لالہ زارے مـےشود عالـم ، اگر بیرون دهیـم داغہـایے کز تـو پنہـان در #جگـر داریم مـا #صائب

گران گشتم به چشمش بس ڪه رفتم بی سبب سویش مرازین پای بی فرمان چه هابرسرنمی آید؟ #صائب

به قولِ #صائب تبریزی: نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود…

بَسته‌ام چشم از تماشایِ زلیخای جهان چشم آن دارم که با یوسف به زندانم کنند... #صائب

مردی از دریا گلیم خود برون آوردن است ورنه آسان است چون اطفال افتادن در آب « #صائب #تبریزی»

*تا نگويد "يا علی" گردون نخيزد از زمين.. #صائب

چه کند سختی ایام به دلهای دو نیم؟💔 سنگ با پسته ی خندان چه تواند کردن؟ « #صائب #تبریزی»

برق خاشاک گنه، #روزه تابستان است دود این آتش جانسوز به از ریحان است می توان یافت ز سی پاره ماه #رمضان آنچه ز اسرار الهی همه در #قرآن است هست در غنچه لب بسته این ماه نهان گلستانی که نسیمش نفس رحمان است مشو از عزت این مُهر الهی غافل که درین مُهر بسی گنج گهر پنهان است ماه رویی که #شب_قدر بود یک خالش در سراپرده ماه رمضان پنهان است میکند روزه ماه رمضان عمر دراز مد انعام درین دفتر و این دیوان است غفلت از تشنگی و گرسنگی کم گردد که لب خشک بر این بند گران سوهان است باش با قد دو تا حلقه این در #صائب که مراد دو جهان در خم این چوگان است #صائب_تبریزی

┊ ┊ ┊ 🌸 ┊ ┊ 🌸 لبِ خاموش، نمودارِ دلِ پُر سخن است #صائب

خوش آن گروه که مست بیان یکدیگرند ز جوش فکر می ارغوان یکدیگرند نمی زنند به سنگ شکست گوهر هم پی رواج متاع دکان یکدیگرند حباب وار ندارند چشم بر کوثر ز شعر های تر آب روان یکدیگرند زنند بر سر هم گل ز مصرع رنگین ز فکر تازه گل بوستان یکدیگرند سخن تراش چو گردند تیغ الماسند زند چو طبع به کندی فسان یکدیگرند ز خوان رزق به یک رنگ چشم دوخته اند چو داغ لاله به خون میهمان یکدیگرند چه احتیاج به گلزار غنچه خسبان را که از گشاد جبین گلستان یکدیگرند یکی است گرمی گفتار ما و پروانه که از بلندی طبع آسمان یکدیگرند یکی است گرمی گفتار ما وپروانه چو شمع سوخته جانان زبان یکدیگرند در آمدم چو به مجلس سپند جای نمود ستاره سوختگان قدردان یکدیگرند بغیر صائب و معصوم نکته سنج وکلیم دگر که ز اهل سخن مهربان یکدیگرند #صائب