برای پدرم... بابا همیشه خدا کمکم کردند و متنها را به راحتی نوشتم؛ اما از تو گفتن و نوشتن سخت است... سخت است از نبود تو بگویم... چگونه می‌توان نبودت را باورکرد؟! چطور می‌توانم بدون شنیدن صوت نماز صبحت، نمازم را بخوانم؟! بابا! بابا! بابا! یک کلمه بودی با کلی حرف... بابا فکرش را می‌کردی هیچ چیز جز فراقت نمی‌توانست اینطور مرا درهم شکند؟! بابا! به من آموختی از گفتن حق و تلاش برای فهم و اثبات حقیقت، خسته نشوم؛ آما الان خسته ام خسته و تنها... احساس می‌کنم از این یک روز لعنتی سالها گذشته است... بابا! شنیده بودم یتیمی سخت است و برای دختر سخت تر که پدرش تباشد؛ اما نگفته بودند این داغ، کُشنده‌ است... بابا! بابا! بابا بیا برگرد و پشت و پناهم باش؛ بابا! می دانم تمام آنچه خدای مهربان برای ما رقم می‌زند از حکمت اوست؛ اما حکمت انقدر زود رفتنت را نمی فهمم... بابا! خوشحالم برای تو؛ برای تو که به سادگی عدم یک ضربان قلب به دیدار معبود رفتی؛ اما برای دلتنگی‌های خودم چه کنم؟! بابا! بابا! اگر پشت و پناهم نبودی؛ اگر یاری ام نکرده بودی؛ سالها قبل در جهالت درجازده بودم... بابا! امسال دیدم دعای جوشن را جور دیگری می خواندی؛ در مناجات شب قدر از خدا چه خواستی که چنین راحت پرگشودی! بابا! خواهش می‌کنم مثل همیشه و بیش از پیش، پشتم باش و برایم دعا کن... بابا! چند روز دیگر سالروز ولادتت است و از بس وجودت گرم بود؛ در تابستان آمدی و در تابستان رفتی... بابا! یک روز نبودنت برایم یک سال گذشت... از همین الان، دلتنگ شده ام اسمم را بار دیگر صدا بزنی و من گاهی به عمد، جواب ندهم تا بازهم صدازدنت را بشنوم... بابا! خیلی سخت است از تو گفتن و با تو گفتن... هیچ وقت انقدر نوشتن برایم سخت نبوده؛ نمی دانم چه بگویم و چه بنویسم؛ فقط می‌دانم زندگی بعد از تو برایم بی معنا می‌شود. بابا! می گویند در نبودت صبر کنیم؛ اما نمی گویند چگونه؟! خودت دعایمان کن که خدای ناکرده، این بی تابی ها، منجر به ناسپاسی از خداوند نشود که می‌دانیم هرچه برایمان رقم می‌زند از حکمتش است هرچند درک ما به فهم آن نمی رسد... بابا! در آخر تشکری ویژه کنم: «بسیار سپاسگزارم ازت که برای قدم در راه قرآن هم تشویقم کردی و هم تا جایی که توانستی کمک کارم بودی...» دعا کن إن شاءالله تا آخر در مسیر قرآن بمانیم و در راه قرآن، از دنیا برویم... آمین یا رب العالمین🤲

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «ذَٰلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابَ النَّارِ» این (مجازات دنیا) را بچشید! و براى کافران، مجازات آتش (در جهان دیگر) خواهد بود. (سوره مبارکه انفال/ آیه ۱۴) @ayehsobh

آیه ۱۴ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آخرین آیه مورد بحث، براى تأکید این موضوع مى فرماید: این مجازات دنیا را بچشید ـ مجازات ضربه هاى سخت در میدان جنگ، کشته شدن، اسارت و شکست و ناکامى ـ و در انتظار مجازات سراى دیگر باشید; زیرا عذاب آتش در انتظار کافران است (ذلِکُمْ فَذُوقُوهُ وَ أَنَّ لِلْکافِرینَ عَذابَ النّارِ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۴، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

امروز، اولین پنجشنبه بدون #پدر است و چه دردی جانکاه تر برای دختر غیر از ندیدن پدرش و نبودن در کنار او؟! از دوستان گرامی خواهشمند هستم اگر امکانش هست برای شادی روح همه رفتگان و پدر عزیزم، فاتحه و صلوات #هدیه کنند. با تشکر و التماس دعا

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ» اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که با کافران در میدان نبرد رو به رو شوید،به آنها پشت نکنید (و فرار ننمایید). (سوره مبارکه انفال/ آیه ۱۵) @ayehsobh

