eitaa logo
کانون فرهنگی امامزاده حسین(ع)
171 دنبال‌کننده
565 عکس
90 ویدیو
3 فایل
السلام علیک یا صاحب الزّمان
مشاهده در ایتا
دانلود
ترجمه حدیث ۲۱۷ امام صادق(عليه السّلام) فرمودند: همانا شيعۀ جعفرى كسى است كه شكم و دامان خود را پاك نگاه دارد و كوشش او زياد باشد و براى [كسب رضاى] آفريدگار خود عمل كند و اميد به پاداش او و ترس از كيفر او داشته باشد؛ پس هر گاه چنين كسانى را ديدى آنان شيعۀ جعفرى‌اند.
ترجمه حدیث ۲۱۸ اميرالمؤمنين(عليه السّلام) فرمودند: ارزش و مرتبۀ مرد به اندازۀ همّت اوست، و راستى او به اندازۀ جوانمردى اوست، و دليرى او به اندازۀ عار و ننگى است كه از زشتى دارد و پاكدامنى او به اندازۀ غيرت اوست.
ترجمه حدیث ۲۱۹ امام باقر(عليه السّلام) فرمودند: همۀ چشمها در روز قيامت گريان است مگر سه چشم: چشمى كه در راه خدا بيدار بماند و چشمى كه از ترس خدا اشك بريزد و چشمى كه از ديدن حرامهاى الهى فرو بسته شود.
ترجمه حدیث ۲۲۰ امام صادق(عليه السّلام) فرمودند: از سخت‌ترين چيزهايى كه خداوند بر بندگانش واجب ساخته اين است كه او را فراوان ياد كنند، سپس فرمودند: مقصود من گفتن «سبحان اللّٰه و الحمد للّٰه و لا اله الاّ اللّٰه و اللّٰه اكبر» نيست، اگر چه اينها نيز ذكر و ياد خداست؛ بلكه مراد از ذكر، ياد نمودن خداوند در نزد حلال و حرام الهى است، پس اگر به طاعتى برخورد به آن عمل كند و اگر با معصيتى مواجه شد آن را ترك كند.
ترجمه حدیث ۲۲۱ سليمان‌بن‌خالد گويد: از امام صادق(عليه السّلام) دربارۀ قول خداى - عزّ و جلّ - كه مى‌فرمايد: «و به سوى اعمالى كه انجام داده‌اند پيشى گرفتيم و آن اعمال را همچون گردى پراكنده گردانديم» (آیه ۲۳ سوره فرقان) پرسيدم، حضرت فرمودند: آگاه باش، سوگند به خدا اگر اعمال آنها از كتان سفيد هم سفيدتر باشد ولى در هنگامى كه حرام به آنان عرضه مى‌شده آن را وانمى‌گذارده‌اند، باز هم خداوند اعمال آنها را هيچ مى‌كند.
ترجمه حدیث ۲۲۲ امام صادق(عليه السّلام) فرمودند: رسول‌خدا(صلّى اللّٰه عليه و آله) فرمودند: كسى كه معصيت الهى را از خوف خداى تبارك و تعالى ترك كند، خداوند او را در روز قيامت خوشنود مى‌سازد.
