#جان_عالم بفدای تو
#یااباعبدالله
📕خلاصه‌ای از کتاب «تفسیر سلام»، تالیف استاد زاهدی
🛑 قسمت دوازدهم
💠اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
🔻ما هنوز به يقين نرسيده‌ايم، ان‌شاءالله بيدار شويم، بفهميم زيارت عاشورا چه می‌كند! فقط به جلسه رفتن اكتفا نكنيد، بايد مطالب تكرار شود وگرنه پس از آنكه جلسه تمام شد مجبوريم محل را ترك كرده و به جمع غافلان وارد شويم و گرفتاريهای دنيايی موجب شود كه مباحث جلسه را فراموش كنيم. مثل غذا و آب كه در هر روز به تكرار می‌خوريم و می‌نوشيم تا انرژی و نشاط بگيريم، بايد مباحث را تكرار كنيم و در آنها تدبر كنيم. حضرت صاحب (عج) و حضرت زهرا (س) به ما توفيق داده‌اند تا به اين وادی وارد شويم، خود را نماينده حضرت بدانيد كه در راه ترويج فرهنگ و انديشه حسينی نمايندگی دارد.
♦️جلسات زیارت عاشورا به مصابه وادی طور
🔻«إِذْ قَالَ مُوسَى لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ» (نمل:۷). حضرت موسی به اهل خود گفت: صبر كنيد، من آتشی پيدا كردم، پاره‌ای از آن را می‌آورم تا شايد گرم شويد، و از اين تاريكی و سرما نجات پيدا كنيد. تاريكی ظلم، تاريكی گناه، سرمای خلاف، سرمای جهل. لذا اولاً ما بايد "اهل" باشيم تا حضرت اباعبدالله (ع) نيز از آتش كربلا و مصباح‌الهدای كربلا، جان‌های ما را گرما بخشيده و روشنی عطا فرمايند. ثانياً: بايد از اين آتش ببريم، اين آيات فقط برای موسای سه هزار و پانصد سال قبل نيست، يعنی وقتی از بيت حضرت فاطمه (س) خارج شديد بايد هرچه از معارف اهل‌البيت (ع) ياد گرفتيد را به ديگران منتقل كنيد؛ نه اينكه حتی به خانواده خودتان هم نگوييد در جلسه چه گذشت.
✨🌹مصباح‌الهدی
🔻اين آيه قرآن است كه می‌فرمايد بايد از اين آتش برای اهلتان ببريد. اصلاً مصباح‌الهدی يعنی چه؟ آيا كلمه مصباح‌الهدی فقط حرفی است كه بايد روی تابلوها و پلاكاردها نوشت؟ يا يك نمونه عملی‌اش اين است كه از هر جا شعله هدايتی گرفتی به ديگران هم منتقل كنی؟ فقط نشستن و گوش دادن و رفتن، تنبلی است! اين روش يعنی منتقل نكردن معارف حسينی، با ادعای شهادت خواستن در ركاب حضرت اباعبدالله الحسين (ع) نمی‌سازد. بايد مطالب را به ديگران برسانيد، زياد هم مهم نيست كه سخنران چه كسی است، چون اينها همه معارف زيارت عاشورا است، قصه شخصی تعريف نمی‌كنيم. اصلاً ما كی هستيم كه جرأت داشته باشيم از خودمان و من عندی حرف بزنيم؟ آنقدر بايد التماس نمود كه آقاجان خود را به تو می‌سپاريم مبادا يك لحظه كلمه‌ای من عندی بگوييم، مواظب خود بايد باشيم
♦️رزق آسمانی
🔻الحمدلله زيارت عاشورا دلها را شكوفا كرده و دارد جوانه می‌زند، حتی اگر يك نفر هم از ته دل احساس كند كه بايد جلسات را ادامه دهد و دنبالش باشد كه معارف زيارت عاشورا را كجا ارائه می‌دهند تا سراغ آنجا برود، نشان آن است كه مردانه تا آخر می‌ايستد. مطالب اين جلسات نمونه و مستوره‌ای است از معارف زيارت عاشورا. اگر از اين مستوره و نمونه را پسنديدی، ديگر رهايش نمی‌كنی، چون طبق اين فراز از زيارت عاشورا كه می‌فرمايد: «بِأبی اَنتَ و اُمّی»، قرار است در راه حسين (ع)، جان بدهی. آيا به توفيق جان‌بازی می‌رسی در حاليكه حوصله كسب معارف حسينی را نداری و وقت نمی‌كنی تا راه را بشناسی و راه و رسم جان‌بازی بياموزی؟ بجنبيد! پيك امام حسين (ع) به ما هم رسيده، بشتابيد، ای خريداران و ای مشتاقان متاع حسينی! بشتابيد كه نشستن سر سفره حضرت حسين (ع)، حيات جاودان است، رزق آسمانی است.
