@atna_ir☀️ دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_تحلیلی_اسلام #جلسه_پنجم(١) ✍تفاوت بین عملیات روانی و فیزیکی 🔷ادامه مباحث گذشته جلسه گذشته، مطالبی را درباره تفاوت بین عملیات روانی و عملیات فیزیکی بیان کردیم و گفتیم که عملیات فیزیکی به مجموعه اقداماتی گفته می‌شود که به قصد نابودی و ضربه زدن به دشمن انجام می‌شود، و ابزار آن، از نوع ابزار فیزیکی است؛ 🔶ولی در عملیات روانی به جای استفاده از ابزار فیزیکی، سعی می‌شود که برای نابودی دشمن، بر روی فکر دشمن اثر گذاشت، به صورتی که دشمن بدون درگیری و خونریزی، تسلیم شود و چیزی را که از او مطالبه می‌شود، تقدیم کند. همچنین گفتیم که عملیات شیطان در این دنیا، از نوع عملیات روانی است، و او توانایی انجام عملیات فیزیکی را ندارد. 🔷 اولین عملیات روانی را هم در این عالم، شیطان بر علیه حضرت آدم (ع) انجام داد؛ یعنی بر روی فکر آن پیامبر اثر گذاشت و باعث شد که ایشان، مرتکب عملی بشود که از آن نهی شده بود. ارتکاب آن عمل، موجب شد که آدم (ع) از جایگاه خوب به جایگاه بد منتقل شود. شیطان حضرت آدم (ع) را مجبور به کاری نکرد، بلکه به گونه‌ای بر روی فکر او اثر گذاشت که خود ایشان، عملی را انجام دهد. 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_تحلیلی_اسلام یکشنبه ها در کانال اتنا ) @atna_ir

@atna_ir☀️ دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_اسلام #جلسه_پنجم(٣) ✍️عدم دشمنی در بهشت 🔷در جلسات گذشته بیان کردیم که قرآن می‌گوید: «قالَ اهبِطُوا بَعضُكم لِبَعضٍ عَدُوٌّ ... » (اعراف/24). این آیه دال بر آن است که اگر انسان‌ها در داخل بهشت بودند، دشمنی معنا نداشت؛ چرا که دشمنی‌ها بر سر اجناس به وجود می‌آید، و چون در بهشت محدودیتی در استفاده از مواهب و نِعَمات وجود ندارد، پس دشمنی در آن‌جا بی‌معنا خواهد بود. 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_اسلام یکشنبه ها در کانال اتنا) @atna_ir

@atna__ir☀️ دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_اسلام #جلسه_پنجم(۴/1) ✍️نیاز همیشگی به حجت الهی 🔷زمانی که آدم (ع) و حوا به زمین آمدند، به اعتبار «لولا الحُجَةُ لَساخَتِ الأرضُ بِأَهلِها»، آدم (ع)، امام و حجت خدا در زمین بود و همسرش، مأموم. فرقی نمی‌کند که دو میلیارد انسان بر روی زمین باشند و یا دو نفر؛ همیشه زمین نیاز به یک حجت و امام دارد. 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_اسلام یکشنبه ها در کانال اتنا) @atna_ir