ترجمه حدیث ۲۲۳ امام صادق(عليه السّلام) در رساله‌اى به سوى اصحابش فرمود: و بر حذر باشيد از اينكه نفس شما به سوى چيزى كه خداوند بر شما حرام نموده مايل و حريص شود، زيرا كسى كه در اين دنيا دربارۀ حرام الهى پرده‌درى كند خداوند بين او و بهشت و نعمتها و لذّتها و ارجمندى هميشگى كه براى اهل بهشت است براى هميشه حائل و مانع مى‌شود - تا آنجا كه فرمود: - بر حذر باشيد از اصرار نمودن بر ارتكاب چيزى كه خداوند در قرآن حرام نموده؛ خداوند در قرآن فرموده: «و اصرار نورزند بر آنچه كه انجام داده‌اند در حالى كه مى‌دانند» (سوره آل عمران، آیه ۱۳۵)
ترجمه حدیث ۲۲۴ امیرالمؤمنین على(عليه السّلام) فرمودند: رسول‌خدا(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: خداوند تبارك و تعالى به فرزند آدم(عليه‌السّلام) مى‌گويد: اگر چشم تو در مورد بعضى از چيزهايى كه بر تو حرام كرده‌ام با تو به نزاع و كشمكش پردازد پس من تو را به وسيلۀ دو سرپوش [كه پلكهاى توست] يارى مى‌كنم، پس فرو بند و نظر مكن و اگر زبان تو در مورد برخى از چيزهايى كه بر تو حرام كرده‌ام با تو به ستيز پردازد من تو را به وسيلۀ دو لب يارى مى‌كنم، پس فرو بند و سخن مگو و اگر دامان تو دربارۀ بعضى از چيزهايى كه بر تو حرام كرده‌ام با تو به جنگ بر خيزد من تو را به وسيلۀ اطراف دامانت يارى مى‌كنم پس بر هم نه و مرتكب حرام مشو.
ترجمه حدیث ۲۲۵ امام صادق(عليه السّلام) از پدران بزرگوارش روايت كنند، كه پيامبراكرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در وصيّتش به على(عليه السّلام) فرمودند: اى على! سه چيز است كه اين امّت طاقت و توان آن را ندارد: يارى نمودن به برادر دينى از نظر مالى و به عدل و راستى با مردم رفتار نمودن و در هر حالى به ياد خدا بودن و ياد خدا، گفتن«سبحان اللّٰه و الحمد للّٰه و لا اله الاّ اللّٰه و اللّٰه اكبر» نيست بلكه ياد خدا اين است كه هر گاه بر حرامى وارد شد در برابر آن حرام از خداى[عزّ و جلّ] بترسد و آن را ترك كند.
ترجمه حدیث ۲۲۶ امام رضا(عليه السّلام) از پدران بزرگوارش روايت كنند كه رسولخدا(صلّى اللّٰه عليه و آله) فرمودند: پيوسته امّت من در خير و خوبى‌اند تا زمانى كه، يك ديگر را دوست دارند و به يك ديگر هديه مى‌دهند و امانتدارى مى‌كنند و از ارتكاب حرام خوددارى مى‌كنند و از مهمان پذيرايى مى‌كنند و نماز را به پاى مى‌دارند و زكات مى‌پردازند پس هنگامى كه چنين نكنند به خشكسالى و آفت دچار مى‌شوند.
ترجمه حدیث ۲۲۷ امام صادق(عليه السّلام) فرمودند: مؤمن به چيزى كه سخت‌تر بر او باشد از محروم ماندن وى از سه خصلت، گرفتار نشده است؛ گفته شد: آن سه خصلت كدامند؟ فرمودند: يارى رساندن به ديگران با همۀ امكاناتى كه در دست دارد و منصفانه رفتار كردن و بسيار ياد كردن خداوند؛ نمى‌گويم [فقط] «سبحان اللّٰه و الحمد للّٰه و لا اله الاّ اللّٰه و اللّٰه اكبر» گوييد، بلكه مراد من ياد كردن خدا در هنگام برخورد با حلال و حرام است.
ترجمه حدیث ۲۲۸ حسين بزّاز گويد: امام صادق(عليه السّلام) به من فرمودند: آيا دربارۀ سخت‌ترين چيزى كه خداوند[ عزّ و جلّ ] بر بندگانش واجب ساخته با تو سخن بگويم‌؟ عرض كردم: آرى. حضرت فرمودند: منصفانه رفتار كردنت با ديگران و يارى رساندن به برادرت و در هر جا ياد خدا كردن، آگاه باش كه نمى‌گويم «سبحان اللّٰه و الحمد للّٰه و لا اله الا اللّٰه و اللّٰه اكبر» گفتن؛ اگر چه اينها نيز ذكر و ياد خداست بلكه مراد من ياد كردن خدا در همه جا است، آنگاه كه بر طاعت يا معصيتى روى مى‌آورى.