✅ یقیناََ بدون عنايت حضرت زهرا (س) نمی‌شود در راه ترويج معارف اهل‌البيت خالصانه فعاليت كرد. بايد التماس كرد، تواضع و تضرع بايد كرد.
#شرح_زیارت_عاشورا
┄┅─✵🌹✵─┅┄
📡 کانال
بصیرت حسینی
https://eitaa.com/ayprpzl
┄┅─✵🌹✵─┅┄
#جان_عالم بفدای تو
#یااباعبدالله
📕خلاصه‌ای از کتاب «تفسیر سلام»، تالیف استاد زاهدی
🛑 قسمت سیزدهم
💠اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
♦️معارف و مفاهيم سلام
🔻در معنای «السَّلامُ عَلَيكَ» گفتيم ترجمه «درود بر تو» ساده‌ترين و سطحی‌ترين معنی است، اصلاً نمی‌شود معنی سلام را تمام و كمال گفت. با توجه به آيات و روايات فهميديم كه در سلام چندين دسته از معانی وجود دارد:
1⃣به معنی «دعاست»، سلام در معنی دعا مانند يك مفاتيح‌الجنان پر است از دعاهای فراوان.
2⃣«توسل» است، مفاهيم سلام در اين دسته به اندازه يك مفاتيح‌الجنان در باطن خود معارف توسل را مستتر كرده است كه در فرصت ديگری بايد تفاوت مفاهيم دعا و مفاهيم توسل را بيان نمود.
3⃣«تسليم» است. مفاهيم و معارف تسليم نيز بسيار زياد است كه در فرصت ديگر بايد تشريح نمود.
4⃣اعلام آمادگی برای شهادت و چوب حراج زدن به تمام علائق دنياست. مفاهيم سلام در اين دسته نيز بسيار زياد است ولی اجمالاً بايد گفت كه با سلام به پيشگاه حضرت اباعبدالله (ع)، حركت شيعه شروع می‌شود و كليد می‌خورد.
5⃣درخواست مقامات ملكوتی برای خويش از آستان حضرت حسين (ع) است.
6⃣تكريم و ستايش مقامات حضرت اباعبدالله (ع) است. با توجه به آياتی مانند «سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِين»، «سَلامٌ عَلى إِبْراهِيمَ» و... .
7⃣در ترجمه سلام گفتيم اصل همه اين مقامات از خود حضرت حق است، خود حضرت حق «سلام» است و هر سلامی از حضرت حق منشعب می‌شود و همه مقامات از حضرت حق اعطا شده و همه درجات رو به ناحيه حق دارند؛ بنا به فرمايش مولاتنا فاطمه (س) كه می‌فرمايند «وَ إِلَيْكَ يَعُودُ السَّلاَمُ».
♦️درخواست بالاترين مقامات ملكوت برای امام حسين (ع)
🔻در اين دسته از معانی سلام دعا می‌كنيم خدايا! همه مقامات بلند و مقامات مكلوتی را به حضرت حسين (ع) عطا كن! معانی و معارف و مفاهيم بسيار زيادی در اين دسته از معانی سلام موجود است كه آن نيز در فرصت ديگر بايد تشريح شود. ممكن است به نظر برسد كه همه مقامات در بهشت برای حضرت اباعبدالله الحسين (ع) فراهم است، پس دعای ما چه محلی از اعراب دارد؟ در جواب بايد گفت اولاً بهشت جايی پشت اين دنيا نيست. بهشت، عالم كمال است و مسيطر و مشرف به اين عالم است. بهشتيان انسان كاملند.
