#خاطرات_الشهدا گاهی سردار اباذری تا ساعت ۱۰ شب مشغول رقت و فتق امورات دانشگاه بود و عباس هم در دفتر، همراه سردار می‌ماند. یک‌بار نشد که در جمع دوستان از سختی کارش حرف بزند؛ یا گلایه کند که من چند وقت است به مرخصی نرفته‌ام. هیچ وقت از او نشنیدم که ابراز نارضایتی کند. رازدار و راضی بود. انگار این گونه زیستن برای عباس راحت‌تر بود. به تعدادی از دوستان پول قرض داده بود و ضامن بعضی از دوستان دیگر شده بود؛ خودش اما دراین‌باره چیزی به کسی نمی‌گفت. کاری اگر می‌کرد چراغ خاموش بود و صدایش را در نمی‌آورد! این رازداری ها و نگفتن ها دلم را به عباس متمایل‌تر می‌کرد. شبی که خبر شهادت عباس را شنیدم بسیار بی‌تاب شدم. تا آن شب برای رفتن کسی این‌گونه نگریسته بودم. محمدجواد نجفی_دوست شهید @azkarkhetasham