آیه ۱۵ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ فرار از جهاد ممنوع! همان گونه که در تفسیر آیات گذشته اشاره شد بازگو کردن داستان جنگ بدر و نعمت هاى گوناگون خداوند بر مسلمانان نخستین در این جریان، به خاطر آن است که از گذشته براى آینده درس بیاموزند. بدین لحاظ در آیات مورد بحث روى سخن را به مؤمنان کرده و یک دستور کلى جنگى را به آنها توصیه و تأکید مى کند و مى فرماید: اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که با انبوه کافران در میدان جهاد رو به رو شدید به آنها پشت نکنید و فرار اختیار ننمائید! (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِذا لَقیتُمُ الَّذینَ کَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الأَدْبارَ). 🌼🌼🌼 لَقِیْتُمْ از ماده لِقاء به معنى اجتماع و رو به رو شدن است، ولى در بسیارى از موارد به معنى رو به رو شدن در میدان جنگ آمده است. زَحْف در اصل به معناى حرکت کردن به سوى چیزى است آن چنان که پاها به روى زمین کشیده شود، همانند حرکت کودک قبل از آن که راه بیافتد و یا شتر به هنگام خستگى که پاى خود را به روى زمین مى کشد; سپس به حرکت لشکر انبوه نیز گفته شده است; زیرا از دور چنان به نظر مى رسد که گوئى روى زمین مى لغزند و به پیش مى آیند. در آیه فوق به کار بردن کلمه زَحْف اشاره به این است، که هر چند دشمن از نظر نفرات و تجهیزات فراوان، و شما در اقلیت قرار داشته باشید، نباید از میدان مبارزه فرار کنید همان گونه که نفرات دشمن در میدان بدر چند برابر شما بود، پایدارى به خرج دادید و سرانجام پیروز شدید. اصولاً فرار از جنگ، یکى از بزرگ ترین گناهان در اسلام محسوب مى شود منتهى با توجه به بعضى از آیات قرآن، آن را مشروط به این دانسته اند که جمعیت دشمن حداکثر دو برابر مسلمانان بوده باشد، که بحث آن به خواست خداوند در همین سوره، ذیل آیات ۶۵ و ۶۶ خواهد آمد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۵، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 🌺بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌺 «وَ مَن يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِّقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ» و هر کس در آن هنگام به آنها پشت کند به غضب خدا گرفتار خواهد شد. و جایگاه او جهنّم است، و چه بد جایگاهى است! مگر آنکه هدفش از کناره گیرى، تجدید نیرو براى حمله (مجدد) و یا پیوستن به گروهى (از مجاهدان) باشد. (سوره مبارکه انفال/ آیه ۱۶) @ayehsobh

