آدم در تنهایی است که می‌پوسد و پوک می‌شود و خودش هم حالیش نیست. می‌دانی؟ تنهایی مثل ته کفش می‌ماند، یکباره نگاه می‌کنی می‌بینی سوراخ شده. یکباره می‌فهمی که یک چیزی دیگر نیست. بیشتر آدم‌های دنیا در هر شغلی که باشند از خودشان هرگز نمی پرسند چرا چنین شغلی دارند. چیزهای دیگری هم هست که آدم دنبال دلیلش نمی‌گردد. یکیش مثل تنهایی است. خیلی‌ها فکر می‌کنند که سلامتی بزرگ‌ترین نعمت است، ولی سخت دراشتباهند، وقتی سالم باشی و در تنهایی دست و پا بزنی ، آنی مریض می‌شوی، بدترین نحوست ها می‌آید سراغت ، غم از در و دیوارت می بارد، کپک می‌زنی، کاش مریض باشی ولی تنها نباشی ... #کتاب تماما مخصوص #عباس_معروفی 💟 @asrar_movafaghiyat

عادت کرده ایم هر روز دوش بگیریم، اما یادمان می‌رود که ذهن‌مان هم به دوش نیاز دارد. گاهی با یک غزل حافظ می‌توان دوش ذهنی گرفت و خوابید. یک شعر از فروغ، تکه ای از بیهقی، صفحه‌ای از مزامیر، عبارتی از گراهام گرین، جمله‌ای از شکسپیر، خطی از نیما، ولی غافلیم. شبانه روز چقدر خبر و گزارش و مطلب آشغال می‌تپانیم توی کله‌مان؟ بعد هم با همان کله‌ی بادکرده به رختخواب می‌رویم و توقع داریم در خواب پدربزرگ‌مان را ببینیم که یک گلابی پوست کنده و با لبخند می‌گوید بفرما ! #عباس_معروفی 💟 @asrar_movafaghiyat