راهکارهای زندگی موفق در جزء سیزدهم قرآن کریم👆👆👆 التماس دعا🤲 #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «فَلَا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ» پس هرگز گمان مبر که خدا از وعده اى که به پیامبرانش داده، تخلّف کند. چرا که خداوند شکست‌ناپذیر و مجازات کننده است. (سوره مبارکه ابراهیم/ آیه ۴۷) @ayehsobh

❇ تفســــــیر بار دیگر روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى‌کند و به عنوان تهدید ظالمان و بدکاران مى فرماید: پس گمان مبر که خداوند از وعده اى که به پیامبرانش داده، تخلّف کند (فَلاَ تَحْسَبَنَّ اللَّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ). زیرا تخلّف از کسى سر مى زند که یا قادر و توانا نباشد و یا نتواند کیفر دهد یا انتقام بگیرد، حال آنکه خداوند قادر و انتقام گیرنده است (إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ ذُوانْتِقَام). 🌼🌼🌼 این آیه در واقع مکمّل آیه وَ لاَ تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غَافِلاً عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ است که قبلاً داشتیم. یعنى اگر مى بینى ظالمان مهلتى یافته اند، به خاطر غفلت پروردگار از اعمال آنها یا تخلّف او از وعده خود نیست بلکه همه چیز را محاسبه مى کند و کیفر را عادلانه مى دهد. ضمناً کلمه انتقام که در عرف فارسى امروز ما به معنى تلافى کردن توأم با کینه جویى و عدم گذشت آمده، در اصل به این معنى نیست بلکه مفهوم انتقام همان کیفر دادن و مجازات کردن است; مجازاتى که در مورد خداوند، هماهنگ با استحقاق و عدالت و نتیجه اعمال آدمى است. ناگفته پیداست که اگر خدا داراى چنین انتقامى نبود، بر خلاف حکمت و عدل بود. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۷ سوره مبارکه ابراهیم) @ayehsobh

استاد قرائتی موضوع: تفسیر قرآن نوع:سخنرانی کوتاه سوره مبارکه: ابراهیم آیه: ۴۶_۴۷ @ayehsobh

راهکارهای زندگی موفق در جزء چهاردهم قرآن کریم👆👆👆 التماس دعا🤲 #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاوَاتُ ۖ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ» در آن روز که این زمین به زمین دیگر و آسمانها (به آسمانهاى دیگرى) مبدّل مى شود و همه در پیشگاه خداوند یگانه حاکم بر همه چیز، ظاهر مى گردند. (سوره مبارکه ابراهیم/ آیه ۴۸) @ayehsobh

❇ تفســــــیر اضافه مى کند: در آن روز که این زمین به زمین دیگر و آسمان ها (به آسمان هاى دیگرى) مبدّل مى شود (یَوْمَ تُبَدَّلُ الاَْرْضُ غَیْرَ الاَْرْضِ وَالسَّمَـوَاتُ). در آن روز همه چیز پس از ویرانى، نو مى شود و انسان با شرایط تازه به عالم جدیدى گام مى نهند; عالمى که همه چیزش با این عالم متفاوت است. وسعتش، نعمت هایش و کیفرهایش. و آنان در پیشگاه خداوند واحد قهّار ظاهر مى گردند (وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ). بَرَزوا در اصل از مادّه براز (بر وزن فراز) به معنى فضا و محلّ وسیع گرفته شده و کلمه بُروز به معنى قرار گرفتن در چنین فضا و محلّ وسیعى است که لازمه آن ظهور و آشکار شدن است، به همین دلیل بروز غالباً به معنى ظهور مى آید ـ دقّت کنید. 🌼🌼🌼 در اینکه بروز انسان ها در برابر خداوند در قیامت به چه معنى است، مفسّران بیاناتى دارند. بسیارى به معنى بیرون آمدن از قبرها دانسته اند. ولى این احتمال وجود دارد که بروز به معنى ظهور تمام وجود انسان و درون و برونش در آن صحنه است، همان گونه که در آیه ۱۶ سوره غافر مى خوانیم: یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لاَ یَخْفَى عَلَى اللهِ مِنْهُمْ شَىْءٌ: روزى که همه آنها آشکار مى شوند و چیزى از آنان از خدا مخفى نمى ماند . و در آیه ۹ سوره طارق مى خوانیم: یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ: روزى که اسرار درون هر کس آشکار مى شود . توصیف خداوند در این حال به قهّاریّت، دلیل بر تسلّط او بر همه چیز و سیطره او بر درون و برون همگان است. در اینجا این پرسش پیش مى آید که مگر چیزى در دنیا بر خدا مخفى است که در آنجا آشکار مى گردد؟ مگر خداوند از وجود مردگان در قبرها بى خبر است، یا اسرار درون انسان ها را نمى داند؟ پاسخ این پرسش با توجّه به این نکته روشن مى شود که در دنیا ما ظاهر و باطنى داریم و گاهى بر اثر محدود بودن علم ما این اشتباه پیدا مى شود که خدا درون ما را نمى بیند، ولى در جهان دیگر آن چنان همه چیز آفتابى و آشکار مى شود که ظاهر و باطنى وجود نخواهد داشت. همه چیز آشکار است و حتّى این احتمال در دل کسى پیدا نمى شود که ممکن است چیزى از خدا مخفى مانده باشد. به عبارت دیگر، تعبیر بروز و ظهور با مقایسه به تفکّر ماست نه با مقایسه به علم خدا. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۸ سوره مبارکه ابراهیم) @ayehsobh

