#آموزش 🎧کوک کردن: #کوک_کردن روندی است که در آن زیر و بمی نت‌هایی که توسط یک ساز موسیقی تولید می‌شود به شکلی تنظیم می‌گردد که فواصل بین نُت‌ها مطابق یک نظام مشخص باشد. عموماً برای کوک کردن از یک نُت مرجع مشخص استفاده می‌شود، مثلاً با قرار دادن نت «لا» برابر با ۴۴۰هرتز سایر نُت‌ها به دست می‌آید و ساز بر این اساس کوک می‌گردد. ساز ناکوک سازی است که در آن ارتفاع برخی نُت‌ها زیرتر (دیز #) یا بم‌تر (بمل b) از چیزی است باید باشد. همچنین، یک ساز می‌تواند به تناسب نُت‌های خودش کوک باشد (نُت‌ها با هم هماهنگ باشند) اما اگر نُت‌های آن با نت مرجع ناسازگار باشند (مثلاً نُت «لا» را در فرکانس دقیقاً ۴۴۰ هرتز تولید نکند) باز ناکوک دانسته می‌شود. اگر چه بیشتر سازهایی که کوک می‌شوند جزو سازهای زهی هستند، سازهای دیگری را نیز می‌توان کوک کرد (به عنوان مثال سنج یا برخی سازهای بادی). برای کوک کردن روش‌های مختلفی وجود دارد. ساده‌ترین روش مبتنی بر هماهنگ کردن صدای ساز با صدای یک ساز دیگر یا صدای یک خواننده است (روش گوشی). از روش گوشی برای کوک کردن برخی سیم‌های یک ساز نسبت به سیم‌های دیگر نیز استفاده می‌شود (مثلاً در کوک کردن گیتار می‌توان یک سیم را مرجع قرار داد و پنج سیم دیگر را بر اساس آن کوک کرد). در ارکسترهای سمفونیک معمولاً نوازنده‌های بقیهٔ سازها ساز خود را بر اساس نت «لا» یا «سی بمل» که توسط نوازندگان اوبو یا کلارینت نواخته می‌شود کوک می‌کنند. روشی دیگر که برای کوک کردن دقیق‌تر به کار می‌رود، استفاده از هارمونیک ها است. برای نمونه اگر بالاترین سیم یک ویولن سل در میانه‌اش به آرامی فشرده شود و آرشه بر آن کشیده شود، صدای هارمونیکی که تولید می‌شود معادل صدایی است که از آرشه کشیدن بر روی سیم دوم در حالی حاصل می‌شود که یک سوم جلوتر فشرده شده. در کوک کردن با روش هارمونیک فاصله‌های پنجم نیز به کار گرفته می‌شوند. دقیق‌ترین روش کوک عبارت است از استفاده از یک دیاپازون (امروزه غالباً از دیاپازون ۴۴۰ هرتز استفاده می‌شود) یا دستگاه‌های الکترونیکی مخصوص کوک کردن. 📌کوک‌های متفاوت: اگر چه بسیاری از سازها کوک‌هایی متداول دارند که در بیشتر موارد از آن استفاده می‌شود (برای نمونه کوک متداول برای ویولن عبارت است از «می»، «لا»، «ر»، «سل») اما گاهی کوک‌های متفاوت دیگری نیز که تداول‌ کمتری دارند برای این سازها به کار گرفته می‌شوند. @avayiran_sourod