم امیرالمومنین امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) #عید_قربان ۱۴۴۵ ه‍ ق #نجف_اشرف #ایوان_نجف #نماز_عید_قربان ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

#استوری 💔 شب جمعه است، هوایت نکنم می‌میرم... شب جمعه کربلا رفتی یاد ما هم کن چون زدی بوسه کنار قبر #ابوالفضل باوفا رفتی یاد ماهم باش #شب_جمعه_زیارت_کربلا #کربلا ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

🌅 غدیر ؛ عیدی در آسمان و از آسمان 🕋 عن الإمام أبي عبدالله الصادق (علیه السلام) في یوم الغدیر: هو عید الله الأکبر؛ و ما بعث الله نبیاً إلا وتعید في هذا الیوم وعرف حرمته؛ واسمه في السماء یوم العهد المعهود وفي الأرض یوم المیثاق المأخوذ والجمع المشهود.   امام صادق (علیه السلام) دربارهٔ روز غدیر فرمود: آن روز عید بزرگ خداست؛ خداوند پیامبرى مبعوث نکرد مگر اینکه آن پیامبر این روز را عید گرفت و عظمت آن را شناخت؛ و نام این روز در آسمان «روز عهدِ شناخته‌شده» و در زمین «روز پیمانِ گرفته شده و حضور همگانى» است. (وسائل الشیعة، ج ۵، ص ۲۲۴) 🕌 عن الإمام علي بن موسی الرضا (علیهما السلام) قال: إن یوم الغدیر في السماء أشهر منه في الأرض.   امام رضا (علیه السلام) فرمود: روز غدیر در آسمان مشهورتر از زمین است.  ( مصباح المتهجد، ص ۷۳۷) این عید بزرگ آسمانی را به قطب عالم امکان امام زمان(عج) و امت اسلامی - بویژه شیعیان مولا علی(ع) - تبریک عرض می‌کنم؛ و از خداوند متعال توفیق پایمردی بر «پیمان ولایت» را برای خود و شما خواستارم. 🤲 ✨✨✨✨✨✨✨ 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا: @alirezahoseiniaref در پیام‌رسان بله: ble.ir/alirezahoseiniaref

#استوری شب جمعه است، هوایت نکنم می‌میرم... سلام من به حسین و به کربلای حسین... #شب_جمعه_زیارت_کربلا ✨✨✨✨✨✨✨ #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

💚 امام خمینی(ره): مردم، کشور را حالا از خودشان می‏دانند و می‏دانند که سرنوشت کشور با انتخابات است. این‏طور نیست که حالا بگویند ما انتخاب کنیم برای کی؟ انتخاب می‏کنند برای خودشان... من امیدوارم که هرچه بیشتر شرکت بکنند در انتخابات. این وظیفه‌ای است الهی، وظیفه ‏ای است ملی، وظیفه‏ای است انسانی، وظیفه‏ای است که ما باید عمل به آن بکنیم، همه‏ مان باید در انتخابات شرکت بکنیم". (صحیفه امام، ج ۱۸، ص ۳۸۱) ❤️ آیة الله العظمی خامنه‌ای: کلمهٔ جمهوری در «جمهوری اسلامی» حاکی از این است که در ذات این نظام، حضور مردم لحاظ شده؛ بنابراین دوام جمهوری اسلامی و قوام جمهوری اسلامی و عزّت جمهوری اسلامی و آبروی جمهوری اسلامی در دنیا متوقّف به حضور مردم است؛ برای همین است که ما توصیه می‌کنیم مردم عزیزمان مسألهٔ رأی دادن را، حضور در این آزمون مهمّ سیاسی را جدّی بگیرند و شرکت کنند. و اینکه شما می‌گویید بعضی‌ها مردّدند، من وجهی برای تردید پیدا نمیکنم. این کار آسانی است که نتایج مهمّی دارد. (از سخنان امروز، جمعه ۸ تیر ۱۴۰۳) ✨✨✨✨✨✨✨ 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا: @alirezahoseiniaref در پیام‌رسان بله: ble.ir/alirezahoseiniaref

