بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مکتب_اهل‌بیت (ع)، #مکتب_صلح_و_دوستی» روز شنبه، ١۴٠٢/٠٩/١٨ مناسبت روز: امروز سالروز معرفی عراق به عنوان متجاوز در جنگ تحمیلی از سوی سازمان ملل متحد در سال ١٣٧٠ است، لذا سخن امروز را به این موضوع اختصاص داده و با سلام و صلوات بر شهدای جنگ تحمیلی آغاز می‌کنیم؛ پیروزی انقلاب اسلامی در سال ١٣۵٧ش، موجب تغییر ساختار قدرت در خاورمیانه شد و نظام امنیتیِ ساخته و پرداخته استکبار شرق و غرب در منطقه را با چالش بزرگی مواجه نمود؛ در این زمان، «صدام» رئیس جمهور عراق که طمع رهبریِ جهانِ عرب و پُر کردن خلأ قدرت در منطقه را داشت، با تحریک و پشتوانه‌ی شرق و غرب، از وضعیت پس از انقلاب در ایران و نوپا بودن جمهوری اسلامی، سوء‌استفاده نمود و در ٣١ شهریور ١٣۵٩، حمله سراسری به ایران را آغاز نمود و خود را سردار قادسیه نامید؛ هرچند این جنگِ نابرابر پس از هشت سال دفاع قهرمانه ملت شریف ایران، با قبول قطعنامه ۵٩٨ از سوی طرفین به پایان رسید، اما با وجود مشخص بودن متجاوز و حامیان او، متأسفانه سازمان ملل به علت فشار ابرقدرت‌ها، سال‌ها حقِ مُسلّم ایران را پایمال نمود، ولی بالاخره در ١٨ آذر ١٣٧٠، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد طی یک گزارشِ رسمی به شورای امنیت، عراق را به‌عنوان متجاوز جنگ تحمیلی و نقض کننده حقوق بشر معرفی کرد و پس از سال‌ها، حقانیت ملت مظلوم و صبور ایران اسلامی در دفاع مقدس برای جهانیان به اثبات رسید؛ ✍️ اما آنچه که اهمیت این موضوع را دوچندان می‌کند این است که بار دیگر به جهانیان ثابت شد که پیروان اسلام ناب و مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در طول تاریخ، هیچگاه آغاز کننده هیچ جنگی نبوده‌اند؛ چنانچه در دوران حکومت پیامبر اکرم (ص) و سپس امیرالمؤمنین (ع) و دوران کوتاه حکومت امام حسن (ع) کلیه جنگ‌ها، فقط بصورت دفاعی بوده و حتی فتح مکه در زمان پیامبر اکرم (ص) نیز به منظور جلوگیری از تعرض چندین‌باره کفار و منافقین مکه بوده است؛ لذا بر اساسِ سیره اهل‌بیت (ع) و آموزه‌های اسلامِ ناب محمدی، اصل بر دوستی، مصالحه و سازش است و تنها در حالت اضطرار و اجبار، توسل به زور و جنگ جایز می‌باشد؛ [آثار الحرب فی الفقه الاسلامی، ج۱، ص۹۰] و [صحیح البخاری، ج۴، ص۹] چنانچه بر اساسِ آیه ۶۱ سوره انفال، مسلمانان مکلفند در صورت تمایل دشمن به پذیرش صلح، آن را بپذیرند و همچنین خداوند در آیه ۶۰ سوره انفال به مسلمانان دستور داده که با فراهم آوردن نیرو و اسلحه، موجب ترس دشمنان شده، و از هرگونه جنگ احتمالی پیشگیری کنند. (مجمع البیان، ج۴، ص۴۲۲) ❓اما یک سؤال مهم در اینجا پرسیده می‌شود، که اگر اسلام با جنگ و کشورگشایی به‌عنوان اصل اول و بدون اضطرار، مخالف است پس چگونه باید اسلام را به کلِ جهان، گسترش داد؟ ✅ در جواب به این سؤال، ابتدا باید بدانیم که طبق آیه ١٠ سوره انبیاء، پیامبر اکرم (ص) مایه‌ی رحمت و برکت برای همه جهانیان هستند: «رَحمَةٌ لِلعَالَمین»؛ و همچنين حضرت رسول (ص)، هدف از بعثت خویش را، کامل کردن بنیادها و مکارم اخلاقِ نیک، اعلام نمودند: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکارِمَ الْأَخْلَاقِ» [بحار الانوار، ج ۶٨، ص ٣٨٢] و [السنن الکبری، ج ١٠، ص ٣٢٣] و همواره تلاش نمودند تا مردم را به دوستی و مهربانی دعوت نموده و با تشویقِ آنها به کسب و کار و به دست آوردن روزی حلال، انگیزه کسبِ درآمد و مقام، از راه جنگ و تجاوز را از میان مردم بردارند؛ لذا محققانِ اسلام شناس، در جواب به این پرسش، ضمن نفی هرگونه تجاوز و جنگ، مهم ‌ترین وسیله گسترش اسلام را، نظام اخلاقی و اعتقادی و حقوقی اسلام و بنا نهادنِ آن بر اساسِ صداقت انسان و فطرت پاک او، و برابری و عدالت اجتماعی می‌دانند که در طول تاريخ، باعث گسترش دین مبین اسلام در جهان گردیده و دلیل بزرگ این ادعا، این است که اگر مردم در سرزمین‌های مختلف به زور و تهدید اسلام آورده بودند، پس از ضعف دولت اسلامی در قرنِ هفتم و از میان رفتن خلافت عباسیان و تسلطِ مغولان بر بسیاری از ممالک اسلامی، باید بسیاری از آنان، دین اسلام را رها می‌کردند؛ در حالی که نه تنها بر دین اسلام باقی ماندند، بلکه حاکمان جدید آنها نیز متمایل به دین مترقی اسلام شدند. در پایان باید بدانیم که بسیاری از لشگرکشی‌ها و جنگ‌های ابتدایی که در زمان خلفاء و بنی‌امیه و بنی‌العباس انجام شده، موردِ تأیید اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) نبوده و متأسفانه آمیخته به انگیزه‌های غیر الهی (مانند کشورگشایی و تحصیل غنائم) و سوءاستفاده یا سوءتعبیر از حُکمِ جهادِ در راه خدا بوده است؛ چنانچه امروزه نیز خشونت، تجاوز و جنگ و مبارزه گروه‌های تندروی به اصطلاح اسلامی مانند داعش، هرگز مورد تأیید اسلامِ ناب و مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) نمی‌باشد! ✅درایتا به ما پیوندید 🌴 @avayetabas 📡 آوای طبس 🌴