#داستان_کودکانه دوست مهربون🌹 صدای چهچه بلبل ها در دشت پیچیده بود. زنبور کوچولو تنها در خانه نشسته بود. از پنجره بیرون را نگاه کرد. با خودش گفت:" کاش من دوستانی داشتم." ازخانه بیرون زد. روی گلبرگِ گلِ سرخ نشست. با صدای بلند، سلام داد. گل سرخ لبخند زد و گفت:" سلام. چه زنبورِ با ادبی." زنبور کوچولو روی زمین نشست. مورچه داشت با زحمت، دانه ای را هُل می داد. زنبور کوچولو، به کمکش رفت. باهم دانه را هل دادند. مورچه دانه را داخلِ لانه برد. از زنبور تشکر کرد و گفت:" چه زنبورِ مهربونی." زنبور کوچولو پرید و روی شاخه درخت نشست. کفشدوزک، با عجله از لانه بیرون آمد. به زنبور کوچولو گفت:" می تونی کمکم کنی؟ پسرم بیماره باید ببرمش پیش خاله سوسکه. تا بهش دارو بده." زنبور کوچولو گفت:"خودم می برمش." بچه کفشدوزک را برداشت. با هم، خانه خاله سوسکه رفتند. خاله سوسکه گفت:"چه زنبورِ دلسوزی." و به بچه کفشدوزک، دمنوش داد. حالش خوب شد. زنبور کوچولو خداحافظی کرد. بچه کفشدوزک گفت:"صبح منتظرت هستم تا باهم بازی کنیم." به طرف خانه راه افتاد. مورچه او را دید و گفت:" فردا صبح بیا همین جا. می خوایم با هم بازی کنیم." گل سرخ گفت:"هر روز به من سر بزن از دیدنت خوشحال می شم." زنبور کوچولو خندید و برای دوستانش دست تکان داد. او دیگر تنها نبود. (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه یلدا🌹 صدای خنده بچه ها از حیاط می آمد. مادر بزرگ کنارِپنجره رفت. لبخند زد و گفت:" خدا را شکر. امروز حالِ یلدا خیلی بهتره." مادر سینی چای را جلوی پدربزرگ گذاشت. پدر بزرگ گفت:" دستت درد نکنه دخترم." مادر کنارِ پنجره رفت. یلدا و زهرا عروسک بازی می کردند و می خندیدند. مادر دستش را روی پهلویش گذاشت. چشمانش را از درد، بست. به آشپزخانه رفت. داروهایش را برداشت و خورد. صدای فریاد زهرا را شنید. با سرعت به حیاط رفت. زهرا داد زد" خاله، یلدا افتاد." مادر زود رفت. یلدا را بغل کرد. صورتش قرمز شده بود. مادربزرگ و پدر بزرگ پشت سرش به حیاط آمدند. مادربزرگ گفت:" یا امام حسین:" مادر اشک می ریخت. پدر بزرگ جلو آمد. گفت:" من می رم ماشین رو روشن می کنم. زود بیاریدش." مادر بزرگ چادرش را سر کردِ. یلدا را گرفت. مادر به اتاق رفت. کیف و چادرش را برداشت. به بیمارستان رسیدند. دکتر یلدا را معاینه کرد. به او سِرم زد. به آن ها گفت:" باید مواظبش باشید. باید استراحت کند." مادر روی صندلی نشسته بود. پهلویش را چسبید. مادر بزرگ لیوان آب را به او داد. پدر بزرگ گفت:" دخترم، مواظب خودت باش. تو هم باید استراحت کنی. از عملِ پیوندِ کلیه ات چیزی نگذشته." مادر بزرگ گونه یلدا را بوسید. به مادر نگاه کرد و گفت:" یلدا هم باید استراحت کنه. امیدوارم، بدنش کلیه را پس نزنه." بعد کمک کرد تا مادر رویِ تخت دراز بکشد. مادر دستش را دراز کرد. دستِ مشت شده یلدا را در دستش گرفت. با خودش گفت:" ان شاءالله خوب می شه و چند روزِ دیگه جشنِ تکلیفش را می گیرم." یلدا آرام چشمانش را باز کرد. به مادر نگاه کرد و لبخند زد. (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه چشمه🌹 خورشید خانم بالای آسمان آمد. همه جا را گرم و روشن کرد. صدای آواز پرنده ها در جنگل پیچیده بود. صدای قهقهه خرگوشی و خرسی به گوش رسید. آن ها کنارِ چشمه بازی می کردند. خرسی پشتِ درخت قایم شد. خرگوشی تا ده شمرد. بعد به دنبالِ خرسی گشت. یکی یکی پشتِ درخت ها را نگاه کرد. اما خرسی را پیدا نکرد. صدا زد:" خرسی...