آیه ۱۶ سوره مبارکه انفال استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ به همین جهت، در آیه بعد مجازات دردناک فرارکنندگان از میدان جهاد را با ذکر استثناهاى آن شرح مى دهد. مى فرماید: کسانى که به هنگام مبارزه با دشمن به آنها پشت کنند ـ مگر در صورتى که هدف کناره گیرى از میدان براى انتخاب یک روش جنگى بوده باشد و یا به قصد پیوستن به گروهى از مسلمانان و حمله مجدد ـ چنین کسى گرفتار غضب پروردگار خواهد شد (وَ مَنْ یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذ دُبُرَهُ إِلاّ مُتَحَرِّفاً لِقِتال أَوْ مُتَحَیِّزاً إِلى فِئَة فَقَدْباءَ بِغَضَب مِنَ اللّهِ). 🌼🌼🌼 همان گونه که مشاهده مى کنیم در این آیه، دو صورت از مسأله فرار، استثناء شده که در ظاهر شکل فرار دارد اما در باطن شکل مبارزه و جهاد. نخست صورتى است که از آن تعبیر به مُتَحَرِّفاً لِقِتال شده; مُتَحَرِّف از ماده تَحَرُّف به معناى کناره گیرى از وسط به اطراف و کناره هاست، و منظور از این جمله این است که جنگ جویان به عنوان یک تاکتیک جنگى از برابر دشمن بگریزند و به کنارى بروند که او را به دنبال خود بکشانند و ناگهان ضربه غافل گیرانه را بر پیکر او وارد سازند و یا به صورت جنگ و گریز دشمن را خسته کنند که جنگ گاهى حمله و گاهى عقب نشینى به عنوان حمله مجدد است; چرا که أَلْحَرْبُ کَرٌّ وَ فَرٌّ. شکل دوم آن است که جنگجوئى خود را در میدان تنها بیند و براى پیوستن به گروه جنگجویان عقب نشینى کند و پس از پیوستن به آنها حمله را آغاز نماید. به هر حال، دستور تحریم فرار از میدان، نباید به شکل خشکى تفسیر شود که مانورها و تاکتیک هاى جنگى را از میان ببرد; همان مانورهائى که سرچشمه بسیارى از پیروزى هاست. 🌼🌼🌼 و در پایان آیه مى فرماید: نه تنها فرارکنندگان گرفتار خشم خدا مى شوند بلکه جایگاه آنها دوزخ و چه بد جایگاهى است (وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ). جمله بْاءَ از ماده بَواء به معناى مراجعت و منزل گرفتن آمده، ولى ریشه آن به معناى صاف و مسطح کردن یک محل و مکان است، و از آنجا که انسان به هنگام منزل گرفتن محل خود را صاف و مسطح مى کند این کلمه به این معنى آمده است، همچنین چون انسان به منزلگاه خویش مراجعت مى کند به معناى بازگشت نیز آمده است و در آیه بالا اشاره به این است که آنها مشمول غضب مستمر و مداوم پروردگار مى شوند، گوئى در خشم و غضب پروردگار منزل گرفته اند. مَأوى در اصل، به معناى پناهگاه است و این که در آیه بالا مى خوانیم: مأواى فرارکنندگان از جهاد جهنم است; اشاره به این است که آنها با فرار مى خواهند پناهگاهى براى خود انتخاب کنند که از هلاکت مصون بمانند، ولى به عکس، پناهگاه آنها جهنم مى شود، نه تنها در جهان دیگر بلکه در این جهان نیز در جهنمى سوزان از ذلت و بدبختى و شکست و محرومیت، پناه خواهند گرفت. لذا در کتاب عیون الاخبار از امام على بن موسى الرضا(علیه السلام)در پاسخ یکى از دوستانش ـ که از فلسفه بسیارى از احکام سئوال مى کند ـ در زمینه فلسفه تحریم فرار از جهاد نقل مى کند: خداوند به این دلیل فرار از جهاد را تحریم کرده که موجب وهن و سستى در دین و تحقیر برنامه پیامبران، امامان و پیشوایان عادل مى گردد و نیز سبب مى شود آنها نتوانند بر دشمنان پیروز شوند و دشمن را به خاطر مخالفت با دعوت به توحید پروردگار و اجراى عدالت و ترک ستمگرى و از میان بردن فساد، کیفر دهند. به علاوه سبب مى شود: دشمنان در برابر مسلمانان جسور شوند و حتى مسلمانان به دست آنها اسیر و مقتول گردند و سرانجام آئین خداوند عزّوجل برچیده شود. در میان امتیازات فراوانى که على(علیه السلام) داشت، و گاهى خودش به عنوان سرمشق براى دیگران به آن اشاره مى کند، همین مسأله عدم فرار از میدان جهاد است، آنجا که مى فرماید: فَإِنِّی لَمْ أَفِرَّ مِنَ الزَّحْفِ قَطُّ، وَ لَمْ یُبَارِزْنِی أَحَدٌ إِلاّ سَقَیْتُ الأَرْضَ مِنْ دَمِهِ!: من هیچ گاه از برابر انبوه دشمن فرار نکردم (با این که در طول عمرم در میدان هاى زیاد شرکت جستم) و هیچ کس در میدان جنگ با من رو به رو نشد مگر این که زمین را از خونش سیراب کردم. 🌼🌼🌼 عجیب این است که جمعى از مفسران اهل تسنن اصرار بر این دارند که حکم آیه فوق مخصوص جنگ بدر بوده است و این تهدید و تشدیدى که در زمینه فرار از جهاد در آن بیان شده مربوط به جنگجویان بدر است، در حالى که نه تنها دلیلى در آیه بر اختصاص نیست بلکه مفهوم آیه یک مفهوم کلى درباره همه جنگجویان و همه مجاهدان است. قرائن دیگر در آیات و روایات نیز این موضوع را تأیید مى کند (البته این حکم اسلامى شرائطى دارد که در آیات آینده از همین سوره بیان خواهد شد). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۶، سوره مبارکه انفال) @ayehsobh

با سلام و تشکر از همراهی و ابراز همدردی همه بزرگواران در فضای مجازی و فضای فیزیکی برای فقدان حضور پدرم، اگر امکانش هست در #ختم_قرآن هدیه به شهدا، علما، رفتگان و پدرم شرکت کرده و تعداد جزء، حزب یا صفحه را به آیدی زیر بفرستید: @shahed تشکر و التماس دعا