قسمت 28 : نیروها جیپ را آماده کردند. حمید یک نی را از چند جا سوراخ و با یک پارچه در اگزوز فرو کرد و بعد پروانه جیپ را در آورد تا صدا ندهد. ساعت سه نیمه شب راه افتادن . جیپ از آبراهه ی فصلی به طرف امامزاده حرکت می کرد. هوا بشدت تاریک بود. آبراهه خشک و قلوه سنگهای ته آن مانع حرکت آرام آنها میشد. بالاخره در دویست متری امامزاده در دل سیاه شب رو به شیب رود خانه ایستادند. حمید با نگرانی گفت: “جای بدی وایسادیم نکنه خاکها بریزه…” فورا بیل را از توی جیپ بر داشت و جلوی حرکت جیپ را گرفت. از دور چند زاغه تانک را دید که بدون حرکت ایستاده بودند. پیدا بود که همه خوابند. حمید به جواد گفت: “کالیبر پنجاه رو بزار مطئمن باشیم به هدف می خوره”. جواد ترسیده بود، دست و پایش می لرزید با تعجب گفت: “آخه وقت نداریم! اگه فقط یک گلوله شلیک کنیم همه بیدار میشن. پشت زاغه ها پر از تانکه خیلی خطر ناکه. باید زود در بریم” حمید دستی به شانه ی جواد زد و گفت: “اونا همه خوابن! تا بیدار بشن و ما رو بزنن ما در رفتیم نگران نباش.” جواد کالیبر پنجاه را گذاشت و نشانه گرفت و شلیک کرد. گلوله به خاطر نورش نمایان شده بود و از کنار گلدسته گذشت. حمید فورا لوله توپ را دوباره به طرف امامزاده تنظیم کرد و دستور شلیک داد. گلوله باز هم از کنار گلدسته عبور کرد و به آن بر خورد نکرد . مجید با حسرت نفس عمیقی کشید و دچار ترس و دلهره شد. جواد بیشتر از همه ترسیده بود. با سرعت دوید که سوار ماشین شود اما حمید با عجله گفت: “نه نه. صبر کنین یکی دیگه می زنیم” جواد همان طور که می لرزید با صدای خفه ای گفت: “نه بخدا دیگه وقت نداریم هممون کشته میشیم” صدای روشن شدن تانک و جرق جرق حرکت آن در سیاهی شب پیچید. جواد وحشت زده گفت: “حمید تانک…تانک دارن میان …..” حمید بی توجه به حرف او کلکس توپ را باز کرد و پوکه ی آنرا بر داشت. دستش سوخت و با سرعت آنرا رها کرد. جواد مرتب میگفت: حمید! دارن میان. فایده نداره. تانک گرفت رومون. بیا بریم. بخدا فایده ”نداره.” حمید بدون توجه به او گلوله را انداخت و کلکس را بست. جواد همچنان التماس می کرد و بقیه هم توی ماشین می لرزیدند. “حمید بیا بریم تو رو خدا حمید الان شلیک می کنند دارن میان….” و صدای شلیک تانک و موج انفجار و شکستن شیشه های ماشین، گلوله از بالای جیپ گذشت. از وحشت و ترس، موهای بدنشان سیخ شده بود و می لرزیدند. مرگ از بیخ گوششان گذشته بود. مجید با وحشت پرسید:حمید چی بود؟ “ولی حمید مشغول کار خودش بود… به جای او جواد به زحمت آب دهانش را قورت داد و گفت: “خدا رحم کرد. تانک بود. شلیک کرد. زود باش حمید الان دوباره می زنند…” اما حمید بیکار نبود و با تعرض گفت “وقت نداریم” و گلوله ۱۰۶ را شلیک کرد. گلوله از پنجره ی کوچک امامزاده وارد شد و به مهماتی خورد که در آنجا ذخیره شده بود. انفجار ها پشت سرهم و پی در پی صدای مهیبی ایجاد می کرد. هر انفجار پشت سرش انفجار بعدی… بچه ها دست همدیگر را گرفته بودند. امامزاده فرو ریخت و آسمان روشن شد. حمید سریع پشت فرمان نشست و استارت زد تا فرار کنند، ولی ماشین روشن نمی شد. فورا پایین پرید که پارچه اگزوز را در بیاورد ولی نمی شد. یکی از بچه ها با سرعت انبردست را برداشت و به کمک حمید رفت. او گوشه ی پارچه را گرفت آنرا بیرون کشید https://eitaa.com/joinchat/3105030160C48eb92cb10 این عمار ─┅═ঊঈ🍃🍂🍁🍃ঊঈ═┅─