🏞 حسین علیه‌السلام، عشق مقدس ❛❛ عین‌صاد 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۳۸ ✳️ @bahjat_alabd

🌄 آدم بودن، خیلی سخت‌تر از... ✍🏻 عین‌صاد ❞ و آدم بودن، خيلى سخت‏‌تر از طبيعى بودن است؛ چون آدم بايد هر لحظه و هر عمل و هر حالت و هر برخوردى را بسنجد و بررسى كند و از عكس‌‏العمل‌‏هاى طبيعى و از انعكاس‏‌ها، به انتخاب‏‌هاى سنجيده روى بياورد. 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۱۶۱ ✳️ @bahjat_alabd

🌄 آنچه فاطمه می‌خواهد... ✍🏻 عین‌صاد ❞ فاطمه به حكومتى دل‏بسته، كه نه تنها پرستار، كه آموزگار باشد؛ و آن ‏هم نه آموزگار علم و سواد و دانش و صنعت؛ كه آموزگار تمامى دنياها و تمامى عوالمى كه انسانِ بزرگ در پيش دارد. 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۱۳۴ #عین_ص ✳️ @bahjat_alabd

🏞 آگاه به تمامیِ هستی ✍🏻 عین‌صاد ❞ آنچه باعث مى‌شود كه شيعه به مسأله‌ى امامت معتقد شود و اين نوع حكومت را مطرح كند، يک مسأله‌ى تاريخى و عاطفى نيست؛ كه با هدفِ رشد و جايگاه انسان در جهان، تو حاكمى مى‌خواهى كه به تمامى هستى آگاه باشد و از تمام كشش‌ها آزاد. و اين آگاهى و آزادى، معيارى را مطرح مى‌كند كه عصمت نام دارد. 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۳۵ ✳️ @bahjat_alabd

🌄 فاطمه (سلام الله علیها) الگوی کسانی است که... ✍🏻 عین‌صاد ❞ فاطمه سلام الله علیها، الگوى كسانى است كه بيش‌تر از خودشان هستند و بيش‌تر از رفاه و عدالت و تكامل را مى‌خواهند! 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۱۳۴ #عین‌صاد ✳️ @bahjat_alabd

🏞 فاطمه الگوی ما نیست! ✍🏻 عین‌صاد ❞ گفته بود فاطمه‌الگوى ما نيست، الگوى ما اوشين است! ... اگر اين زن‌هاى بزرگ كار و تلاش و علم و هنر، توانستند كه از محدوده‌ى خانه و پدر و مادر و هم‌وطن خود بيرون بيايند؛ و اگر توانستند كه به‌خاطر ديگران، از سينه و صورت و جان خود بگذرند؛ و اگر توانستند، نه به‌خاطر آزادى و عدالت و رفاه و تكامل و... كه به‌خاطر رشد انسان كارى بكنند، تازه مى‌توانند فاطمه را الگو بگيرند و در اين كاروان، مى‌توانند همراه او باشند. 📚 #نامه_های_بلوغ | ص۱۳۴ ✳️ @bahjat_alabd

🌄 دِلی دیگر... ✍🏻 عین‌صاد ❞ تنهایی را نمى‌توان با اين لحظه‌هاى شاد و يا بت هاى گوناگون و يا دلدارهاى چند رنگ، درمان كرد؛ كه اين دل ، دلدارى ديگر مى‌خواهد. اين خانه، براى ديگران بزرگ است! 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۸۸ #عین_صاد ✳️ @bahjat_alabd

🎞 اسیر مرگ ✍🏻 عین‌صاد ❞ آدم‌ها، چه در برابر رنج‌ها و مصيبت‌ها و چه همراه كامروايى‌ها و دل‌خوشى‌ها، به پوچى مى‌رسند و از خود مى‌پرسند كه: اين زندگى، با اين‌همه رنج و يا اين زندگى محدود و كودكانه، كه همه چيز آن فراهم و آماده است، چه معنايى دارد؟ چه خاصيتى دارد؟ من در ميان كاخ‌هاى سبز و سفيد و همراه تمام خواسته‌ها، جز زندگى مكرّر و بى‌حاصل چه خواهم داشت‌؟ آن جا كه آخر، مرگ و جدايى است، پس چرا تكرارها را تلاوت كنم و شكسته، اسير مرگ شوم‌؟ بعدها مى‌فهمى كه اين پوچى، درد محرومان و بى‌نوايان و يا گرفتارى كامرانان و كامروايان نيست؛ كه اين‌ها درد آدمى است، كه فرصت محاكمه‌ى خود را يافته و زندگى را زير سؤال برده است و در برابر اين سؤال‌هاى سِمج، به خودكشى و يا بى‌تفاوتى و بى‌خيالى و يا مِى و مستى پناه برده است تا دمى ز وسوسه‌ى عقل بى‌خبر باشد. 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۷۹ #عین_صاد ✳️ @bahjat_alabd

🌄 باور نمی‌کردم... ✍🏻 عین‌صاد ❞ بال‌هاى آگاهى من اقتدار پروازم، در وسعت بلاء، در هواى طوفانى عشق تو شكست. و باران چشم‌هايم را به آسمان و به دريا و به روح سبز جنگل، سپرد اكنون در سينه‌ى خسته‌ى من، جوانه‌هاى تمنّا شكفته است. باور نمى‌كردم كه در نهايت مى‌توان آغاز شد. راستى اى التهاب دل‌انگيز! با دل‌هاى شكسته و اشك‌هاى سرشار چه مى‌كنى‌؟ چقدر مهربان به من آموختى كه پلاس كهنه‌ى رنج‌ها را راحت بپوشم. و راحتى را از شاخه‌ى رنج‌هاى صميمى بچينم و خشنودى را با زبان درد مزمزه كنم و راه بيفتم. در جنگل محبت تو، زشتى‌ها و رنج‌ها، زيبا روييده‌اند، در آسمان عنايت تو، پرنده‌هاى عاجز به معراج اقتدار رفته‌اند. در درياى طوفانى فيض، راستى چقدر آرامش گسترانيده‌اند. 📚 #نامه_های_بلوغ | ص ۲۴۷ ✳️ @bahjat_alabd