مشکل امروزی جامعه ما گرایش شدید مردم به توافق و همرنگی است. وقتی مردم، مأیوس از خود و توانایی‌های خود سعی می‌کنند که برای رسوا نشدن، همرنگ جماعت باشـند «اخلاق» معنی «سازگاری» با معیارها و راه و روش‌های مرسوم و عمومی پیدا می‌کند و «اخلاق» و «اطاعت» واژه‌های مترادف می‌شوند... شرط حتمی بی‌چون و چرای چنین جامعه‌ای نداشتن یا رشد نکردن خودآگاهی مردم است و کنجکاوی و سؤال و مسئولیت هرچه کمتر باشد بهتر . اما «اطاعت بی چون و چرا» چگونه می‌تواند «اخلاقی» باشد؟ اگر معنی اخلاق اطاعت محض باشد سگ می‌تواند خیلی «اخلاقی‌تر» از انسان تربیت شود و سگی که «خوب» تربیت شده باشد خیلی بیشتر از صاحبش «اخلاقی» خواهد بود زیرا نافرمانی نمی‌کند و از صاحبش خوشـبخت‌تر خواهد بود زیرا اگر گهگاه از او نافرمانی سر بزند آن‌چنان احساس گناه نمی‌کند که کارش به روان‌رنجوری بکشد. #رولو_می از کتاب انسان در جسـتجوی خویشـتن ترجمهٔ مهدی ثریا ─┅═‎‌‌‌‌‌‌༅࿇💝࿇༅═‎‌‌‌‌‌‌┅─ @shapour_shilani