💢 جایگاه زن قبل و بعد از اسلام زنان در دوران #پیش از اسلام در حجاز منزلت اجتماعی بالایی داشتند. آنان در پوشش، روابط جنسی، تجارت و دیگر امور اجتماعی و حتی از نظر تعداد شوهر، آزاد بودند. اسلام با وضع قوانین و ایجاد نگرش های منفی نسبت به زن، جایگاه او را کاهش داده و با وضع محدودیت های جنسی، آزادی او را محدود کرد. 1⃣نگاه به زن در #دوران جاهلیت، نگاه کالایی بود تا جایی که مرد می توانست در مقابل کامجویی از همسر دیگری و یا رهایی از تنگدستی، همسر خود را به دیگری بدهد و یا پس از مرگ، همچون کالا به پسر خانواده ارث می رسید و پسر او را به نکاح خود در آورده و یا تا آخر عمر از ازدواج محروم می کرد، در آن #مقطع، اختیار ازدواج زن به دست چندین نفر همچون برادر، عمو، پسر عمو و ... بود که با ظهور اسلام، کلیه این رسوم لغو و با انحصار اجازه ازدواج دختر باکره به پدر و جد پدری، دایره آزادی زن #گسترش یافت. از طرفی طلاق به آسانی توسط مرد و عمدتا از سر هیجان، غضب و یا انتقام جویی صورت می گرفت، اما اسلام علاوه بر مبغوض دانستن طلاق و سخت کردن #شرایط آن که به ضابطه مند شدن طلاق منجر شده است، در مواردی همچون ناتوانی جسمی مرد، به زن نیز حق طلاق داده است. 2⃣چند #شوهری با طبیعت زن که خواستار پناه یافتن زیر چتر حمایت عاطفی یک مرد است سازگار نیست، چنانکه با طبیعت مرد نیز تعارض دارد، چون در چند همسری اطمینان به اینکه فرزند، از آن کیست و باید تحت حمایت چه کسی قرار گیرد، وجود نداشته و به #مشکلات عاطفی نسل ها منجر می شود، از طرفی انجام آزمایش علاوه بر سخت بودن در همه جوامع، مشکلات حاشیه ای فراوانی دارد، چنانکه #تجربه عملی آن در غرب به شکست انجامید. 3⃣اسلام زنان را از نظر آفرینش یکسان دانسته و ملاک برتری را کمالات انسانی و نه جنسی می داند، از طرفی اسلام علیرغم پذیرش تفاوت زن و مرد و نیز وضع #احکام متناسب با این تفاوت ها، حقوق اجتماعی و سیاسی زنان را به رسمیت شناخت، همچون حق #بیعت همچون مردان که به منزله مشارکت در تعیین سرنوشت بود و یا احترام به حق امان دادن زنان که یک ظرفیت سیاسی بود و در اثر همین توجهات به #حقوق زن بود که زنان همچون مردان دسته دسته به پیامبر ایمان می آوردند. @man_enghelabiam313

#ولادت_پیامبر_مبارک #اخلاق_پیامبر 💢آنچه که در طول شبانه روز باید انجام داد... اخلاق #روزمره پیامبر رسول خدا با هر کس رو به رو می شد، #سلام می داد، هم به کوچک، هم بزرگ. هیچ گاه پای خود را پیش کسی #دراز نمی کرد. هنگام نگاه، به صورت کسی #خیره نمی شد. با چشم #ابرو به کسی اشاره نمی کرد. هنگام نشستن، #تکیه نمی داد. وقتی با مردم دست می داد و #مصافحه می کرد، هیچ گاه دست خود را عقب نمی کشید، تا طرف مقابل #دست خود را بکشد. هیچ خوراکی را #مذمّت نمی کرد. به هیچ کس دشنام و ناسزا نمی گفت و سخن ناراحت کننده ای بر زبان نمی آورد و بدی را با بدی #پاسخ نمی گفت. زیرانداز خود را به عنوان اکرام زیر پای کسی که خدمتش می رسید #پهن می کرد. از روز بعثت تا دم مرگ، هرگز در حال تکیه دادن #غذا نخورد. هدیه افراد را (هر چند #اندک و ناچیز) قبول می کرد. بیشتر اوقات، رو به #قبله می نشست. زانو هایش را #پیش اشخاص، باز نمی کرد و بیرون نمی آورد. بر تند خویی غریبه ها در سؤال و درخواست و سخن #صبر می کرد. هیچ کس را ملامت و سر زنش نمی کرد و در پی #کشف اسرار دیگران نبود. خنده هایش تبسم بود و هرگز #قهقهه سر نمی داد. بسیار شرمگین و با حیا بود. سخن کسی را #قطع نمی کرد. از جلوی #خودش غذا می خورد. کار افراد را به هر شکلی #راه می انداخت و... @man_enghelabiam313