✨شیخ رجبعلے خیاط تعریف میکرد: ❄️در نیمه شبے سرد زمستانے در حالے که برف شدید میبارید و تمام کوچه و خیابان ها را سفید پوش کرده بود ؛ از ابتداے کوچه دیدم که در انتهاے کوچه کسے سر به دیوار گذاشته و روے سرش برف نشسته است! 🍃باخود گفتم شاید #معتادے دوره گرد است که سنگ کوب کرده❗️ جلو رفتم دیدم او یک جوان است❗️ او را تکانے دادم! 🍃بلافاصله نگاهم کرد و گفت چه میکنے! گفتم : جوان مثه اینکه متوجه نیستے ! برف، برف ! روے سرت برف نشسته❗️ ظاهرا مدت هاست که اینجایــے خداے ناکرده مے میرے‼️ 🔹جوان که گویے سخنان مرا نشنیده بود! با سرش اشاره اے به روبرو کرد! دیدم او زل زده به پنجره خانه اے! ❌فهمیدم " عاشــــق " شده! 🔹نشستم و با تمام وجود گریستم !!! 🔻جوان تعجب کرد ! کنارم نشست ! گفت تو را چه شده اے پیرمرد! آیا تو هم عاشـــــق شدے⁉️ 🔻گفتم قبل از اینکه تو را ببینم فکر میکردم عاشـــــقم......! ❤️" عاشـــق مـــهدے فاطـــمه "❤️ 🍃ولے اکنون که تو را دیدم چگونه براے رسیدن به عشقت از خود بے خود شدے فهمیدم من عاشق نیستم و ادعایے بیش نبوده !😔 🍃مگر عاشق میتواند لحظه اے به یاد معشوقش نباشد؟؟؟؟