#نامه_ایی_به_پسرم امروز ، برای اولین بار وقتی فوتبال تو با پدرت را دیدم ، علاوه بر اینکه ذوق زده بودم، اما ته دلم پر از بعض و ناراحتی شد..‌😥 خوشحال شدم، برای اینکه صدای خنده و شادی تو با پدرت، فضای خانه ، عطرآگین شادی شما بود‌‌..😍 ناراحت و بغض زده بودم از اینکه انگشت شصت پایت زخم شده بود و با هر بار ضربه، خون بیشتری می آمد.......🥺😥 اما همون لحظه، من و پدرت بهت حس افتخار داشتیم که برای خواسته و پیروزیت تلاش میکنی و میجنگی ...😌 *اما پسرم بدان* وقتی تو زیاد پیروز شوی....کمی هم‌نگرانم .... چون،اينگونه معتاد نمره‌هاى بيست زندگى میشوى...😞 *نور ديده‌ام،...* بسيارى از جاهاى زندگى كه رقابت مي‌كنى فقط به فكر بُرد نباش، ..چون همیشه پیروزی نیست... از شکستهایت هم لذت ببر، چون‌بعد از هر شکستی اگر برخیزی و تلاش کنی... پیروزی لذتبخشتری داری...🥰😍