❇ تفســــــیر ❇ سپس مى افزاید: در پرتو پیروزى شما و شکست آنها خشم دل هاى مؤمنان را فرو مى نشاند (وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ). این جمله ممکن است تأکیدى براى جمله سابق (وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْم مُؤْمِنِیْنَ) بوده باشد. و نیز ممکن است با آن متفاوت باشد و جمله گذشته اشاره به این باشد که در پرتو پیروزى اسلام دل هائى که سال ها به خاطر اسلام و پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى تپید و ناراحت و بیمار بود، بهبودى یافت. 🌼🌼🌼 و جمله دوم، اشاره به این که دل هائى که به خاطر از دست دادن عزیزان و بستگان و تحمل انواع آزارها و شکنجه ها پر از ناراحتى بود آرامش خود را با کشته شدن دشمنان سنگدل باز مى یابد. و در پایان آیه مى فرماید: خداوند، توبه هر کسى را که بخواهد (و مصلحت بداند) مى پذیرد (وَ یَتُوبُ اللّهُ عَلى مَنْ یَشاءُ). و خداوند از نیات توبه کنندگان آگاه است و دستورهائى را که درباره آنها و همچنین پیمان شکنان داده است حکیمانه مى باشد (وَ اللّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ). ضمناً جمله هاى اخیر اشاره به آن است که ممکن است در آینده بعضى از آنها از در توبه در آیند باید توجه داشته باشند که خدا توبه آنها را مى پذیرد و شدت عمل در مقابل آنها جایز نیست. و نیز بشارتى است به این که چنین افرادى در آینده به سوى مسلمان ها خواهند آمد و توفیق الهى به خاطر آمادگى روحیشان شامل حال آنها خواهد شد. به طور کلى بعضى از مفسران، آیات اخیر را از اخبار غیبى قرآن و از نشانه هاى صدق دعوت پیامبر دانسته اند; زیرا آنچه قرآن در آن بیان کرده واقع شده است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۵، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «أَمْ حَسِبْتُمْ أَن تُتْرَكُوا وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنكُمْ وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِن دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» آیا چنین پنداشتید که (به حال خود) رها مى شوید در حالى که خداوند هنوز کسانى را که از شما جهاد کردند، و غیر از خدا و پیامبرش و مؤمنان را محرم اسرار خویش انتخاب ننمودند، (از دیگران) مشخّص نساخته است؟! (باید آزمایش شوید. تا مؤمنان واقعى شناخته شوند.) و خداوند به آنچه عمل مى کنید، آگاه است. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۶) @ayehsobh

آیه ۱۶ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در این آیه، مسلمانان را از طریق دیگرى به جهاد تشویق کرده، متوجه مسئولیت سنگین خود در این قسمت مى کند که نباید تصور کنند تنها با ادعاى ایمان، همه چیز درست خواهد شد، بلکه صدق نیت، درستى گفتار و واقعیت ایمان، در مبارزه با دشمنان، آن هم یک مبارزه خالصانه و دور از هر گونه نفاق، روشن مى شود. نخست مى فرماید: آیا گمان کردید شما را به حال خودتان رها مى سازند و در میدان آزمایش قرار نخواهید گرفت؟ در حالى که هنوز مجاهدین شما، و هم چنین کسانى که جز خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله) و مؤمنان محرم اسرارى براى خود انتخاب نکرده اند، مشخص نشده اند؟ (أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَکُوا وَ لَمّا یَعْلَمِ اللّهُ الَّذینَ جاهَدُوا مِنْکُمْ وَ لَمْ یَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللّهِ وَ لا رَسُولِهِ وَ لاَ الْمُؤْمِنینَ وَلیجَةً). وَلیجَة از ماده وُلُوج به معنى دخول است و به کسى گفته مى شود که محرم اسرار و گرداننده کارهاى انسان مى باشد، و معنى آن تقریباً با بِطانَة یکسان است. در حقیقت جمله فوق دو مطلب را به مسلمانان گوشزد مى کند، و آن این که تنها با اظهار ایمان کارها سامان نمى یابد، و شخصیت اشخاص روشن نمى شود، بلکه با دو وسیله آزمایش، مردم آزمون مى شوند: نخست جهاد در راه خدا، براى محو آثار شرک و بت پرستى; و دوم ترک هر گونه رابطه و همکارى با منافقان و دشمنان، که اولى دشمنان خارجى را بیرون مى راند و دومى دشمنان داخلى را. 