اسلام و لباس وارونه(۶) شهید مطهری، مقصود امیرالمؤمنین علیه السلام، از لباس وارونه را چنین بیان می دارد که آنها هم این لباس اسلام را دارند و هم ندارند! و نتیجه ی چنین لباسی این است که اسلام هست؛ ولی این اسلام، اسلام بی خاصیت و بی اثر است، اسلامی که دیگر نمی تواند حرکت بدهد و نمی تواند بصیرت بدهد؛ بلکه مثل یک درخت پژمرده آفت زده‌ای می‌شود که سرِ پا هست اما پژمرده و افسرده، برگ هم اگر دارد برگ‌های‏ پژمرده با حالت زار و نزار است... و بالاخره این اسلامی است که نه مرده است و نه زنده است: «لایموتُ فیها وَ لایحْیی‏» (احیای تفکر اسلامی ص ۱۰۰ و ۱۰۱) و مانند کودک بی بصیری می ماند که در گهواره ی مادر آرام گرفته و به خواب رفته و هر گاه قصد بیداری کند، این گهواره بیشتر تکان می خورد و همین‌طور او را در این حالت نگه می دارد. مادری که به ظاهر دلسوز است ولی به قصد انحراف تکان می دهد تا آنکه برای همیشه دیده فرو بندد. و در مقابل، کافر مرده است: «الکافر میت» و کسی از حیات واقعی برخوردار است که اولا لباس تقوا بر تن دارند: «لباسه التقوی» و ثانیا سخنان پیامبر را شنیده و تبعیت کرده: «یا ایهَا الَّذینَ امَنُوا اسْتَجیبوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسولِ اذا دَعاکمْ لِما یحْییکمْ‏» و نهایتا به آن عمل کرده است: «و ثمرته العمل»؛ یعنی میوه ی چنین اسلامی، جنبش و حرکت در مسیر صحیح است. و اینگونه مسلمان واقعی، حیات دار و با لباس درست است که می تواند به زمین نیز حیات بدهد: «أن الله یحیی الأرض بعد موتها» و امام کاظم علیه السلام در تفسیر این آیه می فرماید: «لیس یحییها بالقطر ولکن یبعث الله رجالا فیحیون العدل فتحیی الأرض لاحیاء العدل» مراد از حیات نزول باران نیست، بلکه خدا مرادانی(که خود حیات دارند) برمي انگیزد تا عدل را زنده کرده و در نتیجه با احیای عدالت، زمین زنده می شود؛ یعنی ثمره ی عدالت هم آبادانی زمین خواهد بود: «ما عُمّرت البلدان بمثل العدل» #اسلام_و_لباس_وارونه اللّهم‌َعجّل‌لولیڪ‌الفرج 🌱 لینک کانال اندیشکده اسما👇 @asmaandishkade