پیامِ وارده / نقد یک کاربر به ویدئوی انتشاری سعید جمهور / دکتر جلیلی در این ویدیو میفرمایند باید به دولت کمک کرد حتی اگر دولتِ رقیب باشد؛ در ویدیوی دیگری هم با تشبیه دولت به یک تیم فوتبال میگویند کمک به دولت فقط توسط افراد توی زمین صورت نمیگیرد؛ گاهی در نقش تماشاچی هم میشود کمک کرد(نقل به مضمون). با توجه به اینکه ایشان درون زمین نیستند و روی نیمکت هم قرار ندارند، نقش ایشان به همان تماشاچی نزدیک تر است؛ این وسط اما یک مسئله وجود دارد؛ دست تماشاچی برای هدایت تیم کوتاه است و فقط میتواند از دور تشویق کند، سوت و کف بزند و حمایت نماید؛ شخص جلیلی را نمیگویم، اما اکانت های هواداری اش انصافا مانند تماشاچی هایی هستند که با داد و بیداد و بد و بیراه به مربی و بازیکنان، بیش از آنکه به پیشروی تیم کمک کنند، تمرکز آن را در زمین بر هم میزنند و بر روی سکو نیز باعث اختلاف بین هواداران میشوند؛ این در حالی است که انتظار میرود #صدای_واحد از سوی همه دلسوزان شنیده شود! آقای جلیلی قبول کن تیمت نه دوست داشت امیرعبداللهیان و رئیسی موفق شوند (هر موقع خواستی تکذیب کنی یادت بیفتد که چه طور نبویان و رسایی و ثابتی و صاحبین اکانت هایی که با تو عکس یادگاری دارند ، مدام شهدا را نقد میکردند و شما به گوش چپت هم نگرفتی و بعد از شهادت آنها با صدها کانال "من رئیسی هستم سر دادید) نه تیمت دوست داشت آنها موفق شوند و نه کسان دیگر... هرچقدر هم ما انقلابی ها می کوشیم بگوییم : بابا به حضرت عباس ما انقلابی هستیم و برای رای نیاوردن پزشکیان جنگیدیم ، منتها حالا با به چالش کشیدن غیر منصفانه ی اینها این حکومت است...