❇ تفســــــیر در آیه بعد اضافه مى کند: و بیشتر آنان که مدّعى ایمان به خدا هستند مشرکند (وَ مَا یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِکُونَ). ممکن است خودشان تصوّر کنند که مؤمنان خالصى هستند ولى غالباً رگه‌هاى شرک در افکار و گفتار و کردارشان وجود دارد. ایمان تنها این نیست که انسان اعتقاد به وجود خدا داشته باشد، بلکه یک موحّد خالص کسى است که غیر از خدا معبودى به هیچ صورت، در دل و جان او نباشد. گفتار و کردارش براى خدا باشد و قانونى جز قانون خدا را به رسمیّت نشناسد و طوق بندگى غیر او را بر گردن ننهد و فرمان هاى الهى را خواه مطابق تمایلاتش باشد یا نه از جان و دل بپذیرد و بر سر دو راهى هاى خدا و هواى نفس همواره خدا را مقدّم بشمرد. این است ایمان خالص از هر گونه شرک: شرک در عقیده، شرک در سخن و شرک در عمل. و راستى اگر بخواهیم حساب دقیقى در این زمینه بکنیم موحّدان راستین و خالص و واقعى بسیار اندک هستند. 🌼🌼🌼 به همین دلیل در روایات اسلامى مى خوانیم که امام صادق(علیه السلام) فرمود: إنَّ الشِّرکَ أخفى مِن دَبیبِ النَّملِ: شرک در اعمال انسان مخفى تر است از حرکت مورچه. از امام باقر(علیه السلام) در تفسیر آیه مورد بحث نقل شده است که فرمود: منظور از این آیه، شرک در اطاعت است نه شرک در عبادت، و گناهانى که مردم مرتکب مى شوند شرک اطاعت است، زیرا در آن اطاعت شیطان مى کنند و به سبب این عمل براى خدا شریک در اطاعت قائل مى شوند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۰۶ سوره مبارکه یوسف) @ayehsobh

۱۹ دی سالروز شهادت شهید احمد کاظمی 🌹شادی روحش صلوات🌹 #کانون_شهدای_گمنام @shohadagomnamk

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «أَ فَأَمِنُوا أَن تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ» آیا از این ایمن هستید که عذاب فراگیرى از سوى خدا به سراغ آنان بیاید یا قیامت ناگهان فرا رسد، در حالى که متوجّه نیستند؟! (سوره مبارکه یوسف/ آیه ۱۰۷) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آیه مورد بحث به کسانى که ایمان نیاورده اند و از کنار آیات روشن الهى بى اعتنا مى گذرند و در اعمال خود مشرکند، هشدار مى دهد که آیا ایمن از آنند که عذاب فراگیرى از سوى خدا به سراغشان بیاید؟ (أَوْ تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَ هُمْ لاَ یَشْعُرُونَ). 🌼🌼🌼 غاشیه به معنى پوشنده و پوشش است و به پارچه بزرگ که روى زین مى اندازند و آن را مى پوشاند غاشیه گفته مى شود و در اینجا منظور بلا و مجازاتى‌است که همه بدکاران را فرامى گیرد. منظور از ساعة، قیامت است. چنانکه در بسیارى دیگر از آیات قرآن نیز به همین معنى آمده است. ولى این احتمال نیز وجود دارد که ساعة کنایه از حوادث هولناک بوده باشد، زیرا آیات قرآن مکرّر مى گوید: شروع قیامت با یک سلسله حوادث فوق العاده هولناک همچون زلزله و طوفان و صاعقه همراه است، یا اشاره به ساعت مرگ بوده باشد. ولى تفسیر اوّل نزدیک تر به نظر مى رسد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۰۷ سوره مبارکه یوسف) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «قُلْ هَٰذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ ۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي ۖ وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ» بگو: «این راه من است! من و پیروانم، با بصیرت کامل، به سوى خدا دعوت مى کنیم. منزّه است خدا! و من از مشرکان نیستم.» (سوره مبارکه یوسف/ آیه ۱۰۸) @ayehsobh