🌼🌼🌻 جمله: لَمّا یَعْلَمِ اللّهُ: «در حالى که خدا هنوز ندانسته» که نظیر آن در سایر آیات قرآن نیز دیده مى شود، و در واقع به معنى هنوز تحقق نیافته است مى باشد (به تعبیر دیگر نفى علم به معنى نفى معلوم است و این گونه تعبیر معمولاً در موارد تأکید به کار مى رود) و گرنه خداوند طبق دلایل عقلى و صریح آیات فراوانى از قرآن از همه چیز آگاه بوده و خواهد بود. این آیه در حقیقت شبیه دومین آیه سوره عنکبوت است، آنجا که مى فرماید: أَ حَسِبَ النّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لا یُفْتنُونَ: آیا مردم گمان مى کنند آنها را به حال خود رها مى سازند و آزمایش نمى شوند؟ و همان گونه که در تفسیر سوره آل عمران گفتیم آزمایش هاى الهى براى کشف امر مجهولى نیست، بلکه به معنى پرورش و به منظور شکوفا کردن استعدادها و آشکار ساختن اسرار درون افراد است. و در پایان آیه به عنوان اخطار و تأکید مى فرماید: خداوند از آنچه انجام مى دهید آگاه است (وَ اللّهُ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ). 🌼🌼🌼 مبادا کسانى چنین تصور کنند: خدا از ارتباط هاى مخفیانه آنها با منافقین و دشمنان بى خبر است بلکه به خوبى همه را مى داند و بر طبق آن با بندگان خود رفتار خواهد کرد. از طرز بیان آیه چنین بر مى آید که در میان مسلمانان آن روز افرادى تازه به محیط اسلام گام گذارده بودند، و آمادگى روحى براى جهاد نداشتند، این سخن درباره آنها است، و گرنه مجاهدان راستین وضع خود را بارها در میدان هاى جهاد تا آن روز روشن ساخته بودند. دانسته اند; زیرا آنچه قرآن در آن بیان کرده واقع شده است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۶، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «مَا كَانَ لِلْمُشْرِكِينَ أَن يَعْمُرُوا مَسَاجِدَ اللَّهِ شَاهِدِينَ عَلَىٰ أَنفُسِهِم بِالْكُفْرِ ۚ أُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ وَفِي النَّارِ هُمْ خَالِدُونَ» مشرکان حق ندارند مساجد خدا را آباد کنند در حالى که بر کفر خویش گواهند! آنها اعمالشان نابود (و بى ارزش) شده و در آتش (دوزخ)، جاودانه خواهند بود. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۷) @ayehsobh

آیه ۱۷ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ عمران مسجد در صلاحیت همه کس نیست از جمله موضوعاتى که بعد از لغو پیمان مشرکان و حکم جهاد با آنان ممکن بود براى بعضى مطرح گردد، این بود که چرا ما این گروه عظیم را از خود برانیم و اجازه ندهیم به مسجدالحرام براى مراسم حج قدم بگذارند؟ در حالى که شرکت آنان در این مراسم از هر نظر مایه آبادى است، هم آبادى بناء مسجدالحرام از طریق کمک هاى مهمى که آنها به این کار مى کردند، و هم آبادى معنوى از نظر افزایش جمعیت در اطراف خانه خدا! 🌼🌼🌼 آیه فوق به این گونه افکار واهى و بى اساس پاسخ مى گوید و تصریح مى کند: مشرکان حق ندارند مساجد خدا را آباد کنند، با این که صریحاً به کفر خود گواهى مى دهند (ما کانَ لِلْمُشْرِکینَ أَنْ یَعْمُرُوا مَساجِدَ اللّهِ شاهِدینَ عَلى أَنْفُسِهِمْ بِالْکُفْرِ). گواهى آنها بر کفر خودشان هم از لابلاى سخنانشان آشکار است، و هم از لابلاى اعمالشان و حتى طرز عبادت و مراسم حجشان نیز گواه این موضوع است. سپس به دلیل و فلسفه این حکم اشاره کرده، مى فرماید: اینها به خاطر نداشتن ایمان، اعمالشان نابود مى شود و بر باد مى رود، و در پیشگاه خدا کمترین وزن و قیمتى ندارد (أُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ). و به همین دلیل، آنها جاودانه در آتش دوزخ باقى مى مانند (وَ فِی النّارِ هُمْ خالِدُونَ). 🌼🌼🌼 با این حال، نه کوشش هایشان براى عمران و آبادى مسجدالحرام یا مانند آن ارزشى دارد، و نه انبوه اجتماعشان در اطراف خانه کعبه. خداوند پاک و منزه است، و خانه او نیز باید پاک و پاکیزه باشد و دست هاى آلودگان از خانه خدا و مساجد باید به کلى قطع گردد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۷، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ ۖ فَعَسَىٰ أُولَٰئِكَ أَن يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ» مساجد خدا راتنها کسى آباد مى کند که به خدا و روز بازپسین، ایمان آورده و نماز را برپا دارد و زکات را بپردازد و جز از خدا، نترسد. امید مى رود آنها از هدایت یافتگان باشند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۸) @ayehsobh