🚩 تقیم مؤسسة عاشوراء الدولية وبالتزامن مع عید المباهلة ونزول الآیة المبارکة في حق عترة النبي(ص) الطاهرة؛ ندوة افتراضية دولیة تحت عنوان «المباهلة؛ أحقیة الإسلام وإثبات الولایة» تتضمن الندوة كلمات باللغة العربية يتفضل بها كل من السادة والمشايخ: 🇮🇷 الشیخ محمدحسن أختري (من إيران)؛ رئيس المجلس الأعلى للمجمع العالمي لأهل البيت(ع) والمدیر العام لمؤسسة عاشوراء الدولية 🇪🇬 الدكتور علي ابو الخير (من مصر) كاتب و مفكر إسلامي 🇪🇬 الدكتور أحمد كريمة (من مصر) أستاذ الفقه المقارن في جامعة الأزهر 🇪🇬 الأستاذ السيد طاهر الهاشمى (من مصر) كاتب و داعية إسلامي 🇪🇬 الأستاذ أحمد صبري السيد علي (من مصر) كاتب وباحث في التاريخ الاسلامي 🇪🇬 الدكتورة عواطف أبو شادي (من مصر) أستاذة جامعة عين شمس 🇱🇧 مديرة الندوة: الأستاذة فاطمة السحمراني (من لبنان) 🕗 وتلك في يوم الإثنين 1 یولیو/تموز 2024، الموافق ۲۴ ذي الحجة ۱۴۴۵ - الساعة 8 مساءاً بتوقيت مکة المکرمة 📲 طریقة الحضور في الندوة: للانضمام إلى الندوة على تطبیق جوجل میت (Google Meet) انقر على الرابط التالي: https://meet.google.com/cky-cmzn-pfj أو افتح Google Meet وأدخِل هذا الرمز: cky-cmzn-pfj #مؤسسة_عاشوراء_الدولیة #المباهلة #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء

🚩 وبینار بین‌المللی بنیاد عاشوراء در سالروز مباهله - ۲ 🇮🇷 آیت الله اختری: مباهله، معجزه ای بزرگ در حقانیت اسلام و افضلیت اهل بیت(ع) بود واقعه مباهله، حاوی پیام های زیادی است؛ از جمله: «حقانیت اسلام» و «افضلیت اهل بیت پیامبر(ص)»/ مورخان و مفسران اهل سنت - مانند «فخر رازی»، «زمخشری»، «طبرانی» و «محمد عبده» - درباره مباهله و اهل بیت(ع) چه گفته‌اند؟ مشروح خبر در لینک زیر 👇 https://ashura-i-f.com/?p=2648 #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء #مؤسسة_عاشوراء_الدولیة #مباهله

تقیم مؤسسة عاشوراء الدولية بمناسبة إحياء ذكرى عاشوراء الأليمة للعام ۱۴۴۶ الهجري (2024 م.) سلسلة ندوات افتراضیة الندوة 1⃣ منها بعنوان: عالمية نهضة الإمام الحسين (عليه السلام) تتضمن الندوة كلمات باللغتین العربية والإنجلیزیة يشارك بها عدد من الشخصيات العلمية والأكاديمية: 🇮🇷 الشیخ محمدحسن أختري (من إيران)؛ رئيس المجلس الأعلى للمجمع العالمي لأهل البيت(ع) والمدیر العام لمؤسسة عاشوراء الدولية 🇦🇺 الأستاذ حسين الديراني (من استرالیا) كاتب و مفكر إسلامي، و ممثل مؤسسة عاشوراء الدولية في استراليا 🇱🇧 الشيخ مؤمن مروان الرفاعي (من لبنان) مستشار العلاقات الدبلوماسية 🇦🇺 حجة الإسلام السيد أحمد زكي الحسيني (من استرالیا) مدير مركز النبي الاكرم(ص) في سيدني 🇮🇷 الدكتور يحيى جهانجیري (من إیران) مدير الشؤون العلمية والدولية لجامعة المذاهب الإسلامية 🇦🇺 الشیخ مصطفى عشي (من استرالیا) خطيب و داعية اسلامي 🇱🇧 مديرة الندوة: الأستاذة فاطمة السحمراني (من لبنان) 🕗 وتلك في يوم الجمعة 5 یولیو/تموز 2024، الموافق ۲۸ ذي الحجة ۱۴۴۶ - الساعة الثانیة مساءاً بتوقيت مکة المکرمة (9 مساءاً بتوقيت مدينة سيدني الاسترالية) 📲 طریقة الحضور في الندوة: للانضمام إلى الندوة على تطبیق جوجل میت (Google Meet) انقر على الرابط التالي: https://meet.google.com/cky-cmzn-pfj أو افتح Google Meet وأدخِل هذا الرمز: cky-cmzn-pfj #مؤسسة_عاشوراء_الدولیة #ذکری_عاشوراء_۱۴۴۶ #ashura2024 #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء

روضه‌های مکتوب، به مناسبت دههٔ اول محرم 🖤💔 1⃣ روضه شب اول ــ مصيبت مسلم بن عقيل شب اول محرم، متعلق به «مسلم بن عقیل» سفیر غریب مولای کربلاست. روضه این شب را بخوانیم: امام حسين(ع) از «مدينه» خارج شده و در «مكه» بود كه دعوت مردم کوفه از ايشان بسيار زياد شد و تعداد نامه‌های آنان به هزاران درخواست بالغ گردید. آخرين نامه كه به امام رسيد، ایشان در مسجدالحرام بين ركن و مقام دو ركعت نماز گزارد و از خداوند متعال طلب خير كرد. سپس «مسلم بن عقیل» را نزد خود خواست. جناب مسلم فرزند «عقيل بن أبي طالب» از بزرگان بنی‌هاشم و پسر عموی حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) بود. امام پاسخ نامه های مردم کوفه را نوشت و در آن