❇ تفســــــیر در آیه مورد بحث پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) مأموریّت یافته که آیین و روش و خطّ خود را مشخّص کند. مى فرماید بگو: این راه من است (که) همه مردم را به سوى خدا دعوت مى کنم (قُلْ هَـذِهِ سَبِیلِى أَدْعُو إِلَى اللهِ). سپس اضافه مى کند: من این راه را بى اطّلاع یا از روى تقلید نمى پیمایم بلکه با بصیرت کامل، من و پیروانم همه مردم جهان را به سوى آن مى خوانیم (عَلَى بَصِیرَة أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِى). این جمله نشان مى دهد که هر مسلمانى که پیرو پیامبر(صلى الله علیه وآله) است به نوبه خود دعوت کننده به سوى حقّ است و باید با گفتار و کردار خود دیگران را به راه الله دعوت کند. و نیز نشان مى دهد که رهبر باید داراى بصیرت و بینایى و آگاهى کافى باشد، وگرنه دعوتش به سوى حق نخواهد بود. آن گاه براى تأکید مى گوید: خداوند (یعنى کسى که من به سوى او دعوت مى کنم پاک و) منزّه است از هر عیب و نقص و شبیه و شریک (وَ سُبْحَانَ اللهِ). و باز براى تأکید بیشتر مى گوید: و من از مشرکان نیستم و هیچ همتا و شبیهى براى او قائل نخواهم بود (وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ). 🌼🌼🌼 در واقع این از وظایف یک رهبر راستین است که با صراحت برنامه ها و اهداف خود را اعلام کند و هم خود و هم پیروانش از برنامه واحد و مشخّص و روشنى پیروى کنند، نه اینکه هاله اى از ابهام، هدف و روش آنها را فراگرفته باشد یا هر کدام به راهى بروند. اصولاً یکى از راه هاى شناخت رهبران راستین از دروغین همین است که با صراحت سخن مى گویند و راهشان روشن است، ولى آنها براى اینکه بتوانند سرپوشى به روى کارهاى خود بگذارند، همیشه سراغ سخنان مبهم و چندپهلو مى روند. قرار گرفتن این آیه به دنبال آیات مربوط به یوسف(علیه السلام)، اشاره به آن است که راه و رسم من از راه و رسم یوسف، پیامبر بزرگ الهى جدا نیست. او نیز همواره، حتّى در گوشه زندان، دعوت به الله الواحد القهّار مى کرد و غیر او را اسم هاى بى مسمّایى مى شمرد که از روى تقلید، از جاهلانى به جاهلان دیگر رسیده است. آرى، روش من و روش همه پیامبران همین است. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۰۸ سوره مبارکه یوسف) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: یوسف آیه: ۱۰۷_۱۰۸ @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِي إِلَيْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ ۗ أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ ۗ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ اتَّقَوْا ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» و ما نفرستادیم پیش از تو، جز مردانى از اهل آبادی‌ها که به آنها وحى مى کردیم. آیا (مخالفان دعوت تو،) در زمین سیر نکردند تا ببینند سرانجام کسانى که پیش از آنها بودند چگونه شد؟! و سراى آخرت براى پرهیزگاران بهتر است! آیا فکر نمى کنید؟! (سوره مبارکه یوسف/ آیه ۱۰۹) @ayehsobh

❇ تفســــــیر از آنجا که یکى از ایرادهاى همیشگى اقوام گمراه و نادان به پیامبران این بوده که چرا آنها انسانند، چرا این وظیفه بر دوش فرشته اى گذاشته نشده است و طبعاً مردم عصر جاهلیّت نیز همین ایراد را به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در برابر آن دعوت بزرگ داشتند، قرآن مجید بار دیگر به این ایراد پاسخ داده مى گوید: و ما نفرستادیم پیش از تو جز مردانى از اهل آبادى‌ها را که به آنان وحى مى کردیم (وَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ إِلاَّ رِجَالاً نُوحِى إِلَیْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى). آنها نیز در همین شهرها و آبادى‌ها همچون سایر انسانها زندگى مى کردند و در میان مردم رفت‌وآمد داشتند و از دردها و نیازها و مشکلاتشان به خوبى آگاه بودند. 🌼🌼🌼 جمله مِن أهلِ القُرى با توجّه به اینکه قریه در لغت عرب به شهر و آبادى گفته مى شود در مقابل بدو که به بیابان اطلاق مى گردد، ممکن است اشاره به این باشد که پیامبران الهى هرگز از میان مردم بیابان نشین برنخاستند (همان گونه که بعضى از مفسّران نیز تصریح کرده اند)، زیرا صحرانشینان معمولاً گرفتار جهل و قساوتند و از مسائل زندگى و نیازهاى معنوى و مادّى کمتر آگاهى دارند. درست است که در سرزمین حجاز، اعراب بیابان گرد فراوان بودند ولى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) از مکّه که در آن موقع شهر نسبتاً بزرگى بود برخاست. و نیز درست است که شهر کنعان در برابر سرزمین مصر که یوسف(علیه السلام) در آن حکومت مى کرد چندان اهمّیّتى نداشت و به همین دلیل یوسف(علیه السلام) درباره آن تعبیر به بدو کرد، ولى مى‌دانیم که یعقوب پیامبر الهى و فرزندانش هرگز بیابان گرد و بیابان نشین نبودند بلکه در شهر کوچک کنعان زندگى مى کردند. سپس اضافه مى کند: مخالفان براى اینکه بدانند سرانجام مخالفت با دعوت تو که دعوت به سوى توحید است چه خواهد بود، خوب است بروند و آثار پیشینیان را بنگرند. آیا (این گروه) در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانى که پیش از آنان بودند چه شد؟ (أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِى الاَْرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ). بى گمان این سیر در أرض و گردش در روى زمین و مشاهده آثار گذشتگان و ویرانى قصرها و آبادى هایى که زیر ضربات عذاب الهى در هم کوبیده شد، بهترین درس را به آنها خواهد داد; درسى زنده و محسوس، و براى همگان قابل لمس. در پایان آیه نیز مى فرماید: و سراى آخرت براى پرهیزگاران بهتر است (وَ لَدَارُ الاْخِرَةِ خَیْرٌ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا). آیا فکر نمى کنید؟ چرا اندیشه خود را به کار نمى اندازید؟ (أَفَلاَ تَعْقِلُونَ). اینجا سرایى ناپایدار و آمیخته با انواع مصائب و آلام و دردهاست و آنجا سرایى جاوید و خالى از هر رنج و ناراحتى. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۰۹ سوره مبارکه یوسف) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «حَتَّىٰ إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاءُ ۖ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ» (پیامبران به دعوت خود، و دشمنان به مخالفت با آنها، همچنان ادامه دادند) تا آنگاه که پیامبران مأیوس شدند، و (گروهى) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است. در این هنگام، یارى ما به سراغ آنها آمد. آنان را که خواستیم نجات یافتند و مجازات و عذاب ما از قوم گنهکار بازگردانده نمى شود. (سوره مبارکه یوسف/ آیه ۱۱۰) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: splus.ir/zamimeh_ayehsobh