خرسی..." صدای خرسی را از جایی دورتر شنید. شروع به دویدن کرد. ولی هرچه می رفت خرسی دورتر می شد. خرگوشی خسته شد. کنارِ درختی ایستاد. به اطراف نگاه کرد. خیلی از خانه و چشمه دور شده بود. صدای قار و قور شکمش را شنید. ای وای! از صبح چیزی نخورده بود. به آسمان نگاه کرد. خورشید خانم داشت آرام آرام به کوه ها نزدیک می شد. با صدای بلند خرسی را صدا زد. خرسی از پشتِ درختی بیرون پرید و گفت:" من اینجام." خرگوشی گفت.:" من گرسنه ام." خرسی نگاهی به اطراف کرد و گفت:" نگران نباش. الآن برات خوراکی پیدا می کنم.:" بعد با سرعت دوید و کمی دور شد. خرگوشی به درختی تکیه داد و نشست. خرسی با چند هویج خوشمزه برگشت. خرگوشی هویج هارا گرفت و تشکر کرد. دستش را روی شکمش گذاشت. دلش از گرسنگی درد گرفته بود. تند تند هویج ها را خورد. خرسی گفت:" حالا بهتره برگردیم." هر دو به طرف چشمه حرکت کردند. به چشمه رسیدند. خرگوشی با سرعت جلو رفت و تند تند آب خورد. خرسی گفت:" خیلی آب خوردی." خرگوشی گفت:" تشنه بودم." چند قدم رفتند. یک دفعه خرگوشی دلش را چسبید. روی زمین نشست. با صدای بلند ناله زد. " وای دلم. وای دلم." خرسی گفت:" اِی وای. حالاچه کار کنم؟" خرگوشی فقط ناله می کرد. خرسی با سرعت رفت. با خانم خرگوشی برگشت. خانم خرگوشی، پسرش را بلند کرد. به او جوشانده داد. خرگوشی بغل مادرش، آرام شد. خرسی گفت:" تقصیره منه. هویج نشسته بهش دادم.:" خانم خرگوشی گفت:" حتما دستهاش را هم نشسته بود. شما بچه ها باید بدانید هر کاری آداب خودش را دارد. غذا خوردن هم آداب خودش را دارد." صبح روز بعد خرسی دنبالِ خرگوشی آمد. مادرِ خرگوشی گفت:" از امروز قبل از بازی کردن باید هر روز آداب یکی از کارها را یاد بگیرید تا دیگر بیمار نشوید." خرگوشی گفت:" من دیروز خیلی درد کشیدم. از این به بعد قبل از هرکاری از شما آدابش را می پرسم." هر سه خندیدند. مادر برایشان دمنوش آورد. (فرجام پور) ⛔️کپی و فروارد ممنوع⛔️ https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه دریا🌹 باذوقِ کودکانه، پاهای برهنه اش را روی شن های داغِ ساحل گذاشت. بادباک رنگارنگش را به آسمان فرستاد. با سرعت شروع به دویدن کرد. صدای خنده اش، در ساحلِ دریا پیچید. از کنارِ هر کس می گذشت، برایش کف می زدند.. و شادی می کردند. قطره آبی از آسمان، روی گونه سرخش نشست. صدای خنده اش بالاتر رفت. چشم به آسمان دوخت. بادباکِ رنگانگش در کنارِ رنگین کمان، جای گرفته بود. اینبار، پهنای صورتش را لبخند گرفت. دلش می خواست خودش هم مثلِ بادبادکش پرواز کند و به رنگین کمان برسد. پایش با آبِ دریا، تر شد. زیر پایش را نگاه کرد. ناگهان موجی زد و آب تا زانویش بالا آمد. صدای فریادِ شوقش به آسمان بلند شد. اما موجِ بعدی آب را تا زیر چانه اش