یادتان می‌آید که هر وقت دورهم می‌نشستیم و چایی می‌خوردیم و احیاناً آب نبات یا شکلاتی یا شیرینی در کنار چایی داشتیم، من چقدر احساس شادی میکردم؟! با یک شادی کودکانه به مادرت می‌گفتم: «خوشبختی یعنی این! خوشبختی یعنی اینکه با خانواده ات دورهم بنشینی و فنجانی چایی بخوری! یادت می آید که همیشه می‌گفتم:«من تشریفات قبل از آماده شدن چایی و قُل قُل سماور و جزجز قوری چایی را از خود چایی بیشتر دوست دارم؟» به راستی هم چنین است مراسم چای خوران که در نوع خود نوعی ضیافت صمیمانه است، بسیار زیباست. انتظارِ دَم کشیدن چایی، شادی آورتر و خوشمزه تر از آشامیدن خود چایی است، این طور نیست؟! 📚 نامه ای به دخترم #جعفر_ابراهیمی 🆔@mahya_family