#پندارهای_ناصحیح ۱ 💠 *«مقدمه»* ✍🏼 وقتی حادثۀ کربلا را عمیق بررسی می‌کنیم، به این‌مهم راه می‌یابیم که تعداد افراد ظاهراً متدین در جناح مقابل اباعبدالله اندک نبود! کوفه مملو بود از قاریان و حافظ قرآن و عابدان شب زنده‌دار! اما در یک فراخوان، رودرروی اباعبدالله قرارگرفتند! ⁉️ مگر می‌شود کسی اهل عبادت و تهجد، حافظ و قاری قرآن باشد؛ اما از معرفت بی‌بهره باشد؟ امام زمانش را نشناسد و از سر ستیز با امام خود درآید و این همه عبادت برای او بصیرت ایجاد نکند؟! ⬅️ *واقعۀ کربلا به ما هشدار می‌دهد که اینها واقعیاتی است که جای توجیه ندارد.* 🔷 با این بیان نگران خود هستیم که گرچه ظاهراً اهل ذکر، تلاوت قرآن، اهل زیارت، دعا و عبادت هستیم؛ اما در مقابل امام خود صف‌آرایی کنیم و نه‌تنها پاسخ مثبت به امام خویش ندهیم، بلکه در مقابل او موضع بگیریم! ⁉️ چه عاملی باعث شد تا این دینداران متظاهر، در مقابل امام خود قیام کنند؟ مگر قرآن نور نیست؟ مگر عبادت نورانیت ایجاد نمی‌کند! مگر نماز شب، نوربخش نیست؟ چرا این افراد نور نداشتند و چشم دلشان نابینا بود؟ 🔷 قطعاً سپاه مقابل اباعبدالله در اثر تفکرات ناصحیح به این دام گرفتار آمدند و چشم دلشان از بصیرت بی‌بهره شد. ⬅️ برای پاسخ به این سؤالات، پندارها و افکار ناصحیح در قرآن را بررسی می‌کنیم تا بفهمیم افکار ناصحیح چه نوع افکاری است که تا این اندازه می‌تواند آدمی را گمراه کند. 🔷 فکر اگر درست باشد ما را به مقصد صحیح هدایت می‌کند؛ اما وقتی فکر نادرست شد، مأوای آن جهنم خواهد بود: 🔆 *«مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمِهادُ»* 🔆 *«جايگاهشان دوزخ است و چه بد جايگاهى است.»* 📗 سوره رعد، آیه‌۱۸