سه روزه یه صوت رو انقدر برام جالب بود دو ،سه دفعه گوش کردم. درباره ی چی بود؟ یک حدیث از امام رئوف علیه السلام: جانم بقربانشون داشتن ویژگی بندگان خاص خدارو تشریح میکردند. پنج تا ویژگی بیان فرمودند، یکیش این بود👇🏻 الذین اِذا اَحسِنوا اِستَبشِرو کسانیکه وقتی نیکی میکنند، شاد میشند. با خوندن این جمله شماهم اولین مثالی که به ذهنتون میرسه اینه؟ ✨مثلاً به کسی قرض الحسنه میدیم، از اینکه گره از کارش باز بشه شادمیشیم. یا نیکی میکنیم ، شاد میشیم. اما یکم اگه مثال ها رو فراتر ببریم باید دید بازهم شاد میشیم یا نه خیلی هم تلخ مشیم یا احساس شکست میکنیم یا حتی افسرده میشیم؟! ✨مثلاً بچه ی سه ساله داره رومخمون یورتمه میره ، هی نق،هی بهونه حالا ما خویشتن داری میکنیم، آیا بعدش شاد میشیم ؟ ✨پدرو مادر تو جمع ضایعمون میکنند، ما بگو مگو نمیکنیم، آیا بخاطر خدا سکوت کردیم! آیا بعدش از این سکوت احساس رضایت میکنیم؟ ✨یخانوم چندسال از زندگیشو بخاطر همسرداری و بچه داری، فرصت تحصیل و کاربیرون از منزل رو از دست میده، آیا بخاطر خدا همسرداری و بچه داری میکنه یا از روی اجبار؟ آیا وقتی به گذشته ی خودش فکر میکنه احساس غرورو شادی میکنه از راهی که رفته یا افسرده میشه و دائم احساس شکست از عمری که رفته؟ ✨ اصلاً چرا بچه مذهبی ها باید احساس افسردگی کنند؟ چرا باید افسرده بشند! آیا ماهم الذین اذا احسنوا استبشرو هستیم؟ نظر شما چیه؟ بهم بگید #منو_نجواهای_درونم #شادی_بعد_از_احسان @ba_fereshteha