🔻«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ»
(آل‌عمران:۱۶۹). وَلَا تَحْسَبَنَّ با «لاء نهی» و «نون تأكيد ثقيله» در آخر جمله، تأكيد می‌فرمايد كه: مبادا فكر كنيد آنهايی كه در راه خدا كشته شده‌اند [و سرور و سالارشان، سيدالشهداء حضرت اباعبدالله (ع) است] مرده‌اند، (فكر نكنيد آنها مرده‌اند يعنی معلوم است كه زنده‌اند، ولی باز تأكيد می‌فرمايد) بلكه زنده‌اند. «عِنْدَ رَبِّهِمْ» با «عِنْدَ اَهل‌ِ الدُّنيا» خيلی فرق دارد. سينه آنها ديگر جای غذاهای مادی در زمين «مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا» (بقره:۶۱). نيست، جای سير و پياز، جای شيری كه از شكم گاو بيرون می‌آيد نيست؛ جای عسلی كه از شكم زنبور بيرون می‌آيد نيست؛ آنجا، «أَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ» (محمد:۱۵) می‌دهند؛ سرچشمه اين انهار، «عِنْدَ رَبِّهِمْ» است. يعنی از اعماق ملكوت اعلی سرازير می‌شود. آنجا، «وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى» (محمد:۱۵) می‌دهند، عسل‌های آنجا چون «عِنْدَ رَبِّهِمْ» است، صفابخش است، انسان را صاف و مصفی می‌كند، زلال می‌كند. «يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا» (انسان:۵). آنجا از شرابی به آنها می‌دهند كه سراسر راز و اسرار ملكوت است، آنها می‌نوشند و می‌نوشند و آن به آن اسرار ملكوت، برابرشان شكفته می‌شود و ما مثل نابيناهايی هستيم در ملك سليمان كه عظمت و سلطنت او را نمی‌بينيم، ولی آيا سليمان هم ما را نمی‌بيند؟ تمام حالات ما در چنگشان است.
#شرح_زیارت_عاشورا
┄┅─✵🌹✵─┅┄
📡 کانال
بصیرت حسینی
https://eitaa.com/ayprpzl
┄┅─✵🌹✵─┅┄
#جان_عالم بفدای تو
#یااباعبدالله
📕خلاصه‌ای از کتاب «تفسیر سلام»، تالیف استاد زاهدی
🛑 قسمت چهاردهم
💠اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
♦️اهل‌البيت (ع) در اين دنيا خود را محدود به زندگی زمينی كرده‌اند
🔻اهل‌البيت(ع) از اين دنيا كه می‌روند تازه دست و بالشان از تعهدی كه در اين دنيا داشته‌اند تا مثل ما زمينی‌ها زندگی كنند، باز می‌شود؛ اينجا نمی‌توانند كراماتشان را هميشه نشان دهند، مگر حضرت اباعبدالله (ع) نمی‌توانستند با يك اشاره در عاشورا، صحرای كربلا را تبديل به اقيانوسی از آب كنند؟ اگر نكردند نه اينكه ـ نعوذبالله ـ قدرت نداشته باشند، اما اگر چنين می‌كردند آن وقت دیگر نمی‌توانستند الگویی برای ما در مبارزه با باطل باشند، چون ما مثل ایشان نمی‌توانستیم عمل کنیم و صحرا را اقیانوس کنیم. لذا امام حسين (ع) برای هدايت ما و برای آنكه ما بتوانيم از او سرمشق بگيريم و راه او را ادامه دهيم، مثل ما زمينی‌ها زندگی كردند. به همين دليل خود را تسليم حوادث زمينی می‌كردند. لذا مظلومانه آماده شد تا علی اصغرش را پاره پاره كنند، مظلومانه و غريب و بی‌كس در مقابل دشمن ايستاد سنگ به پيشانی‌شان زدند، تير به سينه مباركشان زدند، حضرت اشاره نكردند كه تير نيايد، اگر چنين می‌كردند فوراً امثال من رو سياه می‌گفتيم كه ما آن قدرت‌ها را نداريم، پس نمی‌توانيم از رفتار حضرت الگو بگيريم و با يزيديان زمان خود بجنگيم! اما اجازه دادند تير عمل كند، اجازه دادند تشنگی جگرشان را بسوزاند، اجازه دادند تا حنجر علی اصغرشان را آن گرگان خون‌‌آشام كربلا بدرند، اما وقتی از اين دنيا می‌روند دست و بالشان باز می‌شود.
♦️تجلّی كامل سلطنت اهل‌البيت (ع) در مماتشان است
🔻حقيقتاً اين دنيا برايشان قفسی است كه از آن آزاد می‌شوند و شهادت آنها آغاز سلطنتشان با دست و بال باز است. اين مطلب، مربوط به معارف آخر زيارت عاشورا است: آنجا كه می‌فرمايد: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ». يعنی در ممات محمد و آل محمد (ص) اسرار و مقاماتی است كه آرزوی هر بنده مقرب و اهل يقين و عارف كامل می‌باشد. زيارت عاشورا در اين جمله می‌فرمايد فكر نكنيد امام حسين (ع) كشته شد، و يزيديان خيال نكنند صورت مسأله را پاك كردند. بدانيد كه سلطنت امام حسين (ع) تازه شروع شده و آن به آن سلطنتش در حال توسعه است، آن به آن به لشكريان ایشان اضافه می‌شود. آن به آن دل‌های سينه چاك عاشقانش از عشقش لبريز می‌شود. اينها همه در «مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ» اتفاق می‌افتد. ممات آل محمد (ص) از حيات آل محمد پرعظمت‌تر است. لذا آرزوی عارفان و كاملان، رسيدن به ممات آل محمد (ص) است، لذا می‌گوييم خدايا! نه تنها حياتم، بلكه مماتم را هم مثل ممات آل محمد (ص) كن كه تازه اول سلطنت است. مقامات مربوط به ممات آل محمد (ص) آن اندازه پر عظمت و شگفت‌آور و غير قابل تصور است كه تنها به آن دسته اعطا می‌شود كه حياتشان مانند حيات آل محمد (ص) باشد و كسانی كه حياتشان همچون حيات آل محمد (ص) نشود، محال است مقامات مربوط به ممات آل محمد (ص) نصيب آنان گردد.