آورد: «سخن شما اين است كه: "امامی نداريم، به سوی ما بيا شايد خدا به سبب تو ما را هدايت و متحد كند". من، مسلم بن عقيل برادر و پسر عموی خود را كه مورد اطمينان من است به سوی شما فرستادم. پس اگر او برای من نوشت كه رأی خردمندان و اهل فضل و مشورت شما همان است كه در نامه‌هايتان خواندم بزودی نزد شما خواهم آمد...». مسلم در نيمهٔ ماه مبارک رمضان سال ۶۰ هجری قمری از مكه خارج شد و به مدينه منوره رفت. در مسجد پيامبر(ص) نماز خواند و با خانوادهٔ خود وداع كرد و با چند راهنما و همراه به سوی كوفه عزیمت نمود. شرايط اين سفر بسيار سخت بود و مسلم و همراهان راه را گم كردند و دو راهنما از تشنگی جان باختند؛ تا اينكه مسلم سرانجام در روز پنجم شوال به كوفه رسيد. مردم كوفه دسته دسته نزد مسلم جمع شدند و چون وی نامه حضرت(ع) را بر آنان خواند گريستند. سپس ۱۸,۰۰۰ نفر از اهل كوفه با مسلم بيعت كردند. در نتيجه او نيز نامه‌ای به امام(ع) نوشت و بيعت اين تعداد را خبر داد و ايشان را به حركت به سوی كوفه ترغيب نمود. هنگامی كه خبر اين بيعت به «يزيد بن معاويه» رسيد، وی «عبيدالله بن زياد» را كه حاكم بصره بود مأمور كرد تا حكومت كوفه را نيز عهده‌دار گردد. عبيدالله با حيله به شهر وارد شد و حكومت را در دست گرفت و مردم را تهديد و رؤسای قبایل را تطمیع كرد. وی پس از مدتی، «هاني بن عروة» كه از بزرگان كوفه محسوب می شد و مسلم بن عقيل در منزل او پناه گرفته‌ بود را شكنجه و زندانی كرد. مسلم هنگامی كه خبر شكنجه‌ شدن هانی را شنيد از كوفيان خواست كه به ياريش بشتابند. مردم به او پيوستند و مسجد و بازار و اطراف قصر پر از جمعيت شد، در حاليكه ياران عبيدالله بيش از پنجاه نفر نبودند. عبيدالله چند نفر را بين قبايل مختلف كوفه فرستاد تا آنها را تهديد و تطميع كنند. همچنین عده‌ای از اشراف كه در قصر او بودند را مأمور نمود كه از بام‌های دار‌الاماره مردمی كه قصر را محاصره كرده‌ بودند بترسانند يا فريب دهند. اهل كوفه هنگامی كه سخن رؤسا و اشراف خود را شنيدند سست شدند! كم كم نجوای خناسان هم زياد شد كه به یکديگر می‌گفتند: "برگرديم، ديگران هستند و كفايت می‌کنند!!". اندک اندک جمعيت از پيرامون مسلم پراكنده شد و از آن جمعیت چندین هزار نفری، تنها حدود سی نفر برای ياری او باقی ماندند! مسلم كه با اين پيمان شكنی روبرو شد به همراه آن سی نفر به سوی "ابواب كنده" حركت كرد. هنگامی كه به آنجا رسيد تنها ده نفر همراه وی باقی مانده بودند و چون از آن منطقه عبور كرد هيچكس همراه او نبود و یکه و تنها شد! مسلم غريبانه به اين سو و آن سو نگاه كرد ولی حتی كسی وجود نداشت كه وی را راهنمايی كند و يا در خانه‌اش او را پنهان نمايد. سفير حسين سرگردان در كوچه‌های تاريک كوفه راه می‌رفت و نمی‌دانست به كجا رود. تا اينكه به خانه‌ای رسيد كه پيرزنی بر در آن ايستاده بود. نام اين زن «طوعه» بود و منتظر فرزندش بود كه به همراه مردم از خانه بيرون رفته بود. مسلم بر زن سلام كرد و از او آب خواست. طوعه به او آب داد و به داخل خانه رفت. دوباره كه بيرون آمد مسلم را ديد كه بر در منزل نشسته است. گفت: "ای بنده خدا اگر آب نوشيدی، نزد خانواده خود رو". مسلم خاموش ماند. زن، دوباره و سه‌باره سخن خود را تكرار كرد. مسلم برخاست و گفت : "من در اين شهر خانه و خانواده‌ای ندارم. من مسلم بن عقيل‌ هستم. اين قوم به من دروغ گفتند و مرا فريب دادند و از مأمن خود بيرون آوردند". پيرزن مسلم را به داخل خانه دعوت کرد؛ فرشی برايش گسترد و طعامی فراهم نمود. اما مسلم شام نخورد و خوابيد. وی در عالم رؤيا عموی خود اميرالمؤمنين علی(ع) را ديد كه به وی فرمود: "بشتاب كه فردا نزد ما خواهی بود".

