✳ دنیا بد نیست، کم است... 🔻 می‌گویند #دنیا بد است، آن را رها کن. دنیا رنج است، از آن بگذر. دنیا مردار است، از آن فرار کن. در حالی که دنیا بد نیست، که #کم است، باید آن را #زیاد کرد. باید با آن #تجارت کرد. گندمی است که باید به خاکش سپرد و آبیاری‌اش کرد و خرمنش را برداشت. 🔸 بعضی، گندم را نگه می‌دارند و فقط به آن عشق می‌ورزند و به آن افتخار می‌کنند. بعضی گندم را رها می‌کنند و از آن می‌گذرند. اما آن‌ها که وسعت خسیس زمستان را دیده‌اند، یک گندم را بارور می‌کنند، آن را به خاک می‌دهند تا از خاک برخیزند و زمستان را گرسنه نمانند. این‌ها در واقع از گندم‌ها و از دنیا نگذشته‌اند که آن را برداشته‌اند. آن را بد نمی‌دانند که کم می‌شمارند و به زیاد کردنش مشغول می‌شوند. دنیا می‌شود کشتزارشان، می‌شود بازارشان... ✅ دنیا بد نیست، کم است. دنیا #رنج است اگر اسیرش باشی و #سود است، اگر امیرش بشوی. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #روش_نقد، جلد ۳ 📖 ص ۷۰ ✅ اینجا #حرف_حساب بخوانید؛ (برش‌های ناب از کتاب‌هایی که خوانده و سخنرانی‌هایی که شنیده‌ایم)

✳️ فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ؟! 🔻 انسان نمی‌تواند آرام بگیرید. حتی راکدترین آدم‌ها طالب چیزی هستند که امروزه ندارند. آدمی هیچ‌وقت در آنچه دارد خلاصه نمی‌شود. این خصوصیت اوست که به بیرون از خودش، بیرون از حالش و جدای از امروزش فکر می‌کند. 🔸 ...پس در این بحثی نیست که انسان، #سالک و در حال #حرکت است. بحث در این است که به سمت چه چیزی حرکت می‌کند؟ «فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ» (تکویر، ۲۶) کجا می‌رود؟ به چه روی می‌آورد؟ می‌خواهد با چه چیزی پیوند بخورد؟ و حتی اگر خودش را خرج می‌کند، می‌خواهد آخرین خط وجود او چه چیزی را امضا کند؟ با آن امضایی که می‌کند، می‌خواهد چه چیزی را تثبیت کند و به‌دست بیاورد؟ اگر خودش را می‌دهد، چه چیزی را به‌دست می‌آورد؟ 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #فوز_سالک 📖 صفحات ۲۴ و ۲۵

✳️ می‌خواهی در دین ثابت‌قدم باشی؟ 🔻 ثبات بر #دین، لازمه‌اش این معناست که دین در #متن زندگی تو آمده باشد، محور شده باشد، #مبنا و #هدف تو باشد. مبنا و هدف. 🔸 اگر تو دين را مبنا گرفتى، يعنى پايه گرفتى -آنجايى كه هستى- و هدف گرفتى -‏آنجایی كه می‌خواهى بروى- مبانى و مقاصد تو سيستمى را می‌سازند كه با توجه به شرايط تو، می‌تواند به هر سؤالى جواب بدهد. چه بخورم، چه بنوشم، چه كسى باشم، چگونه غضب كنم، چگونه محبت كنم. شكل عمل، روش عمل، بايدها و نبايدهاى عمل، دستور عمل؛ اين مجموعه، از مبانى و مقاصد تو انتزاع می‌شود. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب «روابط متكامل زن و مرد» #⃣ #سلوک #دینداری 🔹نهج البلاغه وزندگی🔹 ❁❅❁❅❁❅❁❅❁❅  

🔆 سنگِ راه نباش! 🔻 #حجاب یعنی همین دقت در برخورد؛ که آلوده نشوی و آلوده نسازی؛ که اسیر نشوی و اسیر ننمایی. حجاب، فقط این نیست که زن خود را بپوشاند؛ که زن و مرد، هر دو باید در این دنیایی که راه است و میدان حرکت است و کلاس و کوره است، سنگ راه نباشند و دیگران را در خود اسیر نسازند و چشم‌ها و دل‌ها را نگه ندارند و در دنیا نمانند. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #نامه‌های_بلوغ ❤️

✳️ توقف! 🔻 نگوييد ما همهٔ گناهان را نداريم؛ كه هر كس گناهى دارد و همان براى توقف و ماندن او كافى است. لازم نيست كه ذنوب همهٔ عوالم را داشته باشد. 🔸 يک ماشين‏ لازم نيست همه‌جايش خراب‏ شود تا بايستد. ممكن است يك سيم از آن قطع شود و بايستد، يا باد چرخش كم شود و بايستد؛ همان‌طور كه شيطان با يك كبر زمين خورد. آدم با يك حرص زمين خورد. پسر آدم با يك بخل ذليل شد. يونس با يك شتاب ذليل شد. ما كه الحمدللّه همۀ اين‌ها را با هم داريم و احساس ندامتى هم نداريم! 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری از کتاب #اخبات 📚 📖 ص ۳۲ #⃣ #سلوک

✳️ انكسار و دلِ شكسته را فراموش نكنيد 🔻 هديه و حرفى كه من براى شما دارم، همين است و كارى هم كه شما مى‌توانيد بكنيد، همان «انابه» است. «اِنابَة المُخبِتين» است. «انكسار» و دلِ شكسته را فراموش نكنيد. به خدا قسم! خدا آن قدر غنى و حميد است، كه وقتى فقر و انكسار تو را ببيند، سرشارت مى‌كند و اصلاً نگاه هم نمى‌كند كه عذر بخواهى. توبيخت هم نمى‌كند كه بسوزى؛ «وَ اعْفُ عَنْ تَوْبيخِى بِكَرَمِ وَجْهِك». كرامت او در حدى است، كه اصلاً نگاه نمى‌كند تا از او عذر بخواهى. خيلى مهربان، خيلى نزديك، خيلى سميع و مجيب و محب است. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری از کتاب #اخبات 📚 📖 ص ۳۳ #⃣ #سلوک

✳️ پیامبر پیش از هر چیز به دل‌ها مى‌رسيد و به روح‌ها مى‌انديشيد 🔻 در سيرهٔ پيامبر صلى الله عليه و آله و طريقهٔ عملى او مى‌بينيم كه آن رسول بزرگ صلى الله عليه و آله، پيش‌تر به دل‌ها مى‌رسيد و به روح‌ها مى‌انديشيد تا اينكه از گمراهى‌ها نجات بيابند و از خسارت‌ها برهند؛ چون هر دلى كه به غير حق بسته شود، به خسارت رسيده؛ و هر استعدادى كه در راه هوس‌ها و بت‌ها و طاغوت‌ها و شيطان‌ها، در راه نفس و دنيا و هوس و شيطان صرف شود، اسراف شده و از دست رفته است. 🔸 او انسان را عظيم مى‌دانست و استعدادهاى او را مى‌شناخت كه مى‌گفت: «براى شكوفايى و اتمام استعدادهايش برانگيخته شده‌ام» و عظمت انسان را مى‌دانست و لذا نمى‌خواست كه انسان اسير حقارت‌ها شود و در گنداب‌ها بپوسد و فقط به مردارها بينديشد. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب «امامت؛ طرح حکومتی شیعه» 📖 ص ۲۸