بالا آورد. وحشت زده فریاد زد. یکباره زیر پایش خالی شد. به آسمان نگاه کرد. بالا و بالاتر رفت. همراه بادبادک بر روی رنگین کمان نشست. زیر پایش دریا را دید. چقدر بزرگ و زیبا بود. با رنگین کمان همسفر بود. خسته شد. سرش را روی رنگِ سبز بادبادک گذاشت. چشمانش را بست. صدای مادر را شنید:" دریا جان، بیدار شو. وقتِ شامه" چشمانش را گشود. دفتر نقاشی زیر سرش بود. مداد رنگی را برداشت. اول یک دریاو....... (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه توپ🌹 واردِ کوچه که شد، مادرش از پشت سر صدا زد:" پارسا نون و تخم مرغ یادت نره." دلش هُری ریخت. نگاهی به جعبه واکسش انداخت و گفت:" چشم." بغض کرد. کمی ایستاد. نفس عمیقی کشید. قدم هایش را تند کرد. به ایستگاهِ تاکسی رسید. جعبه کوچکش را زمین گذاشت. وسایل کار را بیرون آورد. به کفش های مردمی که از آنجا رد می شدند نگاه کرد. پسرِ کوچکی با مادرش نزدیک شدند. به کفش های نو و براق پسرک نگاه کرد. توپِ فوتبالِ قشنگی هم در دست داشت. پسرک به مادرش گفت:"مامان جون الان که بریم خونه، اجازه می دی برم کوچه فوتبال بازی کنم." مادرش گفت:" بله اجازه می دم." پسرک توپی را که در دست داشت به هوا پرتاب کرد. روی وسایلِ پارسا افتاد. پارسا توپ را برداشت. همیشه آرزوی داشتنِ چنین توپی را داشت. پسرک جلو رفت و توپ را از دستِ پارسا گرفت. موقع رفتن، دوباره نگاه پارسا به کفش های براقش افتاد. آهی کشید و منتظر نشست. هوا تاریک شد. فقط چند نفر برای واکس زدن آمدند. پول هایش را شمرد. با این پول فقط می توانست، نان و تخم مرغ بخرد. امروز هم نتوانست پس اندازی داشته باشد. پول هارا در جیبش گذاست. وسایلش را برداشت. از جا بلند شد. به طرف خانه راه افتاد. صدایی از پشت سرش شنید. :"صبر کن. پسرم صبر کن." به طرف صدا برگشت. مردی کیسه به دست ایستاده بود. کیسه را به طرفِ پارسا گرفت. با لبخند گفت:" پسرم لطف کن بیا این کفش ها را هم واکس بزن." پارسا با خوشحالی برگشت. دوباره بساطش را پهن کرد. مشغول واکس زدن شد. کارش که تمام شد، مرد کفش ها را برداشت. دستمزدِ پارسا را داد. پارسا با خوشحالی اسکناس ها را نگاه کرد. حالا می توانست با اضافه کردنِ این پول به پس اندازهای قبلش، یک توپ خوب بخرد. ( فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه امتحان 🌹 سینا با خوشحالی در را باز کرد و به خانه وارد شد. مادر گفت:"سینا اومدی بیا ناهارت رو بخور." سینا با صدای بلند گفت:"سلام مامان. چشم میام." به اتاقش رفت و کیفش را گوشه ی اتاق انداخت. با لگد زیر توپش زد که به شدت به بخاری اتاق برخورد کرد. با ذوق به دستگاه پلی استیشن نگاه کرد. سریع جلو رفت و مشغول بازی شد. مادر درِاتاق را باز کرد و گفت:"سینا، باز نشستی اینجا؟ بلندشو اول برو غذات رو بخور. من دارم می رم." سینا گفت:"چشم مامان. الان می رم." مادر درحالِ رفتن گفت:"مشق هات رو هم بنویس. من یه کم دیر میام. باید مادر بزرگ را ببرم دکتر." صدای بسته شدن در، نشان از رفتن مادر داد. سینا غرق در بازی شد. هر مرحله را که می گذراند، با خوشحالی فریاد می زد و به مرحله بعد می رفت. ساعتی گذشت. احساس سرد درد داشت. با خودش گفت:" همیشه وقتی زیاد بازی می کنم سردرد می گیرم." پلک هایش آرام آرام روی هم افتاد. سرش را روی میز گذاشت. صدای باز شدن در به گوشش رسید. صدای مادر را به زحمت شنید:"سینا خونه ای؟ چرا چراغ سالن خاموشه؟" خواست جواب بدهد ولی نتوانست. صدای مادر بلند شد:" سینا بیدار شو. چرا خوابیدی؟ چرا تکون نمی خوری؟" دیگر چیزی نشنید. وقتی چشم هایش را باز کرد، پدر ومادرش کنارش ایستاده بودند. مادر سرش را نوازش کرد و با خوشحالی گفت:"خدارا شکر. به هوش اومد." سینا به اطرافش نگاه کرد و با تعجب گفت:"اینجا کجاست؟" پدر دستش را در دست گرفت و گفت:"درمانگاه. آنقدر مشغول بازی بودی که متوجه نشدی لوله بخاری جابه جا شده." سینا یادِ توپ پرتاب کردنش افتاد. مادر گفت:"خدا را شکر به خیر گذشت. الان می ریم خونه." وقتی به خانه برگشتند. سینا کیفش را برداشت. تازه یادش افتاد که امتحان دارد. کتابش را در آورد، تا درس بخواند. مادر برای پختنِ شام به آشپزخانه رفت. وقتی برگشت، سینا روی کتابش خوابش برده بود. ( فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه آزادی🌹 همه جا تاریک بود. امشب هم مثلِ هرشب. خسته و ناامید چشم دوخته بودم به کور سوی نوری که از شکافی کوچک می تابید. تا افسردگی راهی نداشتم. شاید هم افسرده شده بودم و خودم نمی دانستم. غمگین به اطرافم نگاه کردم. دوست هایم هم دستِ کمی از من نداشتند. همه ساکت و دلشکسته بودیم. هر چه بیشتر می گذشت، حالم بدتر می شد و ناامید تر می شدم. نگاهی به دور و برم کردم و گفتم:"بهتره بخوابیم. امشب هم خبری نیست." همه آه کشیدند. ولی مگر می شد خوابید. با آن همه غم و ناراحتی. احساس می کردم تمامِ تنم درد می کند. دلم می خواست بیرون بروم و برگ هایم را باز کنم. کششی به بدنم بدهم. از این جای تنگ و تاریک خسته بودم. سعی کردم خودم را به خواب بزنم که صدایی به گوشم رسید. گوش تیز کردم. باورم نمی شد. بالاخره نوری تابید و ما آزاد شدیم. روی میز که قرار گرفتم. با لذت، برگ هایم را در اطراف پهن کردم. وای چه زیبا بود لحظه آزادی و راحتی. صدای گوشنوازی دلم را شاد کرد. که گفت:" سهیل، از امشب دیگه حق نداری قبل از انجام تکالیفت، بازی کنی. اول تکلیف، بعد بازی." همه ما خوشحال شدیم که از این به بعد دیگر در کیفِ تنگ و تاریک زندانی نمی شویم. (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه چادر سفید 🌹 فایزه در اتاق نشسته بود و بازی می کرد. چادر سفید گل گلی را که مادرش برایش دوخته بود، سر کرده بود. عروسکش را بغل کرد. دستی بر روی موهای عروسک کشید. با خودش گفت:"کاش مامان برای عروسکم چادر می دوخت." یادِ دستمالِ سفیدش افتاد. عروسک را زمین گذاشت و به اطراف نگاه کرد. درِ کشوی لباس را باز کرد. هر چه گشت، دستمالش نبود. باید پیدایش می کرد. کشوی بعدی را هم گشت. ولی نبود. یادش آمد که دفعه قبل که بازی می کرده، آن را روی تخت گذاشته. آنجا راهم نگاه کرد ولی نبود. به طرفِ قفسه کتاب رفت. وای، کتاب ها نامرتب بودند. لابه لای کتاب ها را نگاه کرد. چقدر کاغذِ باطله و دفتر های پرشده. باید انجا را