از سوی ديگر، عبيدالله كه پراكنده شدن مردم را ديد جرأت پيدا كرد و از قصر خارج شد و به مسجد آمد و برای پيدا كردن مسلم هزار دينار جايزه تعيين نمود. فرزند طوعه كه به خانه برگشت از وجود مسلم در منزل با خبر شد و با طلوع فجر خبر را به دشمنان رساند. عبيدالله گروهی متشكل از ده‌ها سپاهی را برای دستگيری او فرستاد. مسلم مشغول عبادت بود كه لشکريان به منزل طوعه رسيدند. هنگامی كه وی صدای شيههٔ اسبان را شنيد دعای خود را با سرعت تمام كرد و زره پوشيد. سپس از طوعه تشكر نمود و برای مقابله با لشکر به بیرون شتافت؛ مبادا كه برای گرفتن او خانهٔ پيرزن را بسوزانند و خراب کنند. آورده‌اند که مسلم - كه مردی جنگاور بود - در نبرد با فرستادگان عبیدالله بيش از ۴۰ نفر از نامردان كوفی را كشت. آنان بناچار دسته جمعی بر او حمله كردند و از بام‌ها نيز سنگ بر او زدند تا سرانجام بر اثر شدت جراحات و تشنگی و نيزه‌ای كه از پشت بر او فرود آمد بر زمين افتاد و اسير شد. (برخی از منابع نيز نقل كرده‌اند كه وقتی ديدند نمی‌توانند آن جناب را دستگير كنند با نيرنگ به وی امان دروغين دادند و از اين طريق ايشان را به دارالحكومه بردند.) مسلم بن عقيل هنگامی كه دربند شد گفت: "إنا للّه و إنا إليه راجعون" و شروع به گريه كرد. يكی از لشکريان، از گريستن ايشان ــ با آنهمه جنگاوری ــ تعجب كرد و از سبب آن برسيد. مسلم گفت: "به خدا سوگند كه از كشته‌شدن باک ندارم و برای خود نمی‌گریم. من برای خاندان پيامبر و برای حسين و آل او كه به اينجا می‌آیند گريه می‌كنم". نام خوشت، قرار دل بی‌قرار من / روی تو شمع روشن شب‌های تار من بی خانه‌ام، ولی به دلم كرده خانه غم/ نَبْوَد كسی به جز در و ديوار، يار من مسلم را به دستور عبيدالله بر بام قصر دارالاماره بردند تا اعدام کنند؛ در حالی كه تسبيح خداوند می‌گفت و استغفار می‌کرد. من انتظار می‌کشم اما نمی‌کشد/ غير از طناب دار، كسی انتظار من هم خود به روی بامم و هم آفتاب عمر/ ای باغبان! بيا كه خزان شد بهار من دژخیمان یزیدی مسلم بن عقیل را گردن زدند و ابتدا سرش و سپس بدنش را از بام به زير افكندند تا مردم ببيند. سپس بدن مباركش را در انظار پيمان‌شكنان كوفه آويزان كردند. من از فراز بام كنم جان نثار تو/ كوفی ز بام، سنگ نمايد نثار من دژخیمان همچنین هانی ــ كه پيرمردی ۸۹ ساله و از بزرگان کوفه بود ــ را به بازار این شهر بردند و با وضعی دلخراش كشتند و به دار آويختند؛ در حالی كه او ياران خود را صدا می‌زد اما هيچكس به ياری وی برنخاست. آنگاه ابن زياد سرهای مبارک هانی و مسلم را به شام نزد يزيد فرستاد. بدن مسلم‌ بن‌ عقيل اولين بدن از بنی‌هاشم بود كه آويخته گشت و سرِ بریدهٔ او اولين رأسی بود كه به دمشق فرستاده شد... ألا لعنة الله علی القوم الظالمين؛ و سيعلم الذين ظلموا أيّ منقلَبٍ ينقلبون. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ * منابع اصلی: ۱. سيد بن طاووس؛ اللهوف في قتلی الطفوف؛ قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۴. ۲. شيخ عباس قمی؛ نفس المهموم؛ ترجمه و تحقيق علامه ابوالحسن شعرانی؛ قم: انتشارات ذوی القربی، ۱۳۷۸. ۳. اشعار، "زبان حال" هستند و برگرفته‌اند از جزوه آموزشی آداب مرثيه‌خوانی با عنوان طنين عشق؛ تهيه و تنظيم مرتضی وافی؛ قم: انتشارات شفق، ۱۳۸۰) ---------- 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا @alirezahoseiniaref

