اگر که خون، اگر که درد و زخم و روی لاله گون اگر که گور سرد و گاهواره های واژگون اگر که غم،اگر جوانه ها و تیزیِ ستم اگر امیدِ دمَ نمانده بعد آهِ بازدم اگرکه شب، اگر هجوم باد سرد و هُرم تب اگرکه پر شده ست جانمان به داغ، لب به لب اگر وطن، اگر که تشنه در حصار اهرمن اگر که موشک است و شیرخواره جنگ تن به تن اگر بدن، اگر که پرپر است برگ یاسمن اگر کم آمده ست در جهاز زندگی، کفن اگر که داغ اگر که سرد گشته شعله ی چراغ اگر که شعله میکشد میان سینه آهِ داغ ولی به قدس و شاخه های سرخ و سبزمان قسم به وحشت درون چشم های کودکان قسم به تیرهای خورده بر گلوی سرخ غنچه ها به خون کودکی که برنگشت از آسمان قسم به لکنت زبان و داغ سینه ی سه ساله ها به شیرخواره های غرق خون بی زبان قسم به تکه تکه تکه تکه تکه های بچه ها که ماند ه روی دست این زمان و این مکان قسم... به اشک ها به ناله ها به عجز و استغاثه ها به شور خشم و مشت بسته ی جهانیان قسم که تارهای عنکبوتتان به باد میرود که میروید و نام نحستان ز یاد میرود ر. ابوترابی