مرتب می کرد. کیسه نایلونی را برداشت و تمامِ دفترهای باطله و کاغذهای مچاله شده را داخلش انداخت. کتاب ها را مرتب کنارِ هم چید. چقدر کتابخانه، مرتب و زیبا شد. خسته شده بود. کنارِ عروسکش نشست. بالش را برداشت و سرش را روی آن گذاشت. چشمش به زیر تخت افتاد و دستمالش را آنجا دید. با خوشحالی دستمال را برداشت و روی سرِ عروسکش انداخت. مادرش به اتاق آمد. وقتی کیسه کاغذهای باطله را دید. لبخند زد و گفت:" آفرین دخترم چه فکر خوبی کردی. می خواستم بیام و خودم کتاب های درسی سالِ گذشته و دفتر های باطله را جمع کنم. چون از مدرسه بهم پیام دادند تا این ها را ببریم و تحویل بدیم. تا دوباره ازشون استفاده بشه." بعد فایزه را بغل کرد وبوسید. فایزه عروسکش را بالا گرفت و گفت:"تازه برای عروسکم هم چادر درست کردم." (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه کرم ابریشم 🌹 هوا خیلی سرد بود. ومامان هرچی حامد وصدا می زد. بلند نمی شد وبیشتر پتو را به خودش می پیچید. مادر به ناچار به طرفش رفت وپتو را کشید وحامد را از جایش بلند کرد تا مدرسه اش دیر نشود اما حامد خواب الود گفت :مامان جان بگذار بخوابم . مامان گفت:نه پسرم باید به مدرسه بروی خلاصه با هر ترفندی بود حامد را به مدرسه فرستاد توی کلاس سهیل گفت:حامد چرا این قدر کسلی⁉️ حامد گفت: اخه من اصلا نمی دانم چرا باید درس بخوانم ⁉️ در این هوای سرد خوابیدن کنار بخاری وزیر پتو .چه قدر لذت بخش است بعد ما باید به مدرسه بیاییم 😡 سهیل گفت :بله تودرست می گویی ولی بالاخره باید درس بخوانیم زنگ تفریح شد اقای محمدی که معلم پرورشی بود بچه های کلاس پنجم را صدا زد وگفت :بچه ها باید روی موضوعِ زندگی کرم های ابریشم تحقیق کنید ونتیجه را برای من بیاورید🤔 حامد اصلا حوصله مطالعه را نداشت هرچه می دانست نوشت وقتی بچه ها حاصل تحقیقاتشان را به مدرسه اوردند اقای محمدی همه را بررسی کرد ودر نهایت تحقیق چند نفر را انتخاب کرد ✅ وبعد حامد را به دفتر خواند وبه اوگفت:حامد جان چرا تحقیق تو این قدر ناقص بود🙊 حامد گفت :ببخشید من خیلی حوصله کتاب خواندن ندارم بعدش هم خودم می دانستم ✅ اقای محمدی گفت:حامد جان ما باید مطالعه کنیم تا اگاهیمان بالا برود واگاهی به عقلمان کمک می کند تا بتوانیم بهترین علاقه ها را انتخاب کنیم 🤔 متاسفانه تو نتوانستی انتخاب درستی بینِ علاقه هایت انجام دهی وبینِ استراحت ومطالعه تنبلی واستراحت را انتخاب کردی من دوست داشتم امروز تحقیق تو از همه بهتر باشد ولی متاسفانه از همه بد تر بود😔 حامد جان اگر این طوری پیش بروی اخر سال هم نمره خوبی از درس هایت نمی گیری😔 ولی اگر بخواهی من کمکت می کنم تا با یک برنامه منظم موفق شوی 😊 حامد که خودش هم از این وضعیت درسی اش راضی نبود پیشنهاد اقای محمدی را قبول کرد وبابرنامه ای که اقای محمدی برای درس خواندن به او داد توانست علم واگاهی اش را بالاببرد وبه وسیله عقلش تصمیم درستی بگیرد ☺️ و خودش متوجه شد که برای رسیدن به زندگی بهتر باید توانایی انتخاب بین علاقه هایش را داشته باشد وبتواند بهترین انتخاب را انجام دهد✅ واخر سال وقتی کارنامه اش را گرفت