روضه‌های مکتوب، به مناسبت دههٔ اول محرم 🖤💔 2⃣ روضهٔ شب دوم محرم ــ ورود كاروان عشق به كربلا كاروان‌ امام‌ حسین (علیه السلام) روز هشتم‌ ذوالحجه‌ سال 60 هجری قمری از مکه خارج شد و روز دوم‌ محرم‌ سال 61 به‌ كربلا رسيد. از این رو، در شب دوم دهه اول محرم، روضه «ورود کاروان امام حسین علیه السلام به کربلا» را می خوانند. روضهٔ این شب را بخوانیم: پس از آنكه بنی اميه، امام حسين(ع) را برای گرفتن بيعت تحت فشار قرار دادند، ايشان در بیست و هشتم رجب سال 60 هجری از شهر مدينه به سمت مكه مكرمه خارج شد و ماه‌های شعبان، رمضان، شوال و ذوالعقده را در جوار بيت الله سپری كرد و با آمدن ذوالحجة، احرام حج بست. از سوی ديگر «عمرو بن سعيد بن عاص» از سوی يزيد مأمور شد كه برای دستگيری يا جنگ با حضرت به مكه برود. وی در روز ترويه (هستم ماه ذوالحجة) به مكه رسيد. امام(ع) كه می‌دانست اين افراد، حرمتی برای حرم خداوند قائل نيستند حج تمتع خويش را نيمه‌تمام گذاشت و آن را به عمره مفرده تبديل كرد و از مكه خارج شد. انگيزهٔ امام برای اين كار، همانگونه كه خود فرمود، حفظ حريم بيت الله بود. ايشان در پاسخ «محمد حنيفه» كه او را از ترك مكه برحذر و به اقامت در اين شهر ترغيب می‌کرد فرمود: "ای برادر! می‌ترسم «يزيد» ناگهان مرا در حرم بكشد و به سبب من، حرمت اين خانه شكسته شود". همچنين حضرت در پاسخ افراد ديگری مانند «ابن عباس»، «فرزدق» و «ابن زبير» كه همين خواسته را تكرار می‌کردند و می‌پنداشتند كه دشمن، حرمت خانهٔ خدا را نگه می‌دارد می‌فرمود: "يک وجب دورتر از خانه كعبه كشته شوم و حُرمَت مكه به خاطر من پايمال نگردد بهتر است". بعدها كه در جريان قيام «عبدالله بن زبير»، بنی اميه كعبه را با منجنيق مورد حمله قرار دادند و عبدالله را در مسجدالحرام كشتند، معلوم شد كه ابن عباس با آن فطانت و ابن زبير با آن زيركی، اشتباه می‌کردند و امام(ع) آينده را بروشنی در خشت خام می ديد و دشمنان اسلام را بخوبی می‌شناخت. امام(ع) هنگامی كه حاجيان برای ادای مناسک حج تمتع به سوی منا می رفتند طواف كرد، سعی بين صفا و مروه به جای آورد، موی چيد (تقصیر کرد)، از احرام عمره بيرون آمد و رو به سوی كوفه گذارد. ما كاروان كعبه عشقيم، هر كجا/ رو آوريم كعبه بود روبروی ما ماييم كعبه‌ دلِ عشاقِ باوفا/ هر جا رويم كعبه كند جستجوی ما چون خبر حرکت به محمد حنفيه رسيد، خود را به كاروان رساند و زمام ناقه امام(ع) را گرفت و گفت: "ای برادر! چه باعث شد كه با اين شتاب خارج شوی؟" حضرت فرمود: "ديشب رسول خدا به خوابم آمد و گفت: اي حسين! بيرون رو كه خدا خواست تو را كشته ببيند". ابن حنيفه گفت: "إنا لله و إنا إليه راجعون. پس اين زنان و كودكان را چرا با خود می بری؟" امام پاسخ داد: "جدم فرمود خداوند می خواهد آنها را اسير ببيند". احرام ما كفن شود اندر منای عشق/ خون گلوی ما شود آنجا وضوی ما ما تشنه‌ شهادت عشقيم، می رويم/ تا پر شود ز خون دل ما، سبوی ما اينگونه بود كه امام حسین(ع) به خاطر حفظ حريم خدا، به دستور رسول خدا و براي زنده كردن امر خدا، به همراه اهل و عيال و تعدادی از مواليان و ياران از مكه خارج شد و به سوی عراق عزيمت كرد. روز خروج کاروان را برخی از مورخان روز ترويه (هشتم ذوالحجة) و «ابن قولويه» به نقل از امام باقر(ع) روز هفتم اين ماه نقل كرده اند. ما را مِنای عشق، صف كربلا بود/ رنگين شده فرات ز خون گلوی ما

امام حسین(ع) پس از بیست و چند روز طی مسیر، در نزديكی شهر کوفه به وسيله «حر بن يزيد رياحی» و سپاهيانش كه مأمور راه‌ بستن بر كاروان ایشان بودند متوقف شد (كه حكايت مفصل‌تر آن در روضه فردا ذكر خواهد شد). پس از مذاكرات طولاني كه بين امام(ع) و حر صورت گرفت و بعد از آنكه حر گفت "اكنون كه از فرمان عبیدالله ابا داری، راهی برگزين كه نه به كوفه روی و نه به مدينه بازگردی تا من به امير نامه بنويسم"، حضرت(ع) راه قادسيه را انتخاب فرمود. لشكر ظلمت و كاروان نور چند روز سايه به سايه يكديگر حركت می كردند تا اينكه روز دوم محرم در نزديكي روستای "نينوا"، نامه‌ای از «عبيدالله بن زیاد» به حر رسيد كه در آن نوشته بود: "همان هنگام كه نامه من به تو رسيد، حسين را نگاهدار و بر او تنگ بگير و او را در بياباني بی پناه و بی آب فرود آور". حر بر امام و اصحاب او سخت گرفت تا آنها را مجبور نمايد در همان مكان بی آب و آبادی كه نامه به دستش رسيده بود اتراق كنند. امام به او فرمود: "وای بر