🍂🍂🍂 #اُندُلُس_(1) در جنوب غربی اروپا، کنار اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه و خلیج بیسکاری؛ سرزمینی به مساحت 87268 متر مربع قرار دارد که قبل از اسلام به شبه جزیره ایبری، بعد از فتح؛ اندلس و پس از سقوط به اسپانیا معروف شد. اعراب مسلمان در سال 92 ق به سرداری طارق بن زیاد اُمَوی، شبه جزیره ایبری را به تصرف در آوردند و نامش را اندلس گذاشتند. امروزه، اَندَلُس؛ یکی از ۱۷ بخش خود مختار کشور ۵۰۵۹۹۲ کیلومتر مربعی اسپانیا یا «سرزمین غروب خورشید» به شمار می آید که مرکزش شهر سبیا یا سویل است. شاید کمتر کسی فکر می کرد؛ شبه جزیره ایبری در مدت 781 سال، به یکی از قطب های علمی و هنری جهان اسلام تبدیل شود. جزیره ای که دریچه پیشرفت و استقلال غرب شد. اما افسوس که سیاست اُمَوی، یزید ساز است و تفکر آن انقلاب سوز! به هر حال 8 قرن با مدیریت جهان اسلام این شهر جنگ زده به یک شهر علمی تبدیل شد. با فتح اندلس، زنان محجبه شدند اما نه از روی اجبار! بلکه با روشنگری فرهنگی ها و سیاسیون!! مردم بهشت را شناختند و گرایش خود را به سمت آن متمرکز کردند البته بدون اجبار! گرچه سیاست اموی و عباسی اسلام ناقص را در آنجا نهادینه کرد و غبار جنگ را از این شهر نزدود اما همین اسلام ناقص و لنگان، شهر را دگرگون کرد. در این میان سفیران ائمه، بخشی از این نقصان را جبران کردند اما امان از سیاست اموی و عباسی! دوری اندلس از مرکز حکومت، آن را به حیات خلوت مخالفین و معاندین حکومت تبدیل کرده بود اما مدیریت فرهنگی ائمه نسبت به آن مناطق قابل ستایش است. البته چون مردم آن دیار گام های تعریف شده را اجرا نکردند، شکست خورند. دشمن بیدار شد و از اختلافات سیاسیون اموی، عباسی و کج فهمان خوارج نهایت بهره را برد و صد البته اداره مملکت، بدون محبت و منش علی (ع) صد قرن هم که ادامه پیدا کند، آخرش می شود؛ اندلس!! با چند زن نیمه عریان و وعده گوشت و نفت، مملکت که هیچ، ناموسشان را هم دو دستی تقدیم کردند! 👈 ادامه دارد ... محقق: شیعه پژوه محترم سطح چهار حجت الاسلام و المسلمین استاد حاج اکبری(زید عزه)