آیه ۱۸ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آیه بعد، براى تکمیل این سخن شرایط آباد کنندگان مساجد و کانونهاى پرستش و عبادت را ذکر مى کند، و براى آنها پنج شرط مهم بیان مى دارد، مى فرماید: تنها کسانى مساجد خدا را آباد مى سازند که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند (إِنَّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآْخِرِ). این اشاره به شرط اول و دوم است، که جنبه اعتقادى و زیر بنائى دارد و تا آن نباشد هیچ عمل پاک، شایسته و خالصى از انسان سر نمى زند، بلکه اگر ظاهراً هم شایسته باشد، در باطن آلوده به انواع غرض هاى ناپاک خواهد بود. بعد به شرط هاى سوم و چهارم اشاره کرده، مى فرماید: و نماز را بر پا دارد و زکات را بدهد (وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّکاةَ). یعنى، ایمانش به خدا و روز رستاخیز تنها در مرحله ادعا نباشد، بلکه با اعمال پاکش آن را تأیید کند، هم پیوندش با خدا محکم باشد و نماز را به درستى انجام دهد، و هم پیوندش با خلق خدا، و زکات را بپردازد. سرانجام به آخرین شرط اشاره کرده، مى گوید: و جز از خدا نترسد (وَ لَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللّهَ). قلبش مملوّ از عشق به خدا باشد و تنها احساس مسئولیت در برابر فرمان او کند، بندگان ضعیف را کوچک تر از آن شمرد که بتوانند در سرنوشت او و جامعه او و آینده او و پیروزى و پیشرفت او و بالاخره در آبادى کانون عبادت او، تأثیرى داشته باشند. 🌼🌼🌼 و در پایان اضافه مى کند: این گروه که داراى چنین صفاتى هستند ممکن است هدایت شوند (فَعَسى أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَدینَ) و به هدف خود برسند و در عمران و آبادى مساجد خدا بکوشند و از نتایج بزرگ آن بهره مند شوند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۸، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ لَا يَسْتَوُونَ عِندَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» آیا آب دادن به حاجیان، و آباد ساختن مسجدالحرام را، همانند (عمل) کسى قرار دادید که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده، و در راه او جهاد کرده است؟!(این دو،) نزد خدا یکسان نیستند. و خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمى کند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۱۹) @ayehsobh

آیه ۱۹ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ شأن نزول: در شأن نزول این آیات، روایات مختلفى در کتب اهل سنت و شیعه نقل شده است، که از میان آنها آنچه صحیح تر به نظر مى رسد، ذیلاً مى آوریم. دانشمند معروف اهل سنت حاکم ابوالقاسم حسکانى از بُرَیدَة نقل مى کند: شَیْبَه و عباس هر کدام بر دیگرى افتخار مى کردند و در این باره مشغول به سخن بودند که على(علیه السلام) از کنار آنها گذشت، پرسید: به چه چیز افتخار مى کنید؟ عباس گفت: امتیازى به من داده شده که احدى ندارد، و آن مسأله آب دادن به حجاج خانه خدا است. شیبه گفت: من تعمیر کننده مسجدالحرام (و کلید دار خانه کعبه) هستم. على(علیه السلام) گفت: با این که از شما حیا مى کنم باید بگویم با این سن کم افتخارى دارم که شما ندارید، آنها پرسیدند: کدام افتخار؟! فرمود: من با شمشیر جهاد کردم تا شما ایمان به خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله) آوردید. عباس خشمناک برخاست و دامن کشان به سراغ پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمد (و به عنوان شکایت) گفت: آیا نمى بینى على(علیه السلام) چگونه با من سخن مى گوید؟ پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: على(علیه السلام) را صدا کنید، هنگامى که به خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمد، فرمود: چرا این گونه با عمویت (عباس) سخن گفتى؟ على(علیه السلام) عرض کرد: اى رسول خدا! اگر من او را ناراحت ساختم با بیان حقیقتى بوده است، در برابر گفتار حق هر کس مى خواهد ناراحت شود و هر کس مى خواهد خشنود! جبرئیل نازل شده، گفت: اى محمّد! پروردگارت به تو سلام مى فرستد، و مى گوید: این آیات را بر آنها بخوان (أَ جَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ...). آیا سیراب کردن حجاج و عمران مسجدالحرام را هم چون ایمان به خدا و روز رستاخیز و جهاد در راه او قرار دادید؟ هرگز مساوى نیستند. همین روایت، به همین مضمون، یا با تفاوت کمى، در کتابهاى فراوانى از اهل سنت نقل شده، مانند تفسیر طبرى و ثعلبى، اسباب النزول واحدى، تفسیر خازن بغدادى، معالم التنزیل علامه بَغوى، مناقب ابن مغازلى، جامع الاصول ابن اثیر، تفسیر فخر رازى و کتاب هاى دیگر. به هر حال، حدیث فوق از احادیث معروف و مشهورى است که حتى افراد متعصب به آن اعتراف کرده اند. 🌼🌼🌼 تفسیر: مقیاس افتخار و فضیلت با این که آیات، شأن نزول خاص دارد، در عین حال مکمل بحث آیات گذشته است و نظیر آن در قرآن فراوان مى باشد. در نخستین آیه مى گوید: آیا سیراب کردن حاجیان خانه خدا و عمران مسجدالحرام را همانند کار کسى قرار دادید که ایمان به خدا و روز قیامت دارد و در راه خدا جهاد کرده است؟ این دو هیچ گاه در نزد خدا یکسان نیستند و خداوند جمعیت ستمکار را هدایت نمى کند (أَ جَعَلْتُمْ سِقایَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآْخِرِ وَ جاهَدَ فی سَبیلِ اللّهِ لا یَسْتَوُونَ عِنْدَ اللّهِ وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمینَ). سِقایَة هم مصدر است به معنى آب دادن و هم به معنى وسیله و پیمانه اى است که با آن آب مى دهند (همان گونه که در آیه ۷٠ سوره یوسف آمده است) و هم به معنى ظرف بزرگ یا حوضى است که آب در آن مى ریزند، در مسجدالحرام در میان چشمه زمزم و خانه کعبه محلى وجود دارد که به نام سقایة العباس معروف است، گویا در آنجا ظرف بزرگى مى گذاردند که حاجیان از آن آب بر مى داشتند. از تواریخ چنین بر مى آید که قبل از اسلام منصب سقایة الحاج در ردیف منصب کلیددارى خانه کعبه، و از مهم ترین مناصب محسوب مى شده. ضرورت و نیاز شدید حجاج در ایام حج به آب آن هم در آن سرزمین خشک، سوزان و کم آب که غالب ایام سال هوا گرم است به این موضوع (سقایت حاج) اهمیت خاصى مى داد، و کسى که سرپرست این مقام بود، طبعاً از موقعیت ویژه اى برخوردار مى شد; چرا که خدمت او به حجاج یک خدمت حیاتى به شمار مى رفت. هم چنین کلیددارى و عمران و آبادى مسجدالحرام که مقدس ترین و بزرگ ترین کانون مذهبى، حتى در زمان جاهلیت محسوب مى شد، احترام فوق العاده اى براى شخص یا اشخاصى که متصدى آن بودند، بر مى انگیخت. با همه اینها، قرآن مجید مى گوید: ایمان به خدا و جهاد در راه او از تمام این کارها برتر و بالاتر است! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۹، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ» کسانى که ایمان آوردند و هجرت کردند و با مال و جانشان در راه خدا جهاد نمودند؛ مقامشان نزد خدا برتر است و آنها رستگارانند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۲۰) @ayehsobh

آیه ۲۰ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ در آیه بعد، به عنوان تأکید و توضیح مى فرماید: کسانى که ایمان آوردند، و هجرت کردند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد کردند، اینها در پیشگاه خداوند مقامى برتر و بزرگ تر دارند (الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللّهِ). و اینها به افتخار بزرگى نائل شده اند (وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۰، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ» پروردگارشان آنها را به رحمتى از ناحیه خود و خشنودى (خویش) و باغهاى بهشتى بشارت مى دهد که در آن، نعمتهاى پایدار دارند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۲۱) @ayehsobh

آیه ۲۱ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ سپس مى فرماید: خداوند سه موهبت بزرگ در برابر این سه کار مهم (ایمان، هجرت و جهاد) به آنها مى بخشد: ۱ ـ آنها را به رحمت گسترده خود بشارت مى دهد و از آن بهره مند مى سازد (یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَة مِنْهُ). ۲ ـ آنها را از رضامندى و خشنودى خویش بهره مند مى کند (وَ رِضْوان). ۳ ـ باغ هائى از بهشت در اختیار آنها مى گذارد که نعمت هایش دائمى و همیشگى است (وَ جَنّات لَهُمْ فیها نَعیمٌ مُقیمٌ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۱، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ» جاودانه و تا ابد در این باغها (و در میان این نعمتها) خواهند بود؛ زیرا پاداش عظیم نزد خداوند است. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۲۲) @ayehsobh

