#رقعه نوجوان که بودم یکی از لذتهایم این بود که با دوستم جملات سید حسن را از حفظ تکرار کنیم. بیشتر، آن سخنرانی‌اش بعد از پیروزی جنگ ۳۳ روزه را دوست داشتیم. باصدای بلند و باهیجان یکی من می‌گفتم یکی او. "هذه الأمریکیون لایعرفون ماذا لبیک یا حسین! لبیک یاحسین یعنی أن تکون حاضراً فی المعرکة و لو کنت وحدک و ترکک الناس و تهمک الناس و خذلک الناس لبیک یا حسین أن تکون أنت و مالک و اهلک و أولادک فی هذه المعرکة" * سید حسن آن زمان جوان بود و طنین صدایش دل آدم را می‌لرزاند. شنیده بودم صهیونیستها حرکات چهره او را موقع سخنرانی تجزیه و تحلیل می‌کنند. با پدرم سخنرانیهایش را از العالم نگاه می‌کردیم. بعضی حرفهایش را متوجه نمی‌شدم بخاطر همین تصمیم گرفتم لبنانی یاد بگیرم. مستندهای خارجی درباره زندگی و شخصیتش را می‌دیدم. من از میان سخنرانیها و تصاویری که گاه و بیگاه منتشر می‌شد سید را شناختم. ارادتش به رهبری و حاج قاسم اشک به چشمانم می‌آورد. به فهم و بصیرتش غبطه می‌خوردم. انجا که خطاب به رهبری می‌گفت: ...ما ترکناک یابن الحسین سید حسن محاسنش سفید شد اما آن صدا هنوز همان طنین را داشت و من را به شور و غلیان می‌آورد. خبر شهادتش که پیچید جدی نگرفتم. با خودم گفتم مگر می‌شود سید حسن نصرالله را شهید کرد؟ این جمله را قبلا هم از خودم شنیده بودم، زمانی که خبر شهادت حاج قاسم آمد. با حیرت و بهت قبول کردم رهبرحزب الله شهید شده. رفتیم مصلی برای مراسم. محبوبه دوستم را دیدم. همدیگر را در آغوش گرفتیم و اشک ریختیم. این صحنه آخرین بار موقع شهادت حاج قاسم اتفاق افتاد. او فاصله‌ها را رد کرده بود و یکی از ما شده بود. حالا داغش ما را شبیه عزیز از دست داده‌ها کرده بود. * آمریکایی‌ها نمی‌دانند لبیک یا حسین یعنی چه؟ لبیک یا حسین یعنی اینکه در میدان جنگ حاضر باشی هر چند تنها باشی، هر چند مردم تو را رها کرده باشند وتو را متهم کرده و تو را بی یاور گذاشته باشند. لبیک یا حسین یعنی تو و اموال و زن و فرزندانت در این میدان جنگ باشید. 📌نویسنده روایت: زینب حزباوی ▫️با تشکر از: روایت‌خانه استان خوزستان ▫️بارقه مدیا @astanehmehr