❇ تفســــــیر در آیه بعد به یکى از حسّاس ترین و بحرانى ترین لحظات زندگى پیامبران اشاره کرده مى گوید: پیامبران الهى در راه دعوت به سوى حق همچنان پافشارى داشتند و اقوام گمراه و سرکش همچنان به مخالفت خود ادامه مى دادند تا آن گاه که رسولان مأیوس شدند و (مردم) گمان کردند که به آنان دروغ گفته شده است، در این هنگام یارى ما به سراغشان آمد; آنان را که خواستیم نجات یافتند (حَتَّى إِذَا اسْتَیْئَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّىَ مَنْ نَشَاءُ). و در پایان آیه مى فرماید: و مجازات ما از قوم گناهکار بازگردانده نمى شود (وَ لاَ یُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِینَ). این یک سنّت الهى است که مجرمان پس از اصرار بر کار خود و بستن تمام درهاى هدایت به روى خویشتن و خلاصه پس از اتمام حجّت، مجازات هاى الهى به سراغشان مى آید و هیچ قدرتى قادر بر دفع آن نیست. 🌼🌼🌼 در تفسیر آیه فوق و اینکه جمله وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا، بیان حال چه گروهى است در میان مفسّران گفتوگوست. آنچه در بالا گفتیم تفسیرى است که بسیارى از بزرگان علماى تفسیر آن را برگزیده اند و خلاصه اش این است که کار پیامبران به جایى مى رسید که گمان مى کردند همه مردم ـ بدون استثنا ـ آنها را تکذیب خواهند کرد و حتّى گروهى از مؤمنان که اظهار ایمان مى کنند آنها نیز در عقیده خود ثابت قدم نیستند. این احتمال نیز در تفسیر آیه داده شده است که فاعل وَ ظَنُّوا مؤمنانند. یعنى مشکلات و بحران هابه حدّى بود که ایمان آورندگان چنین مى پنداشتند مبادا وعده پیروزى که پیامبران داده اند خلاف باشد؟! و این سوءِ ظن و تزلزل ناشى از آن، براى افرادى که تازه ایمان آورده اند چندان بعید نیست. برخى نیز تفسیر سومى براى آیه ذکر کرده و گفته اند: بى گمان پیامبران بشر بودند. هنگامى که در طوفانى ترین حالات قرار مى گرفتند، یعنى همان حالتى که کارد به استخوانشان مى رسید و تمام درها ظاهراً به روى آنها بسته مى شد و هیچ راه گشایشى به نظر نمى رسید، ضربات طوفان هاى حوادث پیوسته آنها را در هم مى کوبید و فریاد مؤمنانى که کاسه صبرشان لبریز شده بود مرتّباً در گوششان نواخته مى شد. آرى در این حالت در یک لحظه ناپایدار به مقتضاى طبع بشرى، این فکر بى اختیار به مغزشان مى افتاد که نکند وعده پیروزى، خلاف از آب در آید یا ممکن است وعده پیروزى مشروط به شرایطى باشد که حاصل نشده، امّا به زودى بر این خیال پیروز مى شدند و آن را از صفحه خاطر دور مى کردند و برق امید در دلشان مى درخشید و به دنبال آن، طلایع پیروزى آشکار مى گشت... (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۱۱۰ سوره مبارکه یوسف) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: یوسف آیه: ۱۰۹_۱۱۰ @ayehsobh