این سمت و آن سو
فرقی نمی کند
انسان
به سایه ی درخت عادت می کند
به آتش نه.
آنقدر ها هم که گمان می کنی بد نیست
بد نیست گاهی هم جیب هایت پاره باشد
پله های آسمان خراش ها را فراموش کنی
بنشینی کنار خیابان وُ
از پله های خودت پایین بروی
پله
پله
پله
آنقدر که ببینی
کسانی نشسته اند
بعضی ها گریه می کنند
بعضی ها آواز می خوانند وُ
ناگهان کسی را می بینی
که می شناسیاش
اما شاید هم نمی شناسیاش
اما
این لبخند آماده بر لبانت
را تنها دو سطر دیگر برندار:
در بهشت گاهی
در جهنم همیشه
به خدا می رسی
گروس عبدالملکیان.