*حکایتی از ادبیات فاخر ایرانی* گويند: روزي، زني كه يتيم دار بود به نزد قائم مقام، صاحب كتاب منشئآت و وزير محمد شاه آمد و گفت: زني هستم كه يتيم دارم و غذا براي فرزندان يتيم خويش مي‌خواهم. قائم مقام نام او را پرسيد و آن زن گفت: نامم «مرجمك» است.(مرجمك در ترکی به معني عدس است) قائم مقام، قلم به دست گرفت و نگاشت: انباردار *ارزني آمد مرجمك نام، گندمگون، ماش فرستاديم نخود آمد برنجش دهيد كه برنج است.* به این معنی که : اگر زنی گندم گون پیشَت آمد که نامش مرجمک بود ، خود سر نیامده بلکه ما فرستادیمش به او برنج دهید که در سختی و تنگ دستی است همان گونه كه مي‌بينيد در اين عبارت از نام شش قلم ازحبوبات ( ارزن، مرجمک، گندم، ماش، نخود، برنج) استفاده شده و هریک در معنای ديگري بکار رفته. چقدر لذتبخش هست مطالعه و کاوش در ادبیات غنی کشورمون #ادبیات_فاخر_ایرانی @baghe_rahgozaran