از خوشحالی با لا وپائین می پرید 😍 وبا خوشحال به طرف اقای محمدی رفت واز او تشکر کرد. (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه رؤیای عطیه🌹 هوا خیلی سرد بود. وقتی عطیه از مدرسه برگشت به مادرش سلام کردو زود به سمت بخاری رفت. دستانش از سرما قرمز شده بود و گونه هایش سرخ وگل انداخته بود. آرام آرام تنش گرم شد. احساس خوشی کرد. بعد از ناهار باید به کلاس نقاشی می رفت. چون نقاشی را خیلی دوست داشت. به مادرش گفت :مامان جان دوستم ملیحه برای فردا عصر جشن تولدش من را دعوت کرده. اجازه می دهید بروم. مادرش گفت: بله دخترم چون من خانواده اش را می شناسم. عطیه خیلی خوشحال شد. فردا عصر آماده رفتن شد. ومادرش اورا به خانه ملیحه رساند. مهمانها آمده بودند. بعد از کلی خوش گذراندن وپذیرایی، مادر ملیحه گفت:" براتون یک خبر خوش دارم. بعد پرده ای که گوشه ی پذیرایی بود را کنار زد. پیانویی دیده شد. گفت:الان ملیحه برای شما پیانو می زنه. ملیحه ازمادرش تشکر کرد. وجلوی چشمان حیرت زده مهمان ها به نواختن پرداخت😳 عطیه واقعا خوشش آمده بود. وقتی به خانه برگشت به مادرش گفت: مامان جان من هم دوست دارم به کلاس موسیقی برم. نمی دونید ملیحه چه قدر قشنگ پیانو می زد. مادرش گفت: دخترم این که هر روز به یک چیزی علاقه مند بشی وبخواهی هر روز به یک کلاس بری اصلا خوب نیست. _مامان مگر چه اشکالی دارد؟ _ببین دخترم اگر تمام حواست را جمع کنی وروی یک موضوع تمرکز کنی به نتیجه بهتری می رسی. اگر ذهنت دچار پراکندگی بشه، اصلا از کلاس های مختلف نتیجه خوبی نمی گیری. ولی عطیه نمی توانست متوجه شود. ولی به خاطر احترامِ زیادی که به مادرش داشت قبول کرد. شب بعد از شام عطیه با پدرش هم.مشورت کرد وپدر گفت:عطیه جان همه ی ما تمایلات وخواسته هایی داریم، باید ببینیم کدام بهتر است. تمایل و خواسته بهتر را انتخاب کنیم. دخترم الان به نظر شما کدام یک از تمایلاتت بهتره. عطیه کمی فکر کرد وگفت:خوب معلومه درس خواندن. پدر گفت: احسنت به تو دختر عاقلم. پیشانی عطیه را بوسید. و عطیه سعی کرد روی درس خواندن تمرکز کند. گاهی کلاس نقاشی هم می رفت. آخر سال که کارنامه ها آمد، عطیه با بالاترین نمره قبول شده بود. ولی دید که ملیحه ناراحت است. خوب می دانست که ملیحه نمره های خوبی نیاورده. چون بیشتر وقتش را برای یادگیری و تمرین پیانو گذاشته بود. (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه صندلی🌹 پارسا با عجله درِ کلاس را باز کرد. با دیدنِ امین روی صندلی جلویی، اخم هایش را در هم کرد. با خودش گفت:"کاش زودترمی آمدم. چرا همیشه باید امین روی صندلی جلو بنشینه؟" با ناراحتی روی صندلی ردیف بعدی نشست. فردای آن روز با سرعتِ بیشتری دوید تا زودتر به مدرسه برسد. وقتی وارد کلاس شد، هنوزکسی نیامده بود. با خوشحالی روی صندلی جلویی نشست. کیفش را کنارش گذاشت و به صندلی تکیه داد. بچه ها یکی یکی آمدند. امین هم آمد. وقتی پارسا را دید، کمی ایستاد و بعد رفت و روی یک صندلی دیگر دردیف آخر نشست. پارسا با خوشحالی لبخند زد. خانم وارد کلاس شد. با تعجب به پارسا نگاه کرد و گفت:"تو چرا اینجا