حضرت عبدالعظيم بن عبداللَّه كه با پنج واسطه به امام حسن مجتبي(ع) مي‏رسد، از اكابر محدثين و اعاظم علما و زهاد و عُبّاد بوده و از اصحاب امام جواد و امام هادي عليهم السّلام به شمار مي‏رود. ولادت وي را در حدود سال ۱۷۳ ق گفته ‏اند. خَفَقان دوران عباسي و دشمني سختي كه با علويان روا مي‏داشتند، عبدالعظيم را به هجرت واداشت و او راهي ري گرديد و ساكن آن ديار شد. سرانجام اين سلاله ‏ي پاك خاندان حَسني و اين زاهد پرهيزكار در نیمه ‏ي شوال سال ۲۵۲ ق در ۷۹ سالگي در ري درگذشت. آن حضرت را شهيد و مسموم نيز مي‏دانند. مرقد حضرت عبدالعظيم در ري، زيارتگاه مشتاقان اهل‏بيت است. #تاریخ_شیعه #شاه_عبدالعظیم_حسنی #سیدالکریم