#شرح_زیارت_عاشورا
┄┅─✵🌹✵─┅┄
📡 کانال
بصیرت حسینی
https://eitaa.com/ayprpzl
┄┅─✵🌹✵─┅┄
#جان_عالم بفدای تو یا
#اباعبدالله
📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
🔹 قسمت سوم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
✨عبدالله يعنی بنده حق. حضرت اَباعَبدِالله بندگی و تعبد و اخلاص را به اوج رسانده بود. گفتيم عاشورا تجلّی كل حقيقت قرآن است و يك مورد آن اينجاست. حضرت اباعبدالله آنچنان تعبد و بندگی و اطاعت از خدا را به اوج رسانده و فانی در جمال و جلال حق شده بود كه پدر بندگی خدا بود، يعنی بندگی خدا در وجود حضرت حسين (ع) به دنيا آمد و فرزند حسين (ع) شد. قبل از امام حسين (ع) هيچكس از رسول خدا (ص) چنين كنيه‌ای نگرفته بود و چنين كنيه‌ای را به جز حضرت اباعبدالله (ع) چه كسی می‌توانست بگيرد، لذا بندگی و عبوديت نوزادی شد كه فقط در شهادت و ايثار و عبوديت حسين (ع) متجلّی و متولد شد.
🔻تا آن موقع حضرت ابراهيم هم به آن نقطه نرسيده بود، با اينكه چنان بنده و مطيع حق بود كه در خواب به او گفتند پسرت را ذبح كن، گفت چشم و اقدام كرد، اما به ابراهيم اجازه ندادند سر فرزندش را ببرد. ولی به حضرت حسين (ع) چنان اجازه‌ای دادند كه وقتی حضرت علی اكبر عازم ميدان شد، حضرت فرمود: يا علی! «رويداً»! آهسته برو تا به خدا بگويم چه كسی را به ميدان فرستاده‌ام. آرام آرام در ميان گرگها برای پاره‌پاره شدن برو تا با نگاه به تو سلول سلول قلب من پاره شود، جگرم ذره ذره شود، می‌دانم چه بلايی بر سر تو می‌آورند، می‌دانم چه اسماعيلی را به قربانگاه می‌فرستم، می‌دانم دارم چه می‌كنم. چنين بندگی‌‌ها و اطاعت‌ها بود كه حضرت حسين (ع) را اباعبدالله كرد.
♦️اسرار و مقامات نهفته در كنيه اَباعَبدِالله
🔻يكی از اسرار نهفته در كنيه حضرت اباعبدالله (ع) مقام عبوديت است و مقام ديگر، مقام مظلوميت است كه در اين بحث‌به شرح اين دو مقام می‌پردازيم.
🔻۱- مقام عبوديت: اساسی‌ترين شرط نبوت و رسالت، عبوديت است و هر پيامبری كه در عبوديت به درجه بالاتری رسيده باشد، مقام رسالت و نبوت او بالاتر خواهد بود. اينكه در تشهد نماز تلاوت می‌كنيم «وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَ رَسُولَهُ» اشاره به همين نكته است كه می‌فرمايد حضرت رسول اكرم محمّد مصطفی (ص) پس از كسب مقام عبوديت و نيز با حفظ در مقام عبوديت به مقام رسالت حق رسيده است، زيرا مقام عبوديت به قدری بلند است كه مقام رسالت به منزله شاخه‌ای از آن است.
🔻در قرآن كريم هر كجا كه اولياء و مقربين حق‌تعالی را معرفی می‌فرمايد، از مقام عبوديت ايشان پرده بر می‌دارد. مثلاً در مورد انسان مقرّبی كه مقام ملكوتی و تقرب او به حدی بود كه حضرت موسی (ع) از شاگردی او ناتوان ماند! می‌فرمايد: «فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا» (کهف:۶۷). يعنی حضرت موسی و همسفرش، پس از تحمل مشقت‌ها، در مراحل مختلف بالاخره يكی از بندگان ما كه بندگی او موجب كسب جايگاهی رفيع از تقرب به ساحت ما شده بود را يافتند.