نشستی؟" پارسا گفت:"آخه من زودتر اومدم." خانم معلم گفت:"دلیل نمی شه. امین باید اینجا باشه. وسایلت را بردار برو." بعد به امین اشاره کرد که سر جایش بنشیند. پارسا با ناراحتی از روی صندلی بلند شد. بغض کرده بود. اصلا از درس چیزی نفهمید. از دستِ خانم معلم ناراحت بود. زنگ تفریح، خانم معلم پارسا را در کلاس نگه داشت وگفت:" من تو رو خیلی دوست دارم. تمامِ بچه هارا دوست دارم. ولی حتما کارم دلیلی داره." اشک های پارسا دونه دونه روی صورتش افتاد. با بغض گفت:"نخیر شما فقط امین را دوست داری." خانم معلم لبخند زد. اشکهای پارسا را با دستمال پاک کرد وگفت:"نه پسرم اشتباه می کنی. اگر من می گم که امین جلو باشه. فقط به خاطرِ مشکلیه که داره. دلم نمی خواستم همه بدونن. فقط به تو می گم. امیدوارم بین خودمون بمونه." پارسا سرش را تکون داد و گفت:"چشم می مونه." خانم معلم گفت:"متأسفانه امین گوش هاش مشکل داره. یعنی صداها را خوب نمی شنوه. به خاطر همین باید جلو باشه تا بهتر بشنوه." پارسا با تعجب به حرفهای خانم معلم گوش داد. وقتی به حیاط رفت. به قیافه امین نگاه کرد. با خودش گفت:"چه قدر سخته" از روز بعد پارسا زودتر توی کلاس می رفت. روی صندلی جلو می نشست. وقتی امین می آمد از جایش بلند می شد. با او سلام واحوالپرسی می کرد. بعد کیفش را برمی داشت و روی صندلی ردیف آخر می نشست. (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون

#داستان_کودکانه کتاب 🌹 فایزه در اتاق نشسته بود و بازی می کرد. چادر سفید گل گلی را که مادرش برایش دوخته بود، سر کرده بود. عروسکش را بغل کرد. دستی بر روی موهای عروسک کشید. با خودش گفت:"کاش مامان برای عروسکم چادر می دوخت." یادِ دستمالِ سفیدش افتاد. عروسک را زمین گذاشت و به اطراف نگاه کرد. درِ کشوی لباس را باز کرد. هر چه گشت، دستمالش نبود. باید پیدایش می کرد. کشوی بعدی را هم گشت. ولی نبود. یادش آمد که دفعه قبل که بازی می کرده، آن را روی تخت گذاشته. آنجا راهم نگاه کرد ولی نبود. به طرفِ قفسه کتاب رفت. وای، کتاب ها نامرتب بودند. لابه لای کتاب ها را نگاه کرد. چقدر کاغذِ باطله و دفتر های پرشده. باید انجا را مرتب می کرد. کیسه نایلونی را برداشت و تمامِ دفترهای باطله و کاغذهای مچاله شده را داخلش انداخت. کتاب ها را مرتب کنارِ هم چید. چقدر کتابخانه، مرتب و زیبا شد. خسته شده بود. کنارِ عروسکش نشست. بالش را برداشت و سرش را روی آن گذاشت. چشمش به زیر تخت افتاد و دستمالش را آنجا دید. با خوشحالی دستمال را برداشت و روی سرِ عروسکش انداخت. مادرش به اتاق آمد. وقتی کیسه کاغذهای باطله را دید. لبخند زد و گفت:" آفرین دخترم چه فکر خوبی کردی. می خواستم بیام و خودم کتاب های درسی سالِ گذشته و دفتر های باطله را جمع کنم. چون از مدرسه بهم پیام دادند تا این ها را ببریم و تحویل بدیم. تا دوباره ازشون استفاده بشه." بعد فایزه را بغل کرد وبوسید. فایزه عروسکش را بالا گرفت و گفت:"تازه برای عروسکم هم چادر درست کردم." (فرجام پور) https://t.me/joinchat/AAAAAE-wggMdiSE6sfRj_w http://eitaa.com/joinchat/2376597514Cd7df27c490 اسراردرون