#از_آن_عبا السلام علیک یا غریب الغربا یا علی بن موسی الرضا علیه السلام از آن عبا که بر سر پاکش کشیده است فهمیده ام زمان فراقش رسیده است از این نشست و پا شدنش خون جگر شدم تا حجره گوئیا که خودش را کشیده است عجّل وفاتی است به روی لبان او خیلی اهانت از لب دشمن شنیده است شیرین شده ست تلخی زهر جفا که او یک عمر طعم درد و بلا را چشیده است راضی به رفتنش شده حق می دهم که او یک روز ِخوش، زمان حیاتش ندیده است افتاده یاد گودی مقتل که این چنین بر روی خاک حجره ی خود آرمیده است حالا دوباره گوشه ی حجره میان درد صاحب عزای روضه ی رأس بریده است از بس مرور کرده غم شام و کوفه را او هم شبیه فاطمه ها قدخمیده است بر روی خاک با لب تشنه در احتضار یاد خرابه و لب طفل شهیده است ✍علی مهدوی نسب(عبدالمحسن) بیست وسوم ذی القعده شهادت امام رضا علیه السلام