نذر غزلخوانی گل جلوه کن تا که شبم راه به پایان ببرد بر دلش حسرت رویت، مه تابان ببرد شاخ شمشاد شود خم، چو خرامان بشوی سرو بیند چو قدت، سر به گریبان ببرد گل لبخند تو آنگه که شکوفا بشود رونق از هر چه گلی هست به بستان ببرد واژه ها، قافیه ها، هر چه که گردند ردیف وصف تو هر که کند، زیره به کرمان ببرد داد از فتنه ی چشمت، که چه نازی بکند؟! جان سالم چه کسی زآن صف مژگان ببرد؟ لحظه ای گر کند از پرده، رُخت جلوه گری دل و دین از کف ترسا و مسلمان ببرد همچو یعقوب شود دیده ی عالم، روشن بوی پیراهن یوسف چو به کنعان ببرد ای گل سرسبد هستی از آن عطر رُخت شمه ای گوی صبا سوی خراسان ببرد عمر بلبل همه شد نذر غزلخوانی گل عاشقت از غم هجران تو گر جان ببرد #محمد_رضا_قاسمیان

ای دوست! بیا خانه تکانی بکنیم دل، پاک برای میزبانی بکنیم مهمان برسد ز راه، لبخند بزن با چهره ی باز، مهربانی بکنیم #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۲/۱۹

به تو سوگند نشد گفته ای دل بکَن اما به خداوند نشد لحظه ای بی تو دلم، راضی و خرسند نشد آنچنان دل به سر زلف تو بستم که مگو در کمند آهوی وحشی، چو دلم بند نشد رفتی و کوه غمت مانده به جا بر دل من ذره ای غم کم از این کوه دماوند نشد گفتم از دل بروی، چون بروی از بر من دل بریدن ز تو اما به تو سوگند نشد ماهرویان جهان جلوه کنانند ولی هر چه گشتم به تو ای ماه! همانند نشد عاقبت آن منی، گرچه خود انکار کنی اشک ما را اثری هست، چو لبخند نشد #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۲/۱۲

نگارا از همان روزی که دل را از کفم، دادم خرابت گشته ام آن سان که از عشق تو آبادم جهان می خواستم باشد، شبیه گلشنی زیبا تو سروی ماهرو باشی و من پیش تو شمشادم نشد چیزی که می جُسنم، نبود آن را که می خواهم گهی با دیگران گاهی خودم با خود در افتادم چه شب هایی که از هجرت، فغان کردم که نشنیدی گذشت امروز و فردایم، گذشت اسفند و خردادم #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۲/۵

عاشت هستم من و دارم نشاط دیگری دل به غیر از تو نخواهد ارتباط دیگری می گشایم سفره ی دل پیش چشمان خودت تا ببینی نیست غیر از تو بساط دیگری می نشیند بر دلم چون کوه اندوه فراق با وصالت می دهی باز انبساط دیگری #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۲/۵

تو حتی در زمستان هم شکوفا می شوی ای گل شبیه شاخه ی شمشاد، رعنا می شوی ای گل نگاهت می کنم هر لحظه بی وقفه، تماشایی که هر دم باز هم زیبای زیبا می شوی ای گل #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۱/۲۸

از دلبر خود، غیر وفا ما که ندیدیم رنجیده و دلخور شده یا رب! مگر از ما ما بی خبر از یار نگردیم خدایا! ای وای! شود یار اگر بی خبر از ما #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۱/۲۱

دلبر که ربود این همه دل با نظر از ما کرده است نهان روی چو قرص قمر از ما او می پرد و ما ز پی اش خسته، دوانیم افسوس! بریده است فلک بال و پر از ما #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۱/۲۱

ای در سپهر جان من مهر بلند اختر! ای روشن از مهرت دلم! ای مهربان دلبر! در جان من هستی اگر، از من چرا دوری؟ تا کی ز هجرانت زنم ای ماه من، بر سر؟ ای برتر از باران! کویرم بی تو لب تشنه از باده مهرت مرا لبزیز کن ساغر هستی طلای ناب و قدرت ما نمی دانیم ای زر! در این بازار نبْوٓد هیچ کس زرگر اما تو خوبی، با بدان هم مهربانی کن از ما بخر ای نازنین! این مس به جای زر #محمد_رضا_قاسمیان ۱۴۰۰/۱۱/۱۴