تو! بگذار در آبادی و روستايی فرود آیيم" حر گفت: "نه، به خدا قسم نمی توانم. اين نامه رسان را بر من جاسوس كرده اند و بايد در همينجا بمانی". «زهير» كه يكي از ياران امام بود گفت: "ای پسر رسول خدا! جنگ با اين جماعت، آسان تر از نبرد با كساني است كه بعداً به آنها ملحق خواهند شد. بگذار با آنها بجنگيم". امام فرمود: "من آغازكننده جنگ نخواهم بود". آنگاه نام آن سرزمين را پرسيد. گفتند نام اينجا "عقر" است. دوباره پرسيد: آيا نام ديگري ندارد. گفتند: به اينجا نینوا نيز مي گويند. نام ديگری هم دارد كه "كربلا"ست. پس حضرت شروع به گريستن كرد و گفت: "اللهم اني اعوذ بك من الكرب والبلاء. اينجا مكان رنج و اندوه است". آنگاه ياران را فرمود: "همين جا فرود آييد كه جدم رسول خدا به من خبر داد كه خون ما بر اين زمين ريخته می شود و در اينجا دفن خواهيم شد". سپس دستور داد كه خيمه ها را رد همان سرزمين بي آب و علف برپا كردند. كربلا بر تو مهمان رسيده/ وعده‌ وصل جانان رسيده كربلا وا كن آغوش خود را/ بــر پذيرايی آل طاها در روايت ديگري نيز آمده است هنگامي كه به امام(ع) گفتند نام اينجا كربلاست حضرت خاک آنجا را بوييد و گريست و گفت: "ام سلمه مرا خبر داد كه روزی جبرئيل نزد رسول خدا بود و من تو را نزد او بردم و تو گريه می‌کردی. پيامبر تو را گرفت و در دامن نشاند. جبرئيل گفت: آيا او را دوست داری؟ پيامبر فرمود: آری. جبرئيل عرض كرد: امت تو او را می كشند. سپس خاک كربلا را به پيامبر نشان داد. والله اين همان خاک است. همچنين در حديث است هنگامي كه علی(ع) به "صفين" می رفت به حوالي نينوا رسيد. پرسيد: اين سرزمين را چه می گويند؟ گفتند: كربلا. اميرالمؤمنين(ع) آنقدر گريست كه زمين از اشكش نمناك شد... و اكنون بيا تا ما نيز به همراه محمد و علی بگرييم برای آن كس كه آسمان‌ها و زمين در مصيبتش گريان‌اند... ألا لعنة الله علی القوم الظالمين؛ و سيعلم الذين ظلموا أيّ منقلب ينقلبون. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ✓ منابع اصلی:  1. سيد بن طاووس؛ اللهوف في قتلی الطفوف؛ قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۴.  2. شيخ عباس قمی؛ نفس المهموم؛ ترجمه و تحقيق علامه ابوالحسن شعرانی؛ قم: انتشارات ذوی القربی، ۱۳۷۸.  3. محمد بن جرير طبری؛ تاریخ الامم والملوک؛ بيروت: دارسويدان، بی تا، ج پنجم. 4. اشعار، زبان حال هستند و برگرفته‌اند از جزوه آموزشي آداب مرثيه‌خوانی با عنوان طنين عشق؛ تهيه و تنظيم مرتضی وافی؛ قم: انتشارات شفق، ۱۳۸۰). ---------- 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا @alirezahoseiniaref

🏴 عزاداری حسینی در جهان 🇮🇶 ۱. عراق - کربلاء ویدیو/ جمع آوری فرش‌های حرم مطهر سیدالشهداء (علیه السلام) و پهن کردن موکت‌های قرمز رنگ به مناسبت ماه‌های محرم و صفر ۱۴۴۶ هجری قمری #آزادگان_عالم_در_خیمه_حسین‌اند #بنیاد_بین‌المللی_عاشوراء ✨✨✨✨✨✨✨ 🚩 پورتال امام حسین (علیه السلام) 💠 @imamhusaynportal

روضه‌های مکتوب، به مناسبت دههٔ اول محرم 🖤💔 3⃣ روضهٔ شب سوم ـ حكايت حُرّ ؛ حماسهٔ توبه و تصميم داستان «حُر» يكی از عجيب‌ترين و عبرت آموزترين وقايع عاشوراست. «حُرّ بن يزيد رياحي» رادمردی پهلوان و سرداری نيرومند بود. برخی او را “دليرترين مرد كوفه” می‌دانستند. اهميت اين لقب آنگاه معلوم می‌شود كه بدانيم كوفه شهری نظامی بود كه به عنوان اولين دژ اسلام در برابر یکی از دو ابرقدرت آن زمان جهان ـ یعنی امپراتوری ايران ـ بنا شده بود؛ لذا بيشتر ساكنان آن را سپاهيان و سرداران نامی عرب و عجم تشكيل می‌دادند. هنگامی كه به «عبيدالله بن زیاد» خبر دادند كه امام حسين(ع) به عراق رسيده است، وی «حُر» را به همراه حدود هزار سرباز فرستاد تا راه را بر ايشان ببندد و يا او را به دارالاماره ببرد. وقتی كه حر از قصر عبيدالله خارج شد صدايی از پشت سرش شنيد كه گفت: «ای حرّ ! خوشحال باش كه به سوی خير می‌روی!». حر به سوی صدا برگشت، اما كسی را نديد. با تعجب از خود پرسيد: «اين چه بشارتی بود؟ و اين چه خيری است كه به جنگ حسين بروم؟!». در گرمای نيمروز، سپاه حر به كاروان امام(ع) رسيد. امام هنگامی كه تشنگی آنان را ديد به ياران فرمود: «به اين جماعت و اسبانشان آب دهيد». ایشان حتی وقتی مشاهده كرد كه يكی از سربازان سپاه عبیدالله نمی‌تواند براحتی آب بخورد و آب از مشك بيرون می‌ریزد خود برخاست و با دستان مباركش وی را سيراب كرد. اين مهر و عطوفت امام(ع) را ببينيد و با آنچه همين سپاهيان كوفه با وی كردند مقايسه كنيد. حسين(ع) حتی اسبان آنان را سيراب كرد؛ اما آنها آب را از فرزندان حسين(ع) هم دريغ كردند. تا تمامی لشكريان آب نوشيدند وقت نماز شد. امام(ع) خطبه‌ای كوتاه خواند و خطاب به سپاه کوفه گفت: «ای مردم! من به سوی شما حركت نكردم تا وقتی كه نامه‌های شما رسيد و فرستادگان شما آمدند و گفتند نزد ما بيا كه ما امامی نداريم. حال اگر بر همان عهد و پيمان هستيد بگوييد و اگر بر عهدتان نيستيد و آمدن مرا ناخوش داريد از همين جا باز می‌گردم». ایشان سپس خطاب به حر فرمود: «می‌خواهی با اصحاب خود نماز بخوانی؟» گفت: نه، ما همه با تو نماز می‌گزاريم. در نتیجه، سپاهیان کوفه نیز همراه یاران امام حسین(ع) به آن حضرت اقتدا کردند و نماز را به جماعت خواندند. امام(ع) پس از نماز به خيمهٔ خود رفت و حر نيز با سپاهيان خويش مراقب کاروان امام بود. هنگام نماز عصر، امام بيرون آمد و نماز را به جماعت خواندند. سپس روی به كوفيان كرد و فرمود: «ای مردم! اگر از خدا بترسيد و حق را برای اهلش بدانيد خدای تعالیٰ بيشتر از شما راضی می‌گردد. ما اهل بيتِ محمد به تصدی امر خلافت از مدعيانی كه اين مقام مال آنها نيست و با شما به ستم رفتار می‌کنند شايسته‌تريم. اما اگر ما را نمی‌پسنديد و حق ما را نمی‌شناسيد و رأی شما غير از آن چيزی است كه در نامه‌ها فرستاديد و نمايندگان شما گفتند، از نزد شما برمی‌گردم.» حرّ گفت: سوگند به خدا كه من از اين نامه‌ها و نمايندگان كه می‌گویی چيزی نمی‌دانم. امام به یکی از همراهان گفت تا خورجينی را بياورد كه انباشته از نامه‌های كوفيان بود. امام(ع) نامه‌ها را به حر نشان داد. حر گفت: من از كسانی كه اين نامه‌ها را نوشتند نيستم؛ به من دستور داده‌اند كه وقتی تو را ديدم از تو جدا نشوم تا نزد عبيدالله به كوفه برويم. امام به ياران و خویشان خود دستور داد كه سوار شوند و فرمود: «بازگرديد»؛ اما سپاهيان حر راه برگشت کاروان را نيز سد كردند. گفتگو ميان امام و سپاهيان كوفه به نتيجه نرسيد و سرانجام كاروان امام(ع) مجبور به فرود آمدن در سرزمين كربلاء شد... اما ببينيد سرنوشت همين شخص كه راه را بر امام بست، پس از توبه چگونه شد: در روز عاشورا هنگامي كه حر، فرياد امام را شنيد كه مي‌فرمود: «أما من مغيثٍ يغيثنا لوجه الله؟ أما من ذابّ يذبّ عن حرم رسول الله؟ ـ آيا فريادرسی هست كه به خاطر خدا ما را ياری كند؟ آيا مدافعي هست كه از حرم رسول خدا دفاع كند؟» نزد عمر سعد رفت و گفت: «آيا واقعاً می‌خواهی با اين مرد بجنگی؟» عمر پاسخ داد : «آری» حر پرسيد : «چرا پيشنهاد او را كه می‌خواهد باز گردد را نمی‌پذیری؟» عمر گفت : «اگر كار به دست من بود می‌پذيرفتم، ولی عبيدالله به اين امر راضی نمی‌شود». اينجا بود كه حر فهميد يزيديان برای كشتن امام(ص) مصمم هستند؛ و از اين فكر لرزه بر اندامش افتاد... در يك سوی ميدان، فرزند پيامبر(ص) و خاندان وحی را مي‌ديد و در سوی ديگر دشمنان رسول خدا را؛ در يك سوی ميدان بندهٔ صالح خداوند را می‌دید و در سوی‌ديگر خليفهٔ غاصبی را كه علناً شراب می‌نوشيد و محرّمات را حلال و حلال خدا را حرام می‌کرد؛ در يك سوی ميدان عشق و شهادت را می‌دید و در ديگر سوی آن پليدي و خيانت را؛ در يك سو سعادت ابدی می‌دید و در ديگر سو شقاوت جاودانه... حر تصميم نهايي خود را گرفت و در حالی كه فرماندهٔ هزاران سوار بود به دنيا پشت پا زد.