@atna_ir🌞 دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_اسلام #جلسه_پنجم(5/3) خدای متعال به حضرت ابراهیم (ع) فرمود: من می‌خواهم تو را به مقام امامت برسانم؛ ولی قبل از این‌که به مقام امامت برسی، باید تو را مورد ابتلا و آزمایش قرار بدهم: «وَ إِذِ ابْتَلىَ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ... » (بقره/124). سخت‌ترین آزمون ابراهیم (ع)، قربانی کردن فرزندش بود: « ... قالَ يا بُنَيَّ إِنّي أَرَى فِي المَنامِ أنّي أَذبَحُك ... » (صافات/102). خدای متعال به چه دلیل می‌خواست از ابراهیم (ع) قربانی بگیرد؟ برای مسأله امامت بود و خداوند متعال هم اصل قربانی را نفی نکرد و گفت: «و فَدَیناهُ بِذِبحٍ عَظیمٍ» (صافات/107). پس در جایی از قرآن، قربانی بر سر مسأله امامت مطرح است. آیا از آن‌جا نمی‌توانیم استفاده کنیم که داستان پسران آدم (ع) هم که خدا از آن‌ها قربانی خواست، مسأله امامت بوده است؟ خدای متعال برای دعوا بر سر دو زن، قربانی نمی‌خواهد.خداوند متعال به آدم (ع) ابلاغ کرد که بعد از تو، این فرزندت جانشین تو خواهد بود. آدم (ع) این مطلب را به خانواده‌اش اطلاع داد که «هذا ابنی الامامُ بَعدی». («بَعد» در این‌جا به معنای زمانی نیست، بلکه به این معنا است که زمانی که من نیستم، او جانشین من است). زمانی که برادر بزرگ این مطلب را شنید، نسبت به آن اعتراض کرد. خداوند به فرزندان آدم (ع) فرمود: برای به دست آوردن مقام امامت، قربانی بیاورید؛ هر کس که قربانی او مورد پذیرش قرار بگیرد، مقام امامت به او داده می‌شود. قبول و یا عدم قبول قربانی هم بر اساس حکمت بوده است. مانند این‌که ما نماز می‌خوانیم و امام زمان (عج) نیز نماز می‌خواند؛ اگر نماز ما با نماز آن حضرت تعارض کند، نماز ما قبول نخواهد بود، ولی اگر نماز ما با نماز امام (ع) پیوند برقرار کند، قبول خواهد شد.حال باید پرسید که چرا قربانی یکی از پسران حضرت آدم (ع) قبول، و قربانی دیگری رد شد؟جواب این است که قربانی برادر بزرگ، قربانی امام نبود. اگر دعوای آن‌ها بر سر زن بود، به کشتار نمی‌رسید. مقام امامت است که یکی بیشتر نیست و به همین دلیل، برادر بزرگ به کشتن برادر خود اقدام کرد، زیرا فکر می‌کرد که اگر برادرِ خود را بکشد، پدر ناگزیر است مقام امامت را بعد از خودش به او بدهد. یکی از دلایل کشته شدن ائمه (ع) توسط خلفای معاصرشان این بود که فکر می‌کردند با کشتن آن حضرات، معارضی برای آن‌ها در روی زمین باقی نخواهد ماند.شما این را مطلب را ان شاء الله تحقیق کنید که آیا می‌شود از داستان حضرت ابراهیم (ع) در قرآن، مطلب مذکور را استفاده کرد یا نه؟ 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_اسلام یکشنبه ها در کانال اتنا) @atna_ir

@atna_ir☀️ دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_تحلیلی_اسلام #جلسه_پنجم(١) ✍تفاوت بین عملیات روانی و فیزیکی 🔷ادامه مباحث گذشته جلسه گذشته، مطالبی را درباره تفاوت بین عملیات روانی و عملیات فیزیکی بیان کردیم و گفتیم که عملیات فیزیکی به مجموعه اقداماتی گفته می‌شود که به قصد نابودی و ضربه زدن به دشمن انجام می‌شود، و ابزار آن، از نوع ابزار فیزیکی است؛ 🔶ولی در عملیات روانی به جای استفاده از ابزار فیزیکی، سعی می‌شود که برای نابودی دشمن، بر روی فکر دشمن اثر گذاشت، به صورتی که دشمن بدون درگیری و خونریزی، تسلیم شود و چیزی را که از او مطالبه می‌شود، تقدیم کند. همچنین گفتیم که عملیات شیطان در این دنیا، از نوع عملیات روانی است، و او توانایی انجام عملیات فیزیکی را ندارد. 🔷 اولین عملیات روانی را هم در این عالم، شیطان بر علیه حضرت آدم (ع) انجام داد؛ یعنی بر روی فکر آن پیامبر اثر گذاشت و باعث شد که ایشان، مرتکب عملی بشود که از آن نهی شده بود. ارتکاب آن عمل، موجب شد که آدم (ع) از جایگاه خوب به جایگاه بد منتقل شود. شیطان حضرت آدم (ع) را مجبور به کاری نکرد، بلکه به گونه‌ای بر روی فکر او اثر گذاشت که خود ایشان، عملی را انجام دهد. 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_تحلیلی_اسلام یکشنبه، سه شنبه، پنج شنبه در کانال اتنا ) @atna_ir

@atna_ir☀️ دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_اسلام #جلسه_پنجم(٣) ✍️عدم دشمنی در بهشت 🔷در جلسات گذشته بیان کردیم که قرآن می‌گوید: «قالَ اهبِطُوا بَعضُكم لِبَعضٍ عَدُوٌّ ... » (اعراف/24). این آیه دال بر آن است که اگر انسان‌ها در داخل بهشت بودند، دشمنی معنا نداشت؛ چرا که دشمنی‌ها بر سر اجناس به وجود می‌آید، و چون در بهشت محدودیتی در استفاده از مواهب و نِعَمات وجود ندارد، پس دشمنی در آن‌جا بی‌معنا خواهد بود. 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_اسلام یکشنبه، سه شنبه، پنج شنبه در کانال اتنا) @atna_ir

