🔴 یادش بخیر... راهروهای قطار شده بود خوابگاه رزمنده‌ها. همون‌هایی که می‌توانستند کنار خانواده و در بستر گرم بخوابند، اما سرشان را روی لبه سرد راهرو گذاشتند و چشم بستند. 🔸 یادش بخیر... وقتی به ایستگاه راه‌آهن می‌رسیدی، با برگه مرخصی بلیط می‌گرفتی؛ بعضی‌ها خوش‌شانس بودند و در کوپه‌های شش‌نفره جا می‌شدند، اما بیشتر بچه‌ها بلیط ایستاده می‌گرفتند. شب که می‌رسید، راهرو پر می‌شد از تن‌های خسته‌ای که دراز کشیده بودند، با این تذکر ساده: «جوری بخوابید که اگر خواستیم رد بشیم، لگدتون نکنیم.» 🔸 یادش بخیر... زمستان و تابستان، سختی سفر دوچندان بود. گرمایش قطارهای زمان جنگ کارآمد نبود و بیشتر بچه‌ها، که عمدتاً نوجوان و جوان بودند، سرما می‌خوردند. چند روز مرخصی‌شان هم با آش و شلغم مادرها می‌گذشت. 🔸 یادش بخیر... خنده‌هایشان در میان سختی‌ها، شوخی‌هایشان با هم و جمله‌ای که بارها تکرار می‌کردند: «جای مادرامون خالیه... ببینید دردونه‌هاشون به چه روزی افتاده‌اند.» 🔸این تصویر، یادآور روزهایی است که ایثار و ازخودگذشتگی معنا پیدا می‌کرد؛ روزهایی که رزمندگان برای دین و میهن، آسایش خود را فدا کردند. #یادش_بخیر روابط_عمومی_شهرداری_وشورای_اسلامی_محمدیه 🆔 @baladieh_mohamadie