#مقام_بالای_میرزا_ابراهیم_محلاتی خوشا به سعادتشان فقیه زاهد شیخ جواد عرب، شب ۲۶ ماه صفر ۱۳۳۶ قمری در نجف اشرف در خواب حضرت عزرائیل را می بیند. پس از سلام از او می پرسد از کجا می آیی؟ از#شیراز، روح میرزا ابراهیم محلاتی را قبض کردم. روح اودر عالم#برزخ در چه حالی است؟ در#بهترین حالات و در بهترین باغ های برزخ، خداوند هزار فرشته در اختیار او نهاده است که فرمان او را می برند. بر اثر چه کاری به چنین مقامی رسیده است؟ به خاطر مقام علمی و#تدریس وتعلیم شاگردان؟ گفت: نه گفتم:برای#نماز_جماعت و رساندن احکام به مردم؟ گفت:نه گفتم :پس برای چه؟ فرمود:#خواندن_زیارت_عاشورا مرحوم میرزای محلاتی در#سی_سال آخر عمرش زیارت عاشورا را ترک نکرد و هر روز که به سبب بیماری یا امر دیگری نمی توانست بخواندنائب می گرفت. 📚برگرفته از داستان‌های شگفت آیت الله #دستغیب 🌺 باب الحوائج رقیه/بابلسر @babalhavaej_roghayee

حضرت امام رضا (سلام الله‌ عليه) هنگام صرف غذا، ظرف خالی طلب می كردند و قبل از خوردن، #بهترين غذاهای سفره را در آن ظرف ريخته و برای مستمندان می فرستادند[۱] آنگاه اين آيات را مي خواندند:«فلا اقتَحَم العقبة وما أدريك ما العَقَبة» [۲] مردم اين عقبه ها و گردنه های عاقبت نگری را بالا نمی روند. به واقع نمی دانند اين گردنه ها چيست. در سرزمين های هموار، مساعد و ملايم راه می روند. در دامنه‌ی كوه كه زمين هموار است، راه رفتن مشكل نيست. بالای كوه رفتن ديد انسان را وسيع می‌کند. لباس‌های كهنه و مندرس را به فقرا دادن، صراط مستقيم نيست، «اقتحام عقبه»يا گذشتن و عبور از گردنه نيست. اين آيه ما را تشويق می‌کند كه چرا از كوه مشكلات بالا نمی‌روید؟ چرا هميشه در دامنه‌ كوه هستيد؟ چرا همت های بلند نداريد؟ چرا سعی نمی كنيد، كه از اين گردنه ها و كُتلها بگذريد؟ غذاهای مانده و لباس‌های مندرس را به اين و آن دادن، كار سهلی است و اين را خدای سبحان دوست ندارد: «لن تنالوا البرّ حتي تنفقوا مما تحبّون» [۱]الکافی ج۴ ص۵۲ [۲]سوره بلد آیات ۱۱_۱۲ حکمت عبادات ص۹۷ #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی 💔 باب الحوائج رقیه/بابلسر @babalhavaej_roghayee