@atna__ir☀️ دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_اسلام #جلسه_پنجم(۴/1) ✍️نیاز همیشگی به حجت الهی 🔷زمانی که آدم (ع) و حوا به زمین آمدند، به اعتبار «لولا الحُجَةُ لَساخَتِ الأرضُ بِأَهلِها»، آدم (ع)، امام و حجت خدا در زمین بود و همسرش، مأموم. فرقی نمی‌کند که دو میلیارد انسان بر روی زمین باشند و یا دو نفر؛ همیشه زمین نیاز به یک حجت و امام دارد. 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_اسلام یکشنبه، سه شنبه، پنج شنبه در کانال اتنا) @atna_ir

@atna_ir🌞 دوره جامع تدریس مجازی #تاریخ_تطبیقی_اسلام #جلسه_پنجم(5/3) خدای متعال به حضرت ابراهیم (ع) فرمود: من می‌خواهم تو را به مقام امامت برسانم؛ ولی قبل از این‌که به مقام امامت برسی، باید تو را مورد ابتلا و آزمایش قرار بدهم: «وَ إِذِ ابْتَلىَ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ... » (بقره/124). سخت‌ترین آزمون ابراهیم (ع)، قربانی کردن فرزندش بود: « ... قالَ يا بُنَيَّ إِنّي أَرَى فِي المَنامِ أنّي أَذبَحُك ... » (صافات/102). خدای متعال به چه دلیل می‌خواست از ابراهیم (ع) قربانی بگیرد؟ برای مسأله امامت بود و خداوند متعال هم اصل قربانی را نفی نکرد و گفت: «و فَدَیناهُ بِذِبحٍ عَظیمٍ» (صافات/107). پس در جایی از قرآن، قربانی بر سر مسأله امامت مطرح است. آیا از آن‌جا نمی‌توانیم استفاده کنیم که داستان پسران آدم (ع) هم که خدا از آن‌ها قربانی خواست، مسأله امامت بوده است؟ خدای متعال برای دعوا بر سر دو زن، قربانی نمی‌خواهد.خداوند متعال به آدم (ع) ابلاغ کرد که بعد از تو، این فرزندت جانشین تو خواهد بود. آدم (ع) این مطلب را به خانواده‌اش اطلاع داد که «هذا ابنی الامامُ بَعدی». («بَعد» در این‌جا به معنای زمانی نیست، بلکه به این معنا است که زمانی که من نیستم، او جانشین من است). زمانی که برادر بزرگ این مطلب را شنید، نسبت به آن اعتراض کرد. خداوند به فرزندان آدم (ع) فرمود: برای به دست آوردن مقام امامت، قربانی بیاورید؛ هر کس که قربانی او مورد پذیرش قرار بگیرد، مقام امامت به او داده می‌شود. قبول و یا عدم قبول قربانی هم بر اساس حکمت بوده است. مانند این‌که ما نماز می‌خوانیم و امام زمان (عج) نیز نماز می‌خواند؛ اگر نماز ما با نماز آن حضرت تعارض کند، نماز ما قبول نخواهد بود، ولی اگر نماز ما با نماز امام (ع) پیوند برقرار کند، قبول خواهد شد.حال باید پرسید که چرا قربانی یکی از پسران حضرت آدم (ع) قبول، و قربانی دیگری رد شد؟جواب این است که قربانی برادر بزرگ، قربانی امام نبود. اگر دعوای آن‌ها بر سر زن بود، به کشتار نمی‌رسید. مقام امامت است که یکی بیشتر نیست و به همین دلیل، برادر بزرگ به کشتن برادر خود اقدام کرد، زیرا فکر می‌کرد که اگر برادرِ خود را بکشد، پدر ناگزیر است مقام امامت را بعد از خودش به او بدهد. یکی از دلایل کشته شدن ائمه (ع) توسط خلفای معاصرشان این بود که فکر می‌کردند با کشتن آن حضرات، معارضی برای آن‌ها در روی زمین باقی نخواهد ماند.شما این را مطلب را ان شاء الله تحقیق کنید که آیا می‌شود از داستان حضرت ابراهیم (ع) در قرآن، مطلب مذکور را استفاده کرد یا نه؟ 🇮🇷آموزشهای تمدن ساز(#تاریخ_تطبیقی_اسلام یکشنبه، سه شنبه، پنج شنبه در کانال اتنا) @atna_ir