شخصی به نام «مهاجر بن اوس» كه همراه حر بود از وي پرسيد : «چه فكری در سر داری؟ آيا می‌خواهی به حسين حمله كنی؟» حر جوابی نداد و لرزه تمام اندام او را فرا گرفته بود. مهاجر گفت : «به خدا سوگند كه تو را تا به حال در چنين حالتی نديده‌ام. اگر از من نام دليرترين اهل كوفه را مي‌پرسيدند از تو نمی‌گذشتم». حر پاسخ داد : «والله خود را ميان بهشت و دوزخ مخير می‌بینم، و اگر مرا پاره پاره كنند يا بسوزانند چيزی را بر بهشت نمي‌گزينم». آنگاه اسب خويش را تازاند و به سوي كاروان امام(ع) شتافت. حر، وقتی به امام(ع) رسيد با ندامت دست بر سر گذاشت و گفت: «اللهم اليك أنبتُ فتب عليٌ، فقد ارعبتُ قلوب اوليائك و أولاد بنت نبيّك ـ خداوندا به سوی تو بازگشتم پس توبه مرا بپذير زيرا من بودم كه هول و هراس در دل دوستان تو و فرزندان دختر رسول تو افكندم». سپس شرمگينانه به امام(ع) عرض كرد: «فدای تو شوم ای پسر رسول خدا! من بودم كه راه بازگشت را بر تو بستم و عرصه را بر تو تنگ كردم چرا كه هرگز فكر نمي‌كردم اين مردم پيشنهاد تو را نپذيرند و كار را به اينجا بكشانند. به خدا سوگند كه اگر مي‌دانستم چنين مي‌شود هرگز راه را بر تو نمي‌گرفتم. اينك پشيمانم و از كرده خويش نزد خداوند توبه مي‌كنم. آيا من امكان توبه دارم؟» ميهمان بودی تو، اول من به رويت راه بستم/ چون ندانستم نبايد راه بر مهمان بگیرم آمدم اكنون كه قلب زينبت را شاد سازم/ تا كه از زهرا به محشر سرخط غفران بگیرم آمدم تا اصغرت را عذرخواه خويش سازم/ آمدم تا اكبرت را دست بر دامان بگیرم امام فرمود: «آری. خداوند توبه تو را بپذيرد! از اسب فرود آی». حر عرض كرد : «چون من نخستين كسي بودم كه به رويارويی تو آمدم مي‌خواهم پيش از همه در مقابل تو كشته شوم، شايد كه در روز حساب دستم در دست جدت قرار گيرد». دست رد بر سینه‌ام مگذار و بگذر از خطایم/ تا به راهت سینه را در معرض پیکان بگیرم امام(ع) به حر اذن جهاد داد. حر در مقابل حضرت ايستاد و خطاب به لشكر كوفه فرياد زد: «اي اهل كوفه! اين بنده‌ي صالح خدا را دعوت كرديد و وقتي آمد او را رها كرديد؟! به او گفتيد ما در راه تو جانبازي مي‌كنيم و وقتي آمد شمشير بر او كشيديد و نمي‌گذاريد در زمين پهناور خداوند به سويي رود؟ يهود و نصاري و مجوس از آب فرات مي‌نوشند و شما او را و زنان و دختران و خاندان او را از آن محروم كرده‌ايد؟ خداوند روز تشنگي بزرگ، شما را سيراب نكند چرا كه پاس حرمت محمد را نداشتيد». سپاهيان دشمن كه تاب و تحمل سخنان حر را نداشتند او را تيرباران كردند. پس حر، رجز خواندن آغاز كرد و همراه با «زهير» به لشكر دشمن حمله نمود و بسختي جنگيد و عده زيادي از دشمنان را كشت تا اينكه دسته جمعي بر او حمله كردند و وي را به شهادت رساندند. امام(ع) خود را به پيكر پاک حُر رساند و خطاب به او گفت: «ای حُر! براستی همانگونه كه نامت را نهاده‌اند در دنيا و آخرت حُر (آزاد و آزاده) هستی». آنگاه با دستمالي سر حر را كه از آن خون جاري بود بست. آری؛ امام حسين(ع) خود را به هر كدام از يارانش كه شهيد مي‌شدند مي‌رساند و پيكر پاكشان را در آغوش مي‌كشيد ؛ اما دل‌ها بسوزند و چشمان بگريند برای او كه تنها و بي كس در گودال قتلگاه افتاده و دشمن بر سينه‌اش نشسته بود... الا لعنة الله علی القوم الظالمين؛ و سيعلم الذين ظلموا أي منقلب ينقلبون. .................... √ منابع اصلی: ۱. سيد بن طاووس؛ اللهوف في قتلی الطفوف؛ قم: منشورات الرضي، ۱۳۶۴. ۲. شيخ عباس قمی؛ نفس المهموم؛ ترجمه و تحقيق علامه ابوالحسن شعرانی؛ قم: انتشارات ذوي‌القربی، ۱۳۷۸. ۳. اشعار فارسی، زبان حال هستند و برگرفته اند از جزوه آموزشی آداب مرثيه‌خوانی با عنوان طنين عشق ؛ تهيه و تنظيم مرتضی وافی؛ قم: انتشارات شفق، ۱۳۸۰ ---------- 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا @alirezahoseiniaref