#مولایم_علی_مظلوم روزی امیر المومنین علیه السلام در کوفه سخنرانی می کرد و در پایان سخن فرمود: ای مردم آگاه باشید همانا من سزاوارترین مردم نسبت به مردم هستم و از زمانی که پیامبر از جمع ما رفت پیوسته مظلوم واقع شدم. در این زمان اشعث بن قیس بلند شد و گفت یا امیرالمومنین چرا اینقدر این جمله را تکرار می کنید که من مظلوم واقع شدم در حالی که برای شما سپاهی و گروهی بودند که از حق شما دفاع کنند. حضرت فرمود: تو چیزی گفتی و حال سخن مرا گوش کن هیچ چیز مرا منع نکرد الا پیمانی که با رسول خدا بستم که پیامبر به من فرمود: ای اباالحسن! امت بعد از من عهد و پیمان ها را نقض خواهند کرد و تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسی هستی. عرض کردم یا رسول الله در آن زمان چه کنم و چه وظیفه ای دارم؟ پیامبر فرمود:اگر ناصر و یاوری پیدا کردی قیام کن و اگر یارانی پیدا نکردی سکوت کن و دست از قیام بردار تا اینکه با مظلومیت به من ملحق شوی. بعد از اینکه پیامبر از دنیا رفت من مشغول تدفین و نماز بر بدن او بودم و در خانه نشستم تا قرآن را جمع آوری کنم بعد از اینکه از کارم فارغ شدم دست حسن و حسینم را گرفتم تا حق خودم را بگیرم و مردم را به یاری خود دعوت کنم ولی بیش از چهار نفر مرا یاری نکردند: و آنها سلمان، ابوذر، عمار و مقداد بودند. الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي)، ج‏1،

علی امام معصوم همیشه بوده مظلوم #مولایم_علی_مظلوم