راهکارهای زندگی موفق در جزء شانزدهم قرآن کریم👆👆👆 التماس دعا🤲 #مؤسسه_رهروان_راه_قرآن_مبارکه @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَ تَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفَادِ» و در آن روز، مجرمان را با هم در غل و زنجیر مى بینى. (سوره مبارکه ابراهیم/ آیه ۴۹) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: splus.ir/zamimeh_ayehsobh

❇ تفســــــیر در آیه بعد حال مجرمان را به صورت دیگرى توصیف مى کند، مى فرماید: و در آن روز مجرمان را با هم در غل و زنجیر مى بینى، غل هاوزنجیرهایى که دست هایشان را به گردنشان و سپس آنها را به یکدیگر پیوند مى دهد (وَ تَرَى الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذ مُقَرَّنِینَ فِى الاَْصْفَادِ). اصفاد جمع صفد (بر وزن نمد) و صفاد (بر وزن معاد)، در اصل به معنى غل است. برخى گفته اند: به غل و زنجیرى اطلاق مى شود که دست و گردن را به هم مى بندد. مُقرّنین از مادّه قرن و اقتران و به همان معنى است، منتهى هنگامى که به باب تفعیل برده شود، از آن تکثیر استفاده مى شود. بنابراین روى هم رفته کلمه مقرّنین به معنى کسانى است که بسیار به یکدیگر نزدیک شده اند. 🌼🌼🌼 در اینکه منظور از این کلمه در آیه فوق کیست، مفسّران سه تفسیر ذکر کرده اند: نخست اینکه مجرمان را در آن روز با غل و زنجیر، یک سلسله طولانى، به هم مى بندند و به این صورت در عرصه محشر ظاهر مى شوند. این غل وزنجیرها تجسّمى است از پیوند عملى و فکرىِ گناهکاران در این جهان که دست به دست هم مى دادند و به کمک یکدیگر مى شتافتند و در راه ظلم و فساد با یکدیگر رابطه و پیوند و همکارى داشتند. این پیوند و همکارى در آنجا به صورت زنجیرهایى مجسّم مى شود که آنان را به یکدیگر مرتبط مى سازد. دوم اینکه مجرمان در آن روز به وسیله زنجیرهایى با شیاطین قرین مى شوند و پیوند باطنیشان در دنیا به صورت هم زنجیر بودنشان، در جهان دیگر آشکار مى گردد. سوم اینکه دست هاى آنها را به وسیله زنجیرها با گردنشان قرین مى سازند. مانعى ندارد که همه این معانى در مورد مجرمان صادق باشد، هر چند ظاهر آیه بیشتر معنى اوّل را مى رساند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۹ سوره مبارکه ابراهیم) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَ تَغْشَىٰ وُجُوهَهُمُ النَّارُ» لباسهایشان از قطران [= مادّه چسبنده بد بوى قابل اشتعال] است و صورتهایشان را آتش مى پوشاند. (سوره مبارکه ابراهیم/ آیه ۵۰) @ayehsobh

❇ تفســــــیر آن گاه به بیان لباس مجرمان مى پردازد که خود عذاب بزرگى است براى آنها، مى فرماید: لباس هایشان از قطران است و صورت هایشان را آتش مى پوشانَد (سَرَابِیلُهُمْ مِنْ قَطِرَان وَ تَغْشَى وُجُوهَهُمُ النَّارُ). سرابیل جمع سربال (بر وزن مثقال)، به معنى پیراهن است، از هر جنس که باشد. برخى گفته اند: به معنى هر نوع لباس است. ولى معنى اوّل مشهورتر است. قطران که گاه در لغت به فتح قاف و سکون طاء، یا به کسر قاف و سکون طاء خوانده شده، به معنى مادّه اى است که از درختى به نام ابهل مى گیرند و آن را مى جوشانند تا سفت شود و هنگام بیمارى جَرَب، به بدن شتر مى مالند و معتقد بودند با سوزشى که دارد بیمارى مزبور را از بین مى برد. این مادّه سیاه رنگ و بدبو و قابل اشتعال است. 🌼🌼🌼 مفهوم جمله سَرابیلُهُم مِن قَطِران این است که به جاى لباس، بدن هایشان را از نوعى مادّه سیاه رنگ بدبوى قابل اشتعال مى پوشانند; پوششى که زشت، بدمنظر، بدبو و قابل اشتعال است و با داشتن این عیوب چهارگانه، بدترین لباس محسوب مى شود، زیرا لباس را براى آن مى پوشند که زینت باشد و انسان را از گرما و سرما حفظ کند، حال آنکه چنین لباسى به خلاف همه لباس ها، زشت و سوزاننده و آتش زننده است. این نکته نیز قابل توجّه است که مجرمان با تلبّس به لباس گناه، در این جهان، هم خویشتن را در پیشگاه خدا روسیاه مى کنند و تعفّن گناهشان جامعه را آلوده مى سازد و هم اعمالشان باعث شعلهور شدن آتش فساد است در خودشان و در جامعه اى که در آن زندگى مى کنند. و قطران که در جهان دیگر لباس آنها را تشکیل مى دهد، گویى تجسّمى است از اعمالشان در این جهان. و اگر مى بینیم در آیه مورد بحث مى گوید شعله هاى آتش صورتشان را مى پوشاند، به این دلیل است که وقتى لباس قطران شعله‌ور شد، نه تنها اندام بلکه صورتشان هم که به قطران آلوده نیست، در میان شعله هاى آن مى سوزد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۵۰ سوره مبارکه ابراهیم) @ayehsobh