آیه ۲۲ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ سرانجام براى تأکید بیشتر اضافه مى کند: جاودانه در آنها تا ابد خواهند ماند (خالِدینَ فیها أَبَداً). زیرا نزد خداوند پاداش هاى عظیم است که در برابر اعمال بندگان به آنها مى بخشد (إِنَّ اللّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظیمٌ). 🌼🌼🌼 نکته: تحریف تاریخ همان گونه که در شأن نزول آیات فوق خواندیم، مطابق روایتى که در بسیارى از معروف ترین کتب اهل سنت نقل شده، این آیات در مورد على(علیه السلام) و بیان فضائل او نازل شده، هر چند مفهوم آن عام و گسترده است (و بارها گفته ایم شأن نزول ها مفاهیم آیات را محدود نمى سازد). بررسى ها روشن مى سازد بعضى از مفسران اهل سنت تمایل ندارند فضائل چشمگیرى براى على(علیه السلام) اثبات شود ـ با این که او را چهارمین پیشواى بزرگ خود مى دانند ـ گویا از این مى ترسند اگر در برابر مدارکى که امتیازات فوق العاده على(علیه السلام) را اثبات مى کند، تسلیم شوند، ممکن است جمعیت شیعه در برابر آنها به پا خیزند و آنها را در تنگنا قرار دهند، که: چرا دیگران را بر على(علیه السلام) مقدم داشتید؟ از این رو بسیار مى شود از واقعیت هاى تاریخى چشم مى پوشند، و تا آنجا که بتوانند به ایراد در این گونه احادیث از نظر سند مى پردازند، و اگر جاى دست اندازى در سند پیدا نکنند، سعى مى کنند به گونه اى دلالت آن را مخدوش سازند... (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۲، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ» اى کسانى که ایمان آورده اید! اگر پدران و برادران شما، کفر را بر ایمان ترجیح دهند، آنها را ولىّ (و یار و یاور و تکیه گاه) خود قرار ندهید وکسانى از شما که آنان را ولىّ خود قرار دهند، آنان ستمکارانند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۲۳) @ayehsobh

آیه ۲۳ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ همه چیز فداى هدف و براى خدا آخرین وسوسه و بهانه اى که ممکن بود براى گروهى از مسلمانان در برابر دستور پیکار با بت پرستان پیدا شود ـ و طبق بعضى از تفاسیر پیدا شد ـ این بود که آنها فکر مى کردند از یک سو، در میان مشرکان و بت پرستان، خویشاوندان و بستگان نزدیک آنها وجود دارند، گاهى پدر مسلمان شده و پسر در شرک باقى مانده، گاهى به عکس پسران راه توحید را پیش گرفته اند و پدران همچنان در تاریکى شرک باقى مانده اند، و همچنین در مورد برادران و همسران و عشیره و قبیله، اگر بنا شود با همه مشرکان پیکار کنند باید از خویشاوندان و قبیله خود چشم بپوشند! از سوى دیگر، سرمایه ها و تجارت آنان تا حدّ زیادى در دست مشرکان بود، با آمد و شد آنها به مکّه آن را رونق مى بخشیدند. و از سوى سوم، خانه هاى مرفه و نسبتاً آبادى در مکّه داشتند که در صورت درگیرى با مشرکان ممکن بود به ویرانى بکشد، و یا با تعطیل مراسم حج از طرف مشرکان از ارزش و استفاده بیفتد. 🌼🌼🌼 این آیات ناظر به حال این گونه اشخاص است و با بیان قاطعى به آنها پاسخ صریح مى دهد، نخست مى فرماید: اى کسانى که ایمان آورده اید پدران و برادران خود را در صورتى که کفر را بر ایمان مقدم دارند یار، یاور، متحد و ولىّ خود قرار ندهید (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ وَ إِخْوانَکُمْ أَوْلِیاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْکُفْرَ عَلَى الإیمانِ). سپس به عنوان تأکید اضافه مى کند: کسانى که از شما آنها را به یارى و دوستى برگزینند ستمکارانند (وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ فَأُولئِکَ هُمُ الظّالِمُونَ). چه ظلمى از این بالاتر که انسان با پیوند دوستى با بیگانگان و دشمنان حق، هم به خویشتن ستم کند، هم به جامعه اى که تعلق به آن دارد، و هم به فرستاده خدا! (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۳، سوره مبارکه توبه) @ayehsobh