#شرح_زیارت_عاشورا
┄┅─✵🌹✵─┅┄
📡 کانال
بصیرت حسینی
https://eitaa.com/ayprpzl
┄┅─✵🌹✵─┅┄
#جان_عالم بفدای تو یا
#اباعبدالله
📕خلاصه‌ای از کتاب «اسرار نهفته در کلمه مقدسه اباعبدلله و ابن رسول‌الله»، تالیف استاد زاهدی
🔹 قسمت سوم
❇️اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها.
✨عبدالله يعنی بنده حق. حضرت اَباعَبدِالله بندگی و تعبد و اخلاص را به اوج رسانده بود. گفتيم عاشورا تجلّی كل حقيقت قرآن است و يك مورد آن اينجاست. حضرت اباعبدالله آنچنان تعبد و بندگی و اطاعت از خدا را به اوج رسانده و فانی در جمال و جلال حق شده بود كه پدر بندگی خدا بود، يعنی بندگی خدا در وجود حضرت حسين (ع) به دنيا آمد و فرزند حسين (ع) شد. قبل از امام حسين (ع) هيچكس از رسول خدا (ص) چنين كنيه‌ای نگرفته بود و چنين كنيه‌ای را به جز حضرت اباعبدالله (ع) چه كسی می‌توانست بگيرد، لذا بندگی و عبوديت نوزادی شد كه فقط در شهادت و ايثار و عبوديت حسين (ع) متجلّی و متولد شد.
🔻تا آن موقع حضرت ابراهيم هم به آن نقطه نرسيده بود، با اينكه چنان بنده و مطيع حق بود كه در خواب به او گفتند پسرت را ذبح كن، گفت چشم و اقدام كرد، اما به ابراهيم اجازه ندادند سر فرزندش را ببرد. ولی به حضرت حسين (ع) چنان اجازه‌ای دادند كه وقتی حضرت علی اكبر عازم ميدان شد، حضرت فرمود: يا علی! «رويداً»! آهسته برو تا به خدا بگويم چه كسی را به ميدان فرستاده‌ام. آرام آرام در ميان گرگها برای پاره‌پاره شدن برو تا با نگاه به تو سلول سلول قلب من پاره شود، جگرم ذره ذره شود، می‌دانم چه بلايی بر سر تو می‌آورند، می‌دانم چه اسماعيلی را به قربانگاه می‌فرستم، می‌دانم دارم چه می‌كنم. چنين بندگی‌‌ها و اطاعت‌ها بود كه حضرت حسين (ع) را اباعبدالله كرد.
♦️اسرار و مقامات نهفته در كنيه اَباعَبدِالله
🔻يكی از اسرار نهفته در كنيه حضرت اباعبدالله (ع) مقام عبوديت است و مقام ديگر، مقام مظلوميت است كه در اين بحث‌به شرح اين دو مقام می‌پردازيم.
🔻۱- مقام عبوديت: اساسی‌ترين شرط نبوت و رسالت، عبوديت است و هر پيامبری كه در عبوديت به درجه بالاتری رسيده باشد، مقام رسالت و نبوت او بالاتر خواهد بود. اينكه در تشهد نماز تلاوت می‌كنيم «وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَ رَسُولَهُ» اشاره به همين نكته است كه می‌فرمايد حضرت رسول اكرم محمّد مصطفی (ص) پس از كسب مقام عبوديت و نيز با حفظ در مقام عبوديت به مقام رسالت حق رسيده است، زيرا مقام عبوديت به قدری بلند است كه مقام رسالت به منزله شاخه‌ای از آن است.
🔻در قرآن كريم هر كجا كه اولياء و مقربين حق‌تعالی را معرفی می‌فرمايد، از مقام عبوديت ايشان پرده بر می‌دارد. مثلاً در مورد انسان مقرّبی كه مقام ملكوتی و تقرب او به حدی بود كه حضرت موسی (ع) از شاگردی او ناتوان ماند! می‌فرمايد: «فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا» (کهف:۶۷). يعنی حضرت موسی و همسفرش، پس از تحمل مشقت‌ها، در مراحل مختلف بالاخره يكی از بندگان ما كه بندگی او موجب كسب جايگاهی رفيع از تقرب به ساحت ما شده بود را يافتند.
#شرح_زیارت_عاشورا