#بیشتر_بدانیم‌ #آب باد #آو ده آب بادرود که از چشمه‌های قنات‌های چیمه رود، قنات کهه، بزبزندون، باقرآباد و قنات گراوستان زیر پل روستای هنجن سرچشمه می‌گیرد، پس از طی مسیری حدوداً ۲۵ کیلومتری به بادرود می‌رسد. این جریان آب از صدها سال پیش تاکنون برقرار بوده و به‌طور سنتی هر ده روز نوبت آب‌گیری برای مالکین مشخص می‌شود. به همین دلیل، بادرود هنوز به نام "ده" در زبان رایج و محلی مردم و روستاهای تابعه شناخته می‌شود. آب بادرود ۱۶ طاق یا هشت شبانه‌روز دارد که به شرح زیر تقسیم‌بندی شده است: ۱. شبانه‌روز اول: سرطا ۲. شبانه‌روز دوم: ابولمصومبک ۳. شبانه‌روز سوم: ملا ۴. شبانه‌روز چهارم: حاج غلوم ۵. شبانه‌روز پنجم: حاج ممد ۶. شبانه‌روز ششم: ممظیر ۷. شبانه‌روز هفتم: عبرامرزا ۸. شبانه‌روز هشتم: کلک هر طاق به نوبه خود اسامی خاصی دارد که به شرح زیر است: ۱. طاق اول: سرطا ارباب علی 2. طاق دوم: سرطا مدبر 3. طاق سوم: ابولمصومبک محققی 4. طاق چهارم: ابولمصومبک حاج معذی 5. طاق پنجم: ملا حاج عمو 6. طاق ششم: ملا ملاعلی 7. طاق هفتم: حاج غلوم حاج نجف 8. طاق هشتم: حاج غلوم حاج عباس 9. طاق نهم: حاج ممد اربابعلی 10. طاق دهم: حاج ممد اسدی 11. طاق یازدهم: ممظیر مدنی 12. طاق دوازدهم: ممظیر آملی جان 13. طاق سیزدهم: عبرامرزا صفایی 14. طاق چهاردهم: عبرامرزا قبچی 15. طاق پانزدهم: کلک حائری 16. طاق شانزدهم: کلک میز محمود همچنین چهار وصی برای این تقسیم‌بندی وجود دارند که به شرح زیر است: ۱. وصی اربابی ۲. وصی حاج علی اکبری ۳. وصی باهب ۴. وصی محققی این تقسیم‌بندی‌های ۱۶ طاق و شبانه‌روز، به‌عنوان یک سیستم سنتی و تاریخی برای مدیریت منابع آب در بادرود استفاده می‌شود که همچنان به قوت خود باقی است #بادرود_رسانه @badroodresane