تازه از راه رسیده بود ، خسته و خاک آلود ! غریب بود و بار اولش هم بود که پا به مدینه می‌گذاشت ! فقر و گرفتاریش باعث شده بود که راهی بشود سمت شهر پیامبر به امیدی ! همان اول شهر از رهگذری پرسید ؛ نه ، از هر کس که پرسید : - آقا ! دست و دل بازترین آدم این شهر کیست ؟ شنید : حسین بن علی ! نشانی هم دادند . به مسجد که رسید ، حسین راکه دید ، دیگر نتوانست چشم بردارد . امام نماز می‌خواند . مرد نفهمید چه حالی پیدا کرد ؛ حسین حال همه را خوب می کند . مرد فقط فهمید که دارد فی البداهه شعر می سراید در مدح حسین ؛ بخشندگی حسین ! نماز امام تمام شد . توجه شان رفت به سمت مرد و او را همراه خود به خانه بردند و در عبایشان مبلغی زیاد برایش آوردند ! مرد باور نمی کرد . نتوانست گریه نکند ؛ یعنی نمیشد ... عمری فقر و گرفتاری تمام می شد ، به خیلی ها گفته بود تا کمکش کنند مشکل زندگیش حل شود ، همه سر در زندگی خودشان داشتند ؛ اما حسین : - چرا گریه می کنی ؟ نکند کم است ؟ هق هقش را خورد : - نه آقا ! من ... من گریه ام برای این است که چطور دست های به این بخشندگی زیر خاک می رود ! بحارالانوار،ج۴۴،ص۱۹۰ 🖤 فقط حسین است که می تواند برای تو همه ی زندگیش را ببخشد ... مال و دارایی که چیزی نیست ! حسین برای حفظ دینت ... دستان عباس داد ، دستان علم گیر علمدارش را به ام البنین خبر شهادت حسین را که دادند . گفت : - باور نمی کنم ... مگر عباسم زنده نبود ... گفتند : - عباست را شهید کردند گفت : - باور نمی کنم ، مگر دستان عباسم ... گفتند : - اول دستانش را قطع کردند ؟#کتاب_امیر_من #پارت_بیست_ودو #محرم #کربلا 🆔 °•| @avanolmonji |•° {✨🏴🌱}