✍ #انسان_را_با_تکبر_چه_کار⁉️ 🌹 مَا لاِبْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ: أَوَّلُهُ نُطْفَهٌ، وَ آخِرُهُ جِیفَهٌ، وَ لَا یَرْزُقُ نَفْسَهُ، وَ لَا یَدْفَعُ حَتْفَهُ. 🍃 امیرالمومنین علی علیه السلام در این گفتار حکیمانه اش به متکبران فخرفروش هشدار می‌دهد که به گذشته و آینده خود بنگرند و این صفت رذیله را از خود دور سازند، می‌فرماید: «انسان را با تکبر چه کار؟ در آغاز، نطفه بی ارزشی است و سرانجام مرداری (گندیده). نمی تواند خود را روزی دهد و نه مرگ را از خود دور سازد» 🔵 امام علیه السلام روی چهار نکته برای اثبات کوچکی و حقارت متکبران فخرفروش تأکید می‌کند، نخست روی آغاز آفرینش انسان تکیه می‌نماید که #نطفه_ای است کوچک و ناچیز که بسیاری از افراد از آن اظهار تنفر می‌کنند و در پایانش هنگامی که از دنیا می‌رود چند ساعت بعد تبدیل به #جیفه_گندیده ای می‌شود. آیا این امور باعث افتخار و تکبر است⁉️ 🔵 سپس به بیرون وجود او نظر افکنده، می‌فرماید: توان این را ندارد که خود را #روزی دهد و نیز #مرگ را از خود دور سازد. 🔺 البته ممکن است انسان برای تحصیل روزی، زراعت و دامداری و تجارت داشته باشد ولی اگر خشکسالی شود یا آفتی در زراعت و دام‌ها بیفتد همه سرمایه او بر باد می‌رود. یک طوفان یا آتش سوزی ممکن است مال التجاره او را نابود سازد و به تعبیر دیگر تمام این موارد از سوی خداوند روزی بخش است. انسان آن را جابه جا می‌کند و از آن بهره می‌گیرد. پس هرگز روزی دهنده خویش نیست. 🔺 مرگ را هم از طریق درمان بیماری‌ها و رعایت بهداشت ممکن است بتوان چند صباحی به تأخیر انداخت ولی چنین نیست که مرگ انسان در اختیار خودش باشد. به خصوص مرگ‌های پیش بینی نشده که ناگهان دامان انسان را از دورن یا برون وجودش می‌گیرد و به جهان دیگر می‌فرستد. 📚 شرح تازه‌ و جامعی بر نهج البلاغه، ج ۱۵، ص ۵۷۵، حکمت ۴۵۴. 